Devil's Train

II

earMusic (2015)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 28/01/2015
Hard rock που πατάει ξεκάθαρα στο παρελθόν, χωρίς να βρωμάει ρετρίλα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το ντεμπούτο των Devil's Train, τρία χρόνια πριν, μας σύστησε την μπάντα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Καθαρό hard rock και αλήτικα φωνητικά, βουτηγμένα για τα καλά σε ανελέητο riffάρισμα. Αυτοί είναι πολύ απλά, οι Devil's Train, των δικών μας Δημήτρη Λιαπάκη (φωνητικά) και Λάκη Ραγκαζά (κιθάρα), με τους έμπειρους Jorg Michael (Running Wild, Saxon, Stratovarius) και Jari Kainulainen (Masterplan, Stratovarius, Evergrey) στα ντραμς και το μπάσο αντίστοιχα.

Το εν λόγω project είχε ξεκίνησε αρχικά ως ένα side-project για τους συμμετέχοντες, όμως η συνταγή δούλεψε τόσο καλά, που ένας δεύτερος δίσκος ήταν αναπόφευκτος. Δεύτερος όνομα και πράγμα, μιας και το γκρουπ επιστρέφει φέτος με το "II". Κι ας μη γελιόμαστε, κανείς δεν περιμένει να ακούσει τρελές καινοτομίες στην προκειμένη περίπτωση. Μπορεί όμως η παραπάνω τετράδα να μας παρουσιάσει τον ίδιο ήχο που μας παρουσίασε επιτυχημένα ήδη, χωρίς να κουράσει;

Ο ήχος, με τον οποίον μας συστήθηκαν οι Devil's Train, είναι εδώ αυτούσιος. Όλα τα συστατικά έχουν δοθεί και πάλι στην ιδανική δοσολογία, με αποτέλεσμα ένα hard rock που πατάει ξεκάθαρα στο παρελθόν, χωρίς να βρωμάει ρετρίλα. Αυτό από μόνο του είναι αξιέπαινο, ειδικά όταν επιτυγχάνεται δις. Δεν είναι όμως αρκετό για να ενθουσιάσει. Θες φυσικά και το κατάλληλο υλικό.

Το "II" έχει σίγουρα αρκετές ευχάριστες συνθέσεις. Βασικά, ακούγεται ολόκληρο ευχάριστα, ειδικά τις πρώτες φορές. Αλλά μετά από κάποιες ακροάσεις, γίνεται εμφανής η μονοτονία των συνθέσεων. Βέβαια, κάποιες είναι υποδείγματα σύγχρονου heavy ήχου ("Give Me Love", "Mr. Jones", "Down On You", "Girl Like You") και γενικά δεν θα βρεις άσχημη στιγμή, στο μέλλον όμως πιο πιθανό είναι να επιστρέψεις για μερικά κομμάτια παρά για ακρόαση ολόκληρου του άλμπουμ. Τα 50 λεπτά της διάρκειάς του και η συμπερίληψη δύο ανούσιων διασκευών ("Born To Be Wild", "Immigrant Song"), δεν βοηθούν επίσης, μιας και δεν επιτρέπουν να υπάρξει ο επιθυμητός ρυθμός. Αυτό είναι και το βασικό μου παράπονο. Ευτυχώς όμως, δεν είναι αρκετό για να μειώσει την ευχάριστη γεύση που αφήνει το σύνολο της δουλειάς της μπάντας.

Έτσι, χωρίς να έχουν αυτή τη φορά το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, οι Devil's Train μας παρουσιάζουν έναν καθόλα διασκεδαστικό δίσκο, που έχει όμως τις αδυναμίες του. Πάντως, με τη δεύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια, επιβεβαιώνουν πως ξέρουν να γράφουν και να παίζουν ένα heavy rock που στέκεται επάξια στο σήμερα και η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται να αφήσουν αδιάφορο κανέναν φίλο του είδους.
  • SHARE
  • TWEET