Endstille

Οι Γερμανοί Endstille υφίστανται από το 2000 και έχουν να επιδείξουν πλούσια δισκογραφική πορεία. Παρ' όλα αυτά, ποτέ δεν κατάφεραν να μου τραβήξουν το ενδιαφέρον, ίσως γιατί εμφανίστηκαν σε μια εποχή που το black metal χρειαζόταν ανανέωση, ενώ αυτοί επέμεναν να κινούνται σε παραδοσιακά μονοπάτια και οι μνήμες από άλλα συκγροτήματα που το είχαν κάνει αυτό καλύτερα ήταν πολύ πρόσφατες.

Εν έτει 2011 οι Γερμανοί κυκλοφορούν το έβδομο άλμπουμ τους. Δε χρειάζεται να αναφέρω ότι αυτό που παίζουν δεν είναι τίποτα άλλο από καθαρό, ανόθευτο, αληθινό, ανελέητο (βάλτε όποιο άλλο από τα κλισέ που χρησιμοποιούνται σε αυτές τις περιπτώσεις) black metal και στα 46 λεπτά που διαρκεί διαθέτει όλα τα βασικά χαρακτηριστικά του είδους. Απόκοσμα φωνητικά, ξυραφένιες κιθάρες, blastbeats που εναλλάσσονται με πιο αργόσυρτα περάσματα, δημιουργώντας μια κατά βάση πολεμική ατμόσφαιρα στα πρότυπα των Marduk.

Το τελικό αποτέλεσμα δεν ακούγεται άσχημο και σε ένα βαθμό θα ικανοποιήσει κάποιους από τους φανατικούς φίλους του είδους. Η καλή σε γενικές γραμμές παραγωγή (που ωστόσο δε συνάδει με τα παλιομοδίτικα πρότυπα του είδους) βοηθάει στο να ανδειχθούν οι προσεγμένες συνθέσεις. Οι αίσθηση όμως ότι αυτά που άκουγα κάπου τα έχω ξανακούσει σίγουρα δε συνέβαλε στο να εκτιμήσω ιδιαίτερα το "Infektion 1813". Δε λέω ότι οι Endstille έχουν πέσει με τα μούτρα στην αντιγραφή, αλλά κάποιες εμπνεύσεις, κάποιες νέες ιδέες θα μπορούσαν να συμβάλουν σε ένα περισσότερο ενδιαφέρον άλμπουμ.

Όπως είναι σαφές, οι Endstille δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο στον ήχο που πρεσβεύουν και, πέρα από μερικές ακροάσεις, δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι το "Infection 1813" μπορεί να αποτελέσει αγαπημένο άλμπουμ κάποιου οπαδού.