Gallops

Σκιάχτηκα, δε θα πω ψέματα. Αυτή η εισαγωγή χαλασμένου μόντεμ που θυμίζει τη «μουσική» των Fuck Buttons δεν είναι καθόλου του γούστου μου. Ευτυχώς μετά από λίγο τα πράγματα επανέρχονται σε πιο ορθολογικά επίπεδα.

Ναι, οι Gallops είναι ηλεκτρονικοί. Ναι, παίζουν με το θόρυβο. Ναι, τα μουσικά τους όργανα είναι όλα παραμορφωμένα μέσα από τα εφέ που χρησιμοποιούν. Αλλά καταφέρνουν μέσα από όλα αυτά να παράγουν μελωδίες που πρέπει να είσαι κουφός για να μην αντιληφθείς. Το επαναλαμβανόμενο ρυθμικό παίξιμο των μουσικών οργάνων συμπληρώνεται από πρώιμους ηλεκτρονισμούς, που θαρρείς έρχονται από τη ντουλάπα που έχεις κλειδωμένα τα παλιά σου Amstrad και Amiga. Άλλες φορές, πάλι, είναι το sequencer που κρατάει τους ρυθμούς και οι μουσικοί δείχνουν ότι δεν είναι διακοσμητικός παράγοντας σε αυτό που παρακολουθούμε.

Όσο χαζοχαρούμενες κι αν ακούγονται ορισμένες φορές οι συνθέσεις τους, διατηρούν κάπου ένα σκοτεινό σημείο, μία γνήσια rock προσέγγιση και μία επίφαση ηλεκτρονικής ψυχεδέλειας. Εμπεριέχουν, τέλος πάντων, μία διαστροφή που καταντάει γοητεία. Είναι μουσική για σπασίκλες, σαφώς. Αλλά, πιστέψτε με, το λέω με την καλύτερη έννοια που μπορεί κάτι τέτοιο να έχει.

Για πέντε (τέσσερα ουσιαστικά) κομμάτια και 18 λεπτά, το EP είναι ιδανικό. Σε εντυπωσιάζει αρχικά, σε κερδίζει στη συνέχεια, σε εγκαταλείπει πριν το βαρεθείς. Για μεγαλύτερης διάρκειας δουλειά θα πρέπει πιστεύω να βγάλουν και μερικούς ακόμα λαγούς από το καπέλο τους για να αποσπάσουν εξίσου καλά λόγια.