Devildriver

Dealing With Demons

Napalm (2020)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 06/10/2020
Metalcore με χαρακτήρα και συνέπεια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αν κάποιος με πλησιάσει στο δρόμο και μου ψιθυρίσει στο αυτί: "Dez Fafara" η πρώτη και μοναδική εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το τατουάζ στο πηγούνι. Όταν ήμουν πιτσιρικάς και καβαλούσα το ρεύμα του nu metal ήταν αναπόφευκτο να ακούω και Coal Chamber αν και ποτέ δεν ήταν στην πρώτη γραμμή των προτιμήσεων μου. Η εικόνα όμως αυτή του επιβλητικού Fafara με το τατουάζ στο πηγούνι πάντα με ιντρίγκαρε. Ο Πορτογαλοσισιλιάνικης καταγωγής Αμερικανός από το 2003 και μετά με τη βασική του μπάντα Devildriver επιχειρεί με μεγάλη συνέπεια και μάλλον οχι τρομερή εμπορική επιτυχία να παίξει το metalcore που γουστάρει και σε όποιον αρέσει. Έτσι και 17 χρόνια και οκτώ δίσκους μετά συνεχίζει στην ίδια σταθερή πορεία με το άλμπουμ No9 να έχει τίτλο "Dealing With Demons I". Και είναι όπως καταλαβαίνετε το πρώτο από μια διλογία εν είδη concept που βασικό κορμό έχει τον Dez και πως αντιμετωπίζει τους δαίμονες του. Και δεν είναι και λίγοι. Από προσωπικούς όπως η μάχη (και τελική νίκη) της συζύγου του με τον καρκίνο εώς γενικότερους, που αφορούν όλους μας, όπως η πανδημία.

Το πρώτο single "Keep Away From Me" μιλάει ακριβώς για αυτό το θέμα (μάλλον άθελα του αφού γράφτηκε πριν την πανδημία) και γενικά το πόσο έχουμε απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλο αλλά και για την αγοραφοβία του Dez. Μουσικά και αυτό και τα υπόλοιπα κομμάτια δεν είναι τίποτα διαφορετικό από ότι έχεις συνηθίσει και περιμένεις από τη δισκογραφία των Devildriver με τη διαφορά ότι μάλλον πρόκειται για ότι πιο προσωπικό έχουν κυκλοφορήσει και με διαφορά ότι καλύτερο τα τελευταία χρόνια. Το μοτίβο σταθερό και απαράλλαχτο: δικασίδια, χαμηλά κουρδίσματα, βαριά grooves και η φωνή του Dez να φτύνει χολή με το χαρακτηριστικό γρέζι και οργή της. Παρά το core του πράγματος υπάρχουν αξιόλογες μελωδικές προσπάθειες σαν το "Iona" ενώ υπάρχει και η έκπληξη με τα clean φωνητικά στο καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ "Wishing" όπου υπάρχει και ένα πανέμορφο κιθαριστικό σόλο από τον Mike Spreitzer. Ο υιός Fafara (Simon Blade) συμμετέχει φωνητικά στο "You Give Me a Reason to Drink" στο πιό headbanger κομμάτι που θα βρείς άντε μαζί με το ομότιτλο "Dealing With Demons" που ξεχειλίζει με ωμή ενέργεια.

Το φινάλε "Scars Me Forever" μας υπενθυμίζει ότι οι Devildriver και ο Dez είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από μονοδιάστατοι. Low tempo και κατατονικό που εξελίσσεται σε μια καυτή λάβα από riff και μελωδιών που υποστηρίζουν τους έντονους και γεμάτους νόημα στίχους. Τα σημάδια που αφήνουν οι δαίμονες πάνω μας και που θα αφήσει το 2020 σε όλους μας θα μείνουν για πάντα αλλά εν τέλει αυτά θα μας κάνουν πιό δυνατούς. Αλλά είναι πολύ δύσκολο όταν κάθε μέρα είναι ίδια με τη προηγούμενη σε ένα ατελείωτο loop: "Going down rabbit hole, I try to hold on, but I'm sliding down fast". To τετράλεπτο ιδιαίτερο κομμάτι μάλλον θα μείνει κολλημένο στο μυαλό σας όπως έμεινε και στο δικό μου και κλείνει το άλμπουμ απότομα και απροσδόκητα αφήνοντας ανοιχτούς λογαριασμούς για το νούμερο δύο που καλώς εχόντως των πραγμάτων θα το περιμένουμε το 2021. Δεν είναι ο πιό βατός μουσικά δίσκος για να αγαπηθεί αμέσως αλλά για τους οπαδούς του Dez και του είδους είναι κάτι το πολύ δυνατό και κερδίζει έξτρα πόντους για τη προσωπικότητα που βγάζει και που συνάδει με την έντονη περσόνα του Dez ο οποίος είναι προφανώς κάτι πολύ παραπάνω από έναν performer με τατουάζ στο πηγούνι.

  • SHARE
  • TWEET