Doomriders

Grande Blood

Deathwish Inc. (2013)
Από τον Nτίνο Παυλίδη, 03/10/2013
Ένας όχι και τόσο κακός δίσκος, ανίκανος όμως να ξεπεράσει το μεγαλείο των προκατόχων του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Καταλαβαίνεις ότι ένας δίσκος είναι πραγματικά τεράστιος, όταν περνάνε τα χρόνια και η εντύπωση που σου προκαλεί με κάθε ακρόαση παραμένει αναλλοίωτη. Όταν μετά από τέσσερα χρόνια θυμάσαι επακριβώς την αλληλουχία των κομματιών στο άλμπουμ, τους στίχους, τα riff κάθε τραγουδιού, μέχρι ακόμη και τα γυρίσματα των τυμπάνων στα διάφορα σημεία. Η εντύπωση αυτή, ή καλύτερα η αίσθηση, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει, και αυτό είναι που δίνει την μεγαλύτερη αξία σε έναν μουσικό δίσκο. Αυτό είναι και ο λόγος όπου το Darkness Come Alive των Αμερικανών Doomriders θα «βασιλεύει» για πάντα, οτιδήποτε και να ακολουθήσει στην δισκογραφία της μπάντας.

Η εισαγωγή αυτή έγινε για δύο λόγους, διότι δεν υπήρχε κάποια αναφορά για το μεγαλειώδες αυτό άλμπουμ στο site μας, και γιατί δυστυχώς το φετινό "Grand Blood", η τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος, δεν στέκεται ικανό να συνεχίσει ό,τι θαυμάσιο δημιουργήθηκε από τους προκατόχους του.

Το "Grand Blood" δεν το χαρακτηρίζεις κακό δίσκο, αλλά ακριβώς, κοιτώντας το παρελθόν της μπάντας, δεν είναι σίγουρα κάτι το ικανοποιητικό. Αυτό που ουσιαστικά απουσιάζει πλέον από το μοναδικό heavy rock ή stoner metal ή death 'n' roll -πείτε το όπως επιθυμείτε- των Doomriders, είναι αυτό το «πιασάρικο» στο μουσικό σκέλος που πάντοτε τους ξεχώριζε. Τα κομμάτια πλέον δε διαθέτουνε riff ικανά να αποτυπωθούν μονομιάς στη μνήμη, και δυστυχώς αυτό οφείλεται και στην πιο θορυβώδη -noise- στροφή που επέλεξαν να κάνουν. Το αποτέλεσμα είναι να παίρνεις τελικά την γεύση του «συνόλου», αλλά με την κακή απροσδιόριστη έννοια, αυτή που θα θάψει τις καλές στιγμές, και στο τέλος θα σε αφήσει με μια πολύ νεφελώδη αίσθηση.

Κομμάτια όπως το εξαιρετικό "Mankind" και το φανταστικό "Gone To Hell", όπου τα εκπληκτικά φωνητικά των Doomriders εξερευνούν νέα εδάφη, δεν αρκούν για να πείσουν μέσα σε ένα αχανές και κάπως χαοτικό σύνολο. Τα πιο βαριά κομμάτια του "Grand Blood" δεν αποτελούν κάτι το τρομερό και ανά στιγμές μου φάνηκε μάλλον ότι κουράζουν. Ακόμη κι αν πίσω απ' το τιμόνι της μπάντας βρίσκεται ο φοβερά ταλαντούχος Nate Newton στην κιθάρα και τη φωνή, ακόμη και αν η ηχογράφηση και παραγωγή του δίσκου έγινε από την διάνοια που ακούει στο όνομα Kurt Ballou και η τελική επιμέλεια του συνολικού package πραγματοποιήθηκε από τον Jacob Bannon (όλοι μέλη των Converge), ο δίσκος δυστυχώς δεν κατορθώνει να αγγίξει το μεγαλείο του "Darkness Come Alive". Είναι κρίμα και άδικο να κάνουμε τέτοιες συγκρίσεις στην μουσική, αλλά κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο.
  • SHARE
  • TWEET