Esses

Bloodletting For The Lonely

Bat-Cave Productions, Atakra Records (2021)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 04/08/2021
To death rock ζει από πείσμα και το καλιφορνέζικο σχήμα γνωρίζει πώς να το επαναφέρει στο προσκήνιο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η προηγούμενη δεκαετία είδε μια, οριακά ανεξέλεγκτη, άνθιση/αναβίωση του post-punk. To ενδιαφέρον όμως, είναι πως αυτό το αχανές πλέον ιδίωμα, είδε κάθε πτυχή και διαβάθμισή του, να επανέρχονται στο αντίστοιχο προσκήνιο. Το underground δεν σίγασε ποτέ, η στροφή προς σκοτεινές μελωδικές συγχορδίες και μια καταραμένη αισθητική δεν παραμελήθηκε από τη βρετανική (εμπορική) κυριαρχία. Η αλήθεια είναι όμως πως μερικά τέκνα του ιδιώματος ήταν ανέκαθεν προορισμένα να κινούνται στις σκιές.

Όταν οι Η.Π.Α. απαντούσαν στις αρχές των '80s στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού με τον στυρφνό gothic εκτροχιασμό που ήταν το death rock, τίποτα δεν προμήνυε την εδραίωση του παρακλαδιού. Οι Christian Death και η συνομοταξία τους έδωσαν μορφή σε επικίνδυνες punk αισθητικές και επέδρασαν καταλυτικά στην εξέλιξη και οριοθέτηση διαφόρων μουσικών παρακλαδιών τα επόμενα χρόνια. Στο σήμερα, οι Esses από το Oakland, κυκλοφορούν το δεύτερο full-length τους και διάδοχο του προ τριετίας "Offering" EP, έχοντας ως άρμα τη μείξη κιθαριστικού post-punk με έντονα death rock περάσματα.

To "Bloodletting For The Lonely" τιμά στο έπακρο τους ηχητικούς προπάτορές του. Από τη Siouxsie και τους Rubella Ballet έως τους προαναφερθέντες Christian Death και τους Bauhaus, η συγκεκριμένη ηχητική ταυτότητα, είναι άμεσα αντιληπτή. Οι Esses, επιδιώκουν ως οφείλουν, να κοιτάξουν κατάματα το σκοτάδι. Δεν αναλώνονται σε εικονικά τοπία και σεκάνς οι οποίες δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Αντιθέτως, το σχήμα επικεντρώνεται θεματικά στην πνευματική υγεία, στο τραύμα, τη μνήμη, την εσωτερίκευσή τους στο ασυνείδητο και την επιστροφή τους ως μια πνευματική φυλακή που δεν επιτρέπει διαφυγή.

Ψυχολογικές θεωρίες και αρχέτυπα γίνονται έρμαια σκοτεινών και αναγνωρίσιμων χορευτικών ρυθμών. Το μπάσο και τα τύμπανα στήνουν καρτέρι, οι μελωδίες και τα leads βαραίνουν την ανάσα. Το "Bloodletting For The Lonely", δίχως να πρωτοτυπεί στιγμή, παραδίδει όσα οφείλει να πράττει ένα τέτοιο άλμπουμ. Διακατέχεται από μια κινητικότητα, ψυχική, στιχουργική, μουσική, βιωματική. Είναι ρευστό, όπως η σεξουαλικότητα που εκπέμπει. Είναι εύθραυστο και μαγευτικό, όπως ένα λάγνο βλέμμα που σε καρφώνει μέσα στη νύχτα. Κυρίως όμως, είναι άμεσο και ποικιλόμορφο. Για να ξεπεράσεις το ατμοσφαιρικό "Faceless Past" πρέπει να παραδοθείς στην κυριαρχική μέθη του "Pierce The Feeling". Σε κάτι περισσότερο από μισή ώρα οι Esses πιστώνονται, όπως και το, ομοίων αντιλήψεων και έδρας, σχήμα των Mystic Priestess, την ικανότητα να φιλτράρουν τις επιρροές τους.

Είναι γεγονός πως οι σκιές δεν παρέχουν κάλυψη από το ηχόχρωμα των επιρροών των Esses. Τόσο όμως τα φωνητικά και οι στίχοι της Miss Kel, όσο και η απόδοση των άλλων τεσσάρων μουσικών, διακατέχονται από μια κρισιμότητα. Η ακρόαση του "Four Corners" είναι όσο κλειστοφοβική επιβάλλεται, ενώ το "Before The Blight" φαντάζει ως το επιστέγασμα της προσπάθειας των Καλιφορνέζων. Το "Little Mouse" δε, ξεδιπλώνει αυτό το πιο ευθύ και οργισμένο ύφος που προσωπικά αναζητώ στον ήχο αυτό και υπενθυμίζει πως οι ατμόσφαιρες οφείλουν να είναι εχθρικές και ραγδαία κινούμενες, όχι απλώς στάσιμες.

Όταν ο δίσκος ρίξει αυλαία με το υποβλητικό "Schism", το μόνο που θα απομένει είναι η αίσθηση πως όσα ακούστηκαν ήταν πειστικά. Δύο μέρες πριν την κυκλοφορία, οι Esses θα πραγματοποιήσουν μια livestream εμφάνιση για την οποία μπορείτε να ενημερωθείτε πώς να την παρακολουθήσετε εδώ. Η ενέργεια όμως του "Bloodletting For The Lonely" και κυρίως η επιβολή της διάθεσης που αυτό επιθυμεί επί των μυαλών όσων ενδώσετε, αποτελεί μια ανάσα συντροφιάς. Το post-punk αυτής της κοπής υφίσταται ακόμα, συγκριτικά δυσεύρετο αλλά διαρκώς κρίσιμο και οι Esses γνωρίζουν πώς να το καταστήσουν αντιληπτό.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET