Eric Johnson

Αν μη τι άλλο ο Eric Johnson δεν είναι γνωστός για τη συχνότητα με την οποία κυκλοφορεί δίσκους. Το γεγονός ότι κυκλοφορεί φέτος έναν δίσκο ο οποίος είχε ήδη κυκλοφορήσει το 2010 σε νέα εκδοχή είναι ταυτόχρονα περίεργο και λογικό. Η δικαιολογία ότι η πρώτη κυκλοφορία του "Up Close" προοριζόταν μόνο για τη Β. Αμερική ενώ αυτή η εκδοχή με την υποσημείωση "Another Look" προορίζεται για την Ευρώπη μου φαίνεται μάλλον αστεία την εποχή των ιντερνετικών αγορών και του downloading. Η αλήθεια μάλλον είναι ότι ο Eric Johnson δεν ήταν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα του "Up Close" και αποφάσισε να το βελτιώσει. Ανεξάρτητα όμως από την ιστορία του, που δε μας αφορά ιδιαίτερα, το "Up Close: Another Look" έχει φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του δημιουργού του σε όλες του τις διαστάσεις.

Οι περισσότεροι έχουμε στο μυαλό μας τον Eric Johnson ως τον κιθαρίστα με τον κρυστάλλινο ήχο που παράγει μελωδικά instrumentals όπως το "Cliffs Of Dover". Στο "Up Close: Another Look" πέρα από την πλευρά του αυτή παρουσιάζει και άλλες πτυχές του που ούτε πρωτοεμφανιζόμενες είναι ούτε και εξίσου ελκυστικές, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Για παράδειγμα το blues παίξιμό του είναι παρόν με ένα τραγούδι που τονίζει τις νότιες καταγωγές του, το "Texas", μία διασκευή στους Electric Flag. Παρότι φυσικά η τεχνική του δε χρειάζεται συστάσεις και η φρασεολογία του είναι πάντα ευρηματική, για κάποιο λόγο ποτέ δεν τον βρήκα απολύτως πειστικό όταν παίζει blues. Παρά τη συνεισφορά των συμπατριωτών του Steve Miller και Jimmy Vaughan σε φωνή και κιθάρα αντίστοιχα, το τραγούδι περνάει χωρίς να εντυπωσιάσει. Μάλιστα το solo του δεύτερου, παρότι τεχνικά υπολειπόμενο, έχει μεγαλύτερη blues αυθεντικότητα στον ήχο του. Από κοντά και το ορχηστρικό boogie "Vortexan".

Αντίστοιχα, την καταγωγή του θυμάται ο Eric Johnson σε άλλες δύο περιπτώσεις, στο σχεδόν southern rock "Austin" με τη συμμετοχή του Johnny Lang που επίσης είναι πολύ γυαλισμένο για να γίνει πειστικό και στο honky tonk "On The Way" που είναι κοντά στο instrumental ύφος του με μία επιπλέον παιχνιδιάρικη διάθεση. Αλλού πάλι εμφανίζεται ως επίδοξος AOR / mellow rock μουσικός όπως στα "Brilliant Room", "Arithmetic", "A Change Has Come To Me" και "Your Book". Το γεγονός ότι στα δύο από αυτά τραγουδάει αυτός (στα άλλα οι Malford Milligan και Sonny Landreth) δε βοηθάει την κατάσταση. Το μελωδικό instrumental στιλ, γεμάτο μουσικές φράσεις, το οποίο βρίσκω ότι του ταιριάζει περισσότερο, στο "Up Close: Another Look" εμφανίζεται μόλις δύο φορές, στα "Gem" και "Soul Surprise" και αυτές είναι οι στιγμές που περισσότερο με κέρδισαν στον δίσκο.

Εν τέλει η προσπάθειά του αυτή ως σύνολο κρίνεται μάλλον αδύναμη. Όχι γιατί περιλαμβάνει πολλά και φαινομενικά ασυνάρτητα είδη, ο ήχος της κιθάρας του είναι συνήθως αρκετά ισχυρός συνδετικός κρίκος ώστε το άλμπουμ να διατηρεί μία ιδιόμορφη ομοιογένεια. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι δε φαίνεται να υπηρετεί όλα τα είδη με τον ίδιο βαθμό αξιοπιστίας. Η τεχνική κατάρτιση και ο έντονος μελωδικός χαρακτήρας του Eric Johnson εξασφαλίζουν ότι δεν πρόκειται (πιθανότατα ποτέ) να ντροπιαστεί σε ό,τι κι αν δοκιμάσει να κάνει, οπότε προφανώς και στο "Up Close: Another Look" ένα ελάχιστο επίπεδο το εξασφαλίζει με το καλημέρα. Η κλίση του όμως, ως βιρτουόζου κιθαρίστα, μάλλον έχει προ πολλού φανεί.