Dead Flag Blues

Traumatique

Self Released (2021)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 19/10/2021
Ένα ταξίδι γεμάτο σκοτεινούς, οργανικούς ήχους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Για όλες τις ευκολίες που μπορούν να προσθέσουν οι ταμπέλες ή τα 'αν σου αρέσει το τάδε' σε μία κουβέντα, υπάρχει μια πλευρά που δεν μπορούν να καλύψουν. Οι κατηγοριοποιήσεις και οι παραλληλισμοί, στις περιπτώσεις που πραγματικά αξίζουν να συζητήσεις, λένε μόνο μέρος της αλήθειας. Από τη φύση του κάθε σχήμα που σέβεται τον εαυτό του έχει το δικό του αποτύπωμα. Ακόμα και στον παράξενο μικρόκοσμο του post-rock, τα όρια του οποίου συχνά δείχνουν υπερβολικά αυστηρά, υπάρχουν κάμποσες παραλλαγές στο θέμα για να μπερδέψουν κάποιον περαστικό.

Οι Dead Flag Blues από την πολύ πρώτη στιγμή παρουσιάζονται ειλικρινείς κι ουσιώδεις. Δεν κρύβουν στιγμή τις επιρροές τους. Τις φορούν σαν παράσημο και προσπαθούν, ξεκινώντας από αυτές, να φτιάξουν κάτι δικό τους. Όποιος σκέφτεται να ρωτήσει ποιες είναι αυτές και πώς είναι τόσο προφανείς, παρακαλείται να πάρει μια χρονομηχανή, να γυρίσει στο 1997, να αναθεωρήσει για τα πάντα, και να επιστρέψει για τη συνέχεια. Η παρέα από την Αθήνα λατρεύει τους GY!BE και μία σκάρτη ακρόαση φτάνει για να γίνει σαφές ότι οι αναφορές δε μένουν στο όνομα ή στο εξώφυλλο.

Ο ήχος βγάζει εκείνο το γνώριμο, υπέροχο γκρίζο. Οι επαναλήψεις και οι κορυφώσεις κάθονται περήφανα στο κέντρο των συνθέσεων. Το σύνολο έχει έναν λιτό, ανεπιτήδευτο αέρα. Την ίδια στιγμή, στην παλέτα υπάρχουν περισσότερα χρώματα από ότι ίσως αρχικά νομίσεις. Οι εναλλαγές και τα ξεσπάσματα πατάνε σταθερά στη γη. Από το άνοιγμα του "Roza Sig. Coasts" μέχρι τον Caspian-κό πανικό του "Madness In The Recovery Room" κι από τα αρπίσματα του "Debris" μέχρι το κρεσέντο-για-σβήσιμο του "Sleep Drunkenness" τα σαράντα λεπτά του δίσκου μοιάζουν με μία υπέροχη βραδινή διαδρομή.

Το "Traumatique" είναι ένα σωστό post-rock ντεμπούτο. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να τραβήξεις ευθείες γραμμές ή, ακόμα χειρότερα, να αποδομήσεις τα κομμάτια του. Αξίζει να το ακούσεις με χαμηλό φωτισμό και δυνατή ένταση. Χωρίς βεβιασμένες απόπειρες για καινοτομίες, ο ήχος του απέχει μίλια από κάποια ρηχή συρραφή από φόρους τιμής. Αυτό από μόνο του δεν είναι αυτονόητο. Στη μουσική, όπως και στο μπάσκετ, η μισή επιτυχία είναι να γίνονται σωστά τα βασικά. Στο πρώτο τους δισκογραφικό βήμα, οι Dead Flag Blues τα καταφέρνουν κάτι παραπάνω από απλά καλά.

  • SHARE
  • TWEET