Glaciation

Sur Les Falaises De Marbre

Osmose Productions (2015)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 08/10/2015
Γαλλικό σκοτάδι και θάνατος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Γαλλική δισκογραφική που κυκλοφορεί ακραίους δίσκους πάνω από δύο δεκαετίες και τα πιο γνωστά της ονόματα είναι οι Immortal, Impaled Nazarene, Marduk και Absu. Κάπως έτσι έπεσε στην αντίληψή μου το ντεμπούτο αυτών εδώ των Γάλλων, που ειδικεύονται στην παραγωγή θορυβώδους ατμοσφαιρικού black metal.

Λόγια στα Γαλλικά, με προφανή σκισμένα και ακραία φωνητικά, αλλά και ήρεμες ομιλίες ή χορωδίες ανά φάσεις. Κύριοι εκφραστές αυτών, ο Niege (Alcest, Amesoeurs, Celestia, Lantlôs) και ο Rose Hreidmarr των Anorexia Nervosa. Αν σου αρέσει η γλώσσα, θα βρεις σίγουρα κάτι ενδιαφέρον εδώ. Στιχουργικά τους ελκύει η άβυσσος, ο θάνατος και το σκοτάδι. Αν προσέξεις τους τίτλους των κομματιών παραπέμπουν σε λογοτεχνικά βιβλία και συγγραφείς του παρελθόντος (Ernst Jünger, Curzio Malaparte, Guy Dupré και Yukio Mishima). Ο λόγος τους, εμπνευσμένος λοιπόν και από την λογοτεχνία, δείχνει να ειρωνεύεται τις εξουσίες, κάπως έμμεσα και να επικεντρώνεται στην αντίσταση, είτε μέσω πολέμου, είτε μέσω ομάδων-κοινοτήτων.

Χαμηλοκουρδισμένο black metal. Θόρυβος και παλιομοδίτικες τακτικές. Ιδέες σκοτεινού ambient και περάσματα με εξαιρετικά riff. Επιθετικό και ανατρεπτικό. Μοντέρνο και άκρως ατμοσφαιρικό. Το ξεκίνημα με το "Les Fiancées Sont Froides" μπαίνει ήρεμα και πειραματικά για να καταλήξει σε ένα βομβαρδιστικό, υπερφορτωμένο και τρομακτικό punk που σου μαυρίζει την ψυχή. Σκαμπανεβάζει τις εντάσεις και μέσα από σκοτεινή ατμόσφαιρα σκάβει όμορφα black metal μονοπάτια. Το "La Mer, Les Ruines" ακόμα πιο επιθετικό, με περισσότερο παλιομοδίτικο στυλ κάνει τα αυτιά σου να ματώσουν. H μουσική τους, δείχνει ότι η Γαλλία συνεχίζει να κερδίζει σχεδόν όλες τι μάχες στον σύγχρονο, πειραματικό και ακραίο αυτό μουσικό χώρο. Τα επόμενα κομμάτια είναι πιο ακραία. Η έντασή τους και η καφρίλα τους δεν περιγράφεται. Το "Le Soleil Et L'Acier", το πιο πειραματικό του δίσκου, έχει λίγο από όλα. Doom, progressive, death και ατμοσφαιρικό metal. To "Kaputt", το καλύτερο black metal κομμάτι της κυκλοφορίας, ξεσκίζει ό,τι σου έχει απομείνει. Ουρλιάζει στα σπλάχνα σου και δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις. Τέλος, μετά την γέφυρα του "Cinq", έρχεται το "Sur Les Falaises De Marbre" μια ήρεμη μπαλάντα η οποία κλείνει τον δίσκο πολύ χαλαρά.

Αυτούς εδώ θα τους ξανακούσουμε σύντομα. Τα λόγια τότε θα είναι ακόμα πιο μεγάλα και οι προσδοκίες θα έχουν επιβεβαιωθεί. Γιατί κάνουν το προφανές. Αποτίνουν φόρο τιμής στους προγόνους του είδους και διατηρούν αυτή την εξαιρετική γαλλική τους ταυτότητα που μεσουρανεί τα τελευταία χρόνια στα προχωρημένα και μοντέρνα παρακλάδια της σκηνής.
  • SHARE
  • TWEET