Seeds Of Hope

Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να κρίνεις από το CD αυτό παρά την κιθάρα. Και υποψιάζομαι ότι αυτό ενδιαφέρει τον Παναγιώτη Κουτσομπόγερα, κινητήριο μοχλό πίσω από το «συγκρότημα» των Seeds Of Hope. Γιατί αν έψαχνε να κάνει καριέρα στον προγραμματισμό των ντραμς ή στο μπάσο δε θα είχα πολλά ενθαρρυντικά να πω. Για την κιθάρα όμως, ευτυχώς και για τους δυο μας, αλλάζει το πράγμα.

Όπως αναφέρει στο σημείωμα που συνοδεύει το CD σκοπός αυτού του instrumental δίσκου είναι η απόλαυση του ακροατή και όχι η επίδειξη τεχνικής, μιας τεχνικής πάντως που δείχνει να μην στερείται. Το ασυνήθιστο είναι ότι όντως το εννοεί. Τα έντεκα απολύτως κιθαριστικά κομμάτια κυλάν ευχάριστα σε mid tempo κυρίως ρυθμούς, ενώ κάθε ένα από αυτά έχει τουλάχιστον μία κεντρική ιδέα άξια αναφοράς.

Ως επιρροές του αναφέρει τους συνήθεις υπόπτους Satriani και Vai και όντως έχει αρκετές ομοιότητες αλλά στο δικό μου μυαλό (και πιθανόν μόνο σε αυτό) η παρατεταμένη χρήση echo, διαφόρων εφέ και λούπας (αν δε με γελάν τα αυτιά μου) μού θυμίζει έντονα τον ηλεκτρικό βιολιστή Ed Alleyne-Johnson και αυτό είναι κοπλιμέντο.

Τι του λείπει; Όχι πολλά. Από άποψη περιεχομένου ένα μικρό déjà vu στην κεντρική ιδέα μερικών κομματιών είναι εμφανώς στα όρια του προσωπικού στυλ και της επαναληψιμότητας. Τίποτα που δεν ελέγχεται. Επίσης, σαφώς και αν θέλει το “Bright Rays Of Darkness” να κυκλοφορήσει επίσημα θα πρέπει να βρει τρόπο τα συνοδευτικά όργανα να είναι πιο αξιοπρεπή. Τέλος και σημαντικότερο όλων, θα πρέπει να πάρει μία απόφαση αν θα πορευθεί στο μονοπάτι των οργανικών δίσκων που επέλεξε ή θα εντάξει τις ιδέες του σε δομή τραγουδιού και με κάποιους μουσικούς συνοδοιπόρους θα προσπαθήσουν να γράψουν τραγούδια. Η μουσική του δείχνει να έχει τις δυνατότητες και για τα δύο.