Dead Letter Circus

Aesthesis

UNFD (2015)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 07/08/2015
Η τρίτη δουλειά των Αυστραλών ανταπεξέρχεται με επιτυχία στον κομβικό ρόλο της, πηγαίνοντας τη μπάντα ένα βήμα μπροστά και αφήνει σαφείς ενδείξεις ότι το αριστούργημα είναι κοντά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Υποθέτω ότι όποιος ασχολείται λίγο διεξοδικά με τον χώρο του alternative rock δεν μπορεί να μην ρίχνει κλεφτές ματιές προς Αυστραλία μεριά, κι αν το κάνει αυτό σίγουρα θα έχει ακούσει για τους Dead Letter Circus.

Μπορεί στην Ευρώπη να δυσκολεύονται να κάνουν το breakthrough, αλλά στον τόπο καταγωγής τους τα πράγματα είναι μάλλον διαφορετικά. Τα άλμπουμ τους φτάνουν ψηλά στα charts, γίνονται χρυσά σε πωλήσεις και περιοδεύουν ως support σε ονόματα σαν τους Muse ή πραγματοποιούν δικές τους sold out εμφανίσεις.

Πέντε χρόνια μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο, οι Αυστραλοί κυκλοφορούν το τρίτο τους άλμπουμ, που ίσως είναι και το πιο κρίσιμο για την μπάντα. Με τη δεύτερη δουλειά τους "The Catalyst Fire" μπορεί να ωρίμασαν συνθετικά, αλλά δεν ήταν εύκολο να εντυπωσιάσουν στον βαθμό που του έκαναν με το πρώτο τους άλμπουμ. Το "Aesthesis", λοιπόν, αναλαμβάνει να αποδείξει ότι η μπάντα είναι έτοιμη να πάει στο επόμενο επίπεδο. Και θεωρώ πως το καταφέρνει.

Ο ήχος που έχουν αναπτύξει οι Dead Letter Circus είναι προσωπικός και ιδιαίτερος, κάτι που λίγοι καλλιτέχνες καταφέρνουν πλέον κι ως εκ τούτου το κύριο μέλημά τους είναι να τον κρατήσουν ως πυρήνα, εστιάζοντας περισσότερο στο να διαφοροποιηθούν μέσω του συνθετικού/ερμηνευτικού παράγοντα. Στο κάτω-κάτω όταν ο ήχος σου είναι τόσο συνυφασμένος με τον Forrester Savell μπορείς να είσαι ήσυχος, αν και εδώ την παραγωγή έχει αναλάβει ο Chris Lord-Alge, που έχει συνεργαστεί με Muse, Deftones και Green Day μεταξύ άλλων, οπότε τυχαίο δεν τον λες. Πάντως, δεν περιορίζονται και στο νέο άλμπουμ ακούγονται πιο προσιτοί από ποτέ.

Το "Aesthesis" είναι το καλύτερο συνθετικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει, εμπεριέχοντας τις πιο μεστές και εστιασμένες συνθέσεις που μας έχει παρουσιάσει ως τώρα το συγκρότημα. Από το instant hit του καταπληκτικού "While You Wait" και το διαφοροποιημένο σε προσέγγιση, εναρκτήριο "In Plain Sight" ως το "The Burning Number" ή το "Show Me" η διαφορά που προκύπτει από την εμπειρία που έχει αποκτήσει η μπάντα είναι εμφανής. Επίσης, το φορτισμένο "Silence" που χτίζει σε μια post-rock λογική μέχρι το ξέσπασμα με την παιδική χορωδία, σίγουρα περιλαμβάνεται σίγουρα στις πιο ξεχωριστές συνθέσεις του συγκροτήματος.

Οι space κιθάρες, το πολύ delay και φυσικά η χαρακτηριστική, λεπτή φωνή του Kim Benzie δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν ή να μην καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα, όμως αυτή τη φορά έχουν επενδυθεί με περισσότερες ακουστικές κιθάρες, πιο απλές δομές και πιο στρωτές μελωδίες, καθιστώντας το άκουσμα του συνόλου του "Aesthesis" πιο βατό σε σχέση με τους προκατόχους του. Ισορροπούν άψογα μεταξύ του απαιτητικού και του εμπορικού, κι αν δεν υπήρχαν δυο-τρεις απλά συμπαθητικές συνθέσεις προς το τέλος του άλμπουμ ("X", "The Lie We Live") ίσως μιλάγαμε υπό διαφορετικούς όρους. Είναι σίγουρα καλύτερο του προκατόχου του και στο μόνο που υστερεί έναντι του ντεμπούτου είναι στον εντυπωσιασμό που προκάλεσε τότε η πρώτη επαφή με τον ιδιαίτερο ήχο τους.

Όσοι είναι ήδη φίλα προσκείμενοι στην alt-prog σκηνή της Αυστραλίας ή ήδη εκτιμούν τους Dead Letter Circus στο "Aesthesis" θα βρουν αυτό ακριβώς που επιζητούν. Η τρίτη δουλειά των Αυστραλών ανταπεξέρχεται με επιτυχία στον κομβικό ρόλο της, πηγαίνοντας τη μπάντα ένα βήμα μπροστά και αφήνει σαφείς ενδείξεις ότι το αριστούργημα είναι κοντά.
  • SHARE
  • TWEET