Heavy Load

Δεν είμαι σίγουρος πως πολλοί περίμεναν την επιστροφή σε πλήρη δραστηριότητα των θρυλικών Heavy Load, ενός εκ των σπουδαιότερων σχημάτων που χάρισε η Σουηδία στο κλασικό heavy metal. Σίγουρα, την ευτυχία να τους απολαύσουμε ζωντανά την είχαμε όχι πολύ καιρό πριν, αλλά το γεγονός της προχωρημένης τους ηλικίας, μαζί με την αβεβαιότητα του αν μπορούν - και κυρίως θέλουν - να μπουν στη διαδικασία να ξαναγράψουν και κυκλοφορήσουν μουσική, όριζε τον ερχομό του "Riders Of The Ancient Storm" ως μια μεγάλη έκπληξη εντός των underground metal τειχών.

Βλέπετε, και μόνο η αυθόρμητη διαδικασία συγκρίσεων στην οποία θα υποβάλλονταν οι όποιες νέες συνθέσεις με εκείνες του κορυφαίου τους παρελθόντος, χαρακτήριζε το εγχείρημα τουλάχιστον ως ριψοκίνδυνο, αν όχι ανώφελο για τη φήμη και την ιστορία τους. Να, όμως, που εδώ και μερικές ημέρες έχουμε στα χέρια μας το νέο, τέταρτο τους πόνημα, στο οποίο βρίσκουμε τα τρία τέταρτα της κλασικής τους σύνθεσης παρόντα (απών μονάχα ο Eddie Malm), με τη σημαντικότατη συνδρομή του Nic Savage (των αδικοχαμένων Steelwing) στα lead κιθαριστικά μέρη να μην περνά απαρατήρητη. Έτσι, το ερώτημα που ταλαντεύει το θυμικό μας είναι εάν και κατά πόσον αυτός ο νέος δίσκος αξίζει να φέρει αυτό το λογότυπο στο εξώφυλλο του, μια αναζήτηση κοινή για κάθε δισκογραφική επιστροφή σχημάτων του βεληνεκούς και του υποβάθρου των Σουηδών.

Θα είμαι ειλικρινής. Καλώς ή κακώς, η πραγματικότητα στέκει πολλές φορές αμείλικτη για τον καθένα, πόσο μάλλον για μια ομάδα θρυλικών μεν, σχεδόν παροπλισμένων για καιρό δε, μουσικών. Συν τοις άλλοις, ο μύθος που κάθε αντίστοιχο σχήμα έχει χτίσει με εκείνες, τις δυσθεώρητες κυκλοφορίες του παρελθόντος του, απαιτεί από κάθε πλευρά - τόσο εκείνη του μουσικού, όσο κι εκείνη των ακροατών, δημοσιογράφων κλπ - έναν ρεαλισμό στην αντιμετώπιση του όποιου νέου υλικού, πως το αποτέλεσμα οφείλει να κριθεί με βάση το σήμερα και το τι πραγματικά προσφέρει, όχι με το τι θα ήθελε ο καθένας να προσφέρει.

Υπό αυτό το πρίσμα, το "Riders Of The Ancient Storm" δεν μπορεί να είναι ο δίσκος της θριαμβευτικής επιστροφής των Heavy Load, 40 χρόνια μετά το "Stronger Than Evil", αλλά σίγουρα μπορεί - και είναι - ένα άλμπουμ με πραγματικό ενδιαφέρον και περίσσεια νοσταλγική διάθεση, που καταφέρνει να δείξει πως οι Σουηδοί στέκονται αξιοπρεπέστατα ακόμη και σήμερα. Άκρατα λυρικό και με μια υφέρπουσα μελαγχολική διάθεση, με εξαιρετικά μελωδικά lead μέρη κι επί μέρους στιγμές που πραγματικά ξεχωρίζουν (βλ. "Ride The Night", αλλά και το ατμοσφαιρικό '70s "Sail Away"), το υλικό του δίσκου αναδεικνύεται από τον αναλογικό του ήχο και από τις ανεπιτήδευτες προθέσεις του, επανασυστήνοντας ένα συγκρότημα που οι περισσότεροι από εμάς είχαμε κατά νου μονάχα στη σφαίρα του μύθου, όταν πρωτοξεκινούσαμε την ενασχόληση μας με το σκληρό ήχο.

Και μόνο, λοιπόν, για αυτήν την αγέρωχη αξιοπρέπεια και την τμηματική, πρωτοκλασάτη ουσία που προσφέρει το τέταρτο πόνημα των Heavy Load, φέρει εις πέρας ακέραιη την αποστολή του, έστω κι αν δεν αλλάζει τον κόσμο μας. Άλλωστε, αυτό οι Σουηδοί το έχουν πετύχει προ πολλού, εις διπλούν.