Gogol Bordello

Pura Vida Conspiracy

ATO (2013)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 22/07/2013
Οι Gogol Bordello του 2013 φαίνεται να έχουν χάσει ένα μεγάλο μέρος της punk / rock αιχμηρότητάς τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τρία χρόνια μετά το επιτυχημένο "Trans-Continental Hustle", οι Gogol Bordello επιστρέφουν με την έκτη «κανονική» τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία - προηγήθηκε το "Моя Цыганиада (My Tsyganiada)" του 2011 που η αλήθεια είναι ότι πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. "Pura Vida Conspiracy", λοιπόν, με την μπάντα του Eugene Hütz να έχει πλέον οχταμελή υπόσταση μετά την αποχώρηση της Pamela Racine, τους Yuri Lemeshev και Oren Kaplan σε ακορντεόν και κιθάρα να αντικαθίστανται από τους Pasha Newmer και Michael Ward, αντίστοιχα, και τον Rick Rubin να παραχωρεί τη θέση του πίσω απ' την κονσόλα στον Andrew Scheps (Black Sabbath, Red Hot Chili Peppers, Adele, Metallica, Manu Chao).

Δυστυχώς, οι πρώτες εντυπώσεις από το "Pura Vida Conspiracy" ευνοούν ξεκάθαρα τον προκάτοχό του, με τους κυριότερους λόγους να αφορούν στη μερική αλλαγή κατεύθυνσης της μπάντας αλλά και στην ποιότητα των συνθέσεων. Οι Gogol Bordello του 2013 φαίνεται να έχουν χάσει ένα μεγάλο μέρος της punk / rock αιχμηρότητάς τους, έχοντας μεταλλαχθεί σε κάτι πιο «ακίνδυνο», με την dub και τις παραδοσιακές ανατολικοευρωπαϊκές ρίζες τους να αντισταθμίζουν το ελαττωμένο γυφτο-punk φασαριόζικο ταμπεραμέντο τους. Αρκετά αδικημένη στη μίξη εμφανίζεται η ηλεκτρική κιθάρα, ενώ η γνώριμη οξύτητα του ακορντεόν και -κυρίως- του βιολιού έχει πλέον αμβλυνθεί, με αποτέλεσμα ο ρόλος τους να φαίνεται μικρότερος απ' ότι πραγματικά είναι.

Οι διαφορές γίνονται αισθητές με το καλημέρα, με τα "We Rise Again" και "Malandrino" να φαντάζουν πολύ «λίγα» και προχειρογραμμένα για ηγετικά singleάκια της μπάντας. Στο ίδιο «πανηγυρτζίδικο» ύφος συναντάμε τα "Gypsy Auto Pilot" και "Lost Innocent World", με το τελευταίο να βρίσκεται ανάμεσα στα ελάχιστα διασωθέντα του δίσκου.

Όταν το mood αλλάζει, ωστόσο, τα πράγματα βελτιώνονται αισθητά. Το "I Just Realized" με την γλυκιά -πλην άχαρη- μελαγχολία του έχει σίγουρα περισσότερα να πει από πολλές «ανώδυνες» ενορχηστρώσεις που το περιβάλλουν, με το "The Other Side Of Rainbow" να είναι ακόμη ένα κομμάτι που διακρίνεται. Η απάντηση στο βασικότερο πρόβλημα του δίσκου έρχεται λίγο πριν την ολοκλήρωσή του με το "John The Conqueror", όπου συναντάμε προς στιγμήν το χαμένο νεύρο της μπάντας. Ίσως μερικά ακόμα σαν αυτό να έσωζαν την παρτίδα... Λίγο αργότερα, δε, στο άτιτλο κρυφό κομμάτι μετά το τέλος του "We Shall Sail", o Hütz μάλλον ...μάς τρολλάρει, δηλώνοντας καθαρά ότι η μπάντα μπορεί να θυμίσει ακόμα και εποχές "Gypsy Punks", όμως πλέον δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.

Σε τελική ανάλυση και παρ' όλες τις αδυναμίες του, το "Pura Vida Conspiracy" απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί κακός δίσκος. Έχει τις καλές του στιγμές, όμως η γενική αίσθηση που αφήνει είναι πως πρόκειται για μια δουλειά πολύ πιο στρωτή, νωθρή και αποδυναμωμένη απ' ότι μας έχουν συνηθίσει οι Gogol Bordello στο παρελθόν.
  • SHARE
  • TWEET