Fruupp

Ο μουσικός πλούτος ενός ιδιώματος του ροκ δεν εξαντλείται στα 5 ή 6 ονόματα που αποτελούν την αφρόκρεμά του. Αντιθέτως, είναι τα δευτερεύοντα συγκροτήματα αυτά που αποτελούν ταυτόχρονα τη βάση αλλά και τη γαρνιτούρα, αυτά στο άκουσμα των οποίων συσπειρώνονται οι συλλέκτες και εξάπτονται οι φιλομαθείς, που εμπλουτίζουν τα είδη και αποτελούν σημαντικό κομμάτι της κληρονομιάς προς το μέλλον.

Αυτή η εισαγωγή έχει νόημα συμπληρωματικά με την επεξήγηση ότι οι Ιρλανδοί Fruupp δεν υπήρξαν ποτέ ένα από τα μεγαθήρια του progressive rock. Και όχι άδικα. Δεν ήταν κάποιοι περίεργοι στροβιλισμοί της μοίρας ούτε κάποια μορφή κοινωνικής αδικίας που τους το στέρησε. Εμφανίστηκαν αργά στο χώρο, προερχόμενοι από μία χώρα χωρίς μεγάλη παράδοση στο συγκεκριμένο στυλ και η μουσική τους επαναλάμβανε τη συνταγή του κλασικότροπου συμφωνικού prog. Όμως, όπως εξηγήσαμε, η ποιότητα αυτών των κομπάρσων του ιδιώματος είναι που διατηρεί τη συνολική παράσταση του prog rock θιάσου σε κάτι που παραμένει συναρπαστικό μέχρι σήμερα.

Βέβαια προς τιμήν τους θα πρέπει να ειπωθεί ότι μέρος της μη επιτυχίας τους οφείλεται ασφαλώς και στη μάλλον ατυχή επιλογή του ονόματός τους. Η λέξη Fruupp ούτε σημαίνει κάτι και ταυτόχρονα μπερδεύει με την προφορά της. Η μουσική τους, από την άλλη, είναι ιδιαίτερα ευπρόσιτη, τουλάχιστον για τους φίλους του είδους. Έτσι αποδεικνύει τουλάχιστον η επανέκδοση, για πρώτη φορά σε cd, του ντεμπούτο άλμπουμ τους από το 1973.

Από το συνθετικό οίστρο των Genesis και των Focus μέχρι τον κιθαριστικό λυρισμό των Wishbone Ash και από τις επιρροές της κλασικής και παραδοσιακής κέλτικης μουσικής μέχρι το πρωτόλειο rock 'n' roll, μπαίνουν όλα στη μαρμίτα από όπου προκύπτει ένας ομοιογενής μαγικός ζωμός. Μπορεί η επίγευσή του μονίμως να θυμίζει αμυδρά κάτι απροσδιόριστο, αλλά η απολαυστική του γεύση πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Δε θα συμβούλευα οι Fruupp να αποτελέσουν το ξεκίνημα της ενασχόλησης του νεαρού μουσικόφιλου με το μαγικό κόσμο του progressive rock των '70s, αλλά ενθαρρύνω όποιον έχει τη διάθεση να ασχοληθεί λίγο παραπάνω να μην τους αγνοήσει. Εξάλλου, τραγούδια όπως τα "Decision" και "Song For A Thought" δεν τα συναντάς καθημερινά.

Ως bonus στην επανέκδοση αυτή περιλαμβάνεται το κομμάτι "On A Clear Day" που επρόκειτο να είναι, όχι απλώς μέρος, αλλά και από τα πιο φιλόδοξα τμήματα του άλμπουμ, αλλά απέτυχε να πάρει άδεια για τη χρήση μέρους της σύνθεσης "Jupiter" από το "Planet Suite" του Gustav Holst. Πώς τα φέρνει η τύχη όμως και η ίδια ακριβώς σύνθεση του Holst αποτέλεσε την ίδια χρονιά τη βάση για το "Joybringer", το single των φοβερών Manfred Mann's Earthband. Αυτό όμως είναι άλλη ιστορία...