En Minor

When The Cold Truth Has Worn Its Miserable Welcome Out

Season Of Mist (2020)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 17/09/2020
Η επιστροφή του Anselmo στα μουσικά δρώμενα μέσω της dark americana των En Minor είναι μια απρόσμενη όσο και καλοδεχούμενη κίνηση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Phil Anselmo αποδεικνύεται τουλάχιστον αφελής, αν όχι επικίνδυνος, κάθε φορά που επιλέγει να ανοίξει το στόμα του για άλλο λόγο εκτός του να τραγουδήσει. Αυτός είναι και ο λόγος που τα τελευταία χρόνια αποφάσισε (;) να εξαφανιστεί από τα μουσικά δρώμενα. Αλλά πρέπει να παραδεχτούμε πως όταν αφοσιώνεται στο τραγούδι, το αποτέλεσμα σπάνια απογοητεύει. Είτε αυτό ήταν στους Pantera, είτε μετέπειτα στους Down, ακόμα και στο βραχύβιο, αλλά αγαπημένο ακουστικό southern rock project με την πρώην γυναίκα του, τους Southern Isolation.

Οπότε η είδηση για την δημιουργία ενός νέου μη metal σχήματος από τον Anselmo σαφώς και δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Ο ίδιος δήλωσε πως η μουσική των En Minor είναι μια ουσιαστική συνέχεια των Body & Blood - ενός από τα πολλά project του. Στη νέα αυτή απόπειρά του συμμετέχουν ο Stephen Taylor των Woven Hand και 16 Horsepower - η χροιά των οποίων άκοπα ενσωματώνεται στη μουσική του "When The Cold Truth Has Worn Its Miserable Welcome Out" - και ο Kevin Bond των Superjoint Ritual

Η βαριά, γεμάτη συναίσθημα φωνή του Anselmo δίνει ακόμα πιο σκοτεινό τόνο στις dark americana συνθέσεις, φτάνοντας στο σημείο να αγγίξει ακόμα και τους Leonard Cohen και Tom Waits. Ακόμα και όταν ανεβαίνει οκτάβα, το μέταλλο του, ταιριάζει απροσδόκητα καλά - για όποιον δεν γνωρίζει την πιο μαλακή του πλευρά - με τα καλοδουλεμένα τραγούδια. Με διακριτικά πλήκτρα, βιολιά και λοιπά έγχορδα, τα βασικά όργανα (κιθάρα, μπάσο, τύμπανα) δεν διεκδικούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, δίνοντας το απαραίτητο οξυγόνο στο υλικό του "When The Cold Truth Has Worn Its Miserable Welcome Out".

Με τον καιρό ξεχώρισαν ελαφρώς από τις υπόλοιπες συνθέσεις του δίσκου, το πιο λιτό και ελαφρώς up-tempo "Black Mass", το "Hats Off" όπου ο Tom Waits συναντά τον Johnny Cash και το "On The Floor", όπου η ερμηνεία του Anselmo φαντάζει ιδιαίτερα οικεία και ας μην ουρλιάζει. Επίσης, το "Dead Can’t Dance" είναι ένα αξιομνημόνευτο κομμάτι με όμορφη ενορχήστρωση τύπου Calexico. Ωστόσο, το ντεμπούτο των En Minor ρέει πανεύκολα σε όλη τη διάρκειά του, απορροφώντας τον ακροατή με τη μελαγχολία που αποβάλλει η ατμόσφαιρα Νέας Ορλεάνης στην οποία είναι βουτηγμένο.

Σε σχέση με την παρόμοια απόπειρα του Adam Darski με τους Me & That Man, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι λιγότερο εμπορικό και περισσότερο εσωστρεφές. Λείπουν, εμφανώς, οι διάσημες συμμετοχές και τα κομμάτια κράχτες, αλλά το αποτέλεσμα δεν στερείται ποιότητας, αν και θα μπορούσε να υπάρχει λίγο μεγαλύτερη ποικιλία στα ηχοχρώματα του δίσκου. Εν κατακλείδι, όμως, το πρώτο εγχείρημα των En Minor είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενο και μια ευκαιρία να μας απασχολήσει ξανά - με θετικό τρόπο αυτή τη φορά - ο Phil Anselmo.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET