De Mannen Broeders

Ως De Mannen Broeders μας συστήνεται ένα μάλλον αναπάντεχο δίδυμο: από την μία πλευρά έχουμε τον «βαρύ» κύριο Colin Van Eeckhout των ιδιαίτερα αγαπημένων μας Amenra κι από την άλλη τον Ολλανδό τραγουδιστή Tonnie Dieleman. Που όμως βρίσκεται η χρυσή τομή ανάμεσα στο καθαρτικό post-metal του πρώτου και στην - πνευματικής/θρησκευτικής απόχρωσης - folk του δεύτερου; Ίσως το μαντεύεις ήδη. Ας ονομάσουμε αυτόν τον κοινό τόπο "υπερβατική μελαγχολία".

Το "Sober Maal" δεν είναι ένα κιθαριστικό rock/metal άλμπουμ. Είναι μια δουλειά που ανήκει περισσότερο στον χώρο μιας πειραματικής και αργόσυρτης folk που διατηρεί έναν μινιμαλιστικό χαρακτήρα ενώ ταυτόχρονα αντλεί στοιχεία από drone και spiritual μουσικές. Ο Dieleman, εκτός από το να τραγουδάει, παίζει banjo και μαντολίνο, χτίζοντας συνεπώς μια folk americana διάθεση. Ο CHVE συνεισφέρει κρουστά και hurdy gurdy, ενώ ο καλεσμένος Pim Van De Werken πιάνο κι εκκλησιαστικό όργανο. Αυτή η ενδιαφέρουσα συγκέντρωση οργάνων χρησιμοποιείται με προσοχή: κάθε μία από τις έξι κύριες συνθέσεις (υπάρχουν και τρία σύντομα spoken word tracks) χτίζεται αργά πάνω σε ατμοσφαιρικά drones πριν κάποιο ή κάποια από αυτά τα όργανα εμφανιστεί μέσα από τις σκιές.

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα μουσικό έργο που είναι αραιό και δίνει χώρο και χρόνο στις συνθέσεις του. Η μελαγχολία είναι διάχυτη παντού, μαζί με μια παράξενη εσωτερική δύναμη που φαίνεται να ξυπνάει από τις μινόρε μελωδίες. Ίσως κι εξαιτίας της φλαμανδικής καρδιάς που χτυπάει εντός του, το "Sober Maal" είναι ένα άλμπουμ που θυμίζει πραγματικά καλό ευρωπαϊκό arthouse κινηματογράφο. Θα μπορούσε να συνοδεύει μια ταινία του Von Trier ή του Bela Tarr; Στο μυαλό μου, αναμφίβολα.

Μην αφήσεις την φαινομενικά απλοϊκή φύση του άλμπουμ να σε κάνει να το υποτιμήσεις. Πίσω από την πένθιμη του ατμόσφαιρα, κρύβει μεγάλα συναισθήματα. Μια διάθεση να υπερβεί τα τείχη της ζωής και του θανάτου. Και την υποψία μιας γκρίζας δόξας, ενός μεγαλείου ανείπωτου και ανέκφραστου, σχεδόν ονειρικού. Κάθε ένα τραγούδι γεννάει αυτές τις σκέψεις και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποιο ως καλύτερο. Η κεντρική μελωδία του "Omer III" όμως μοιάζει σαν κάλεσμα και η χορωδία του δεκάλεπτου "Onze Lieve Vrouwe" θα λυγίσει και την πιο ανθεκτική ψυχή.

Το σοβαρό δείπνο (sober maal) είναι η πρακτική του να τρως σιωπηλά ένα λιτό δείπνο εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο ευγνωμοσύνη. Η τελετουργία αυτή μοιάζει σχεδόν ασκητική, περιγράφει όμως κατάλληλα το ντεμπούτο των De Mannen Broeders. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ-εμπειρία, ένα άλμπουμ που δεν φτιάχτηκε για πολλές αλλά για λίγες και επιλεκτικές ακροάσεις που θα διδάξουν ταπεινότητα και θα τρυπήσουν την καρδιά. Ηχογραφημένο μέσα στην παλιά εκκλησία Doopsgezinde Kerk στην Ολλανδία, το "Sober Maal" μας βάζει να κάτσουμε στα στασίδια και να υψώσουμε το βλέμμα προς αυτούς τους εκκωφαντικά σιωπηλούς ουρανούς. Θα βρεθεί άραγε ποτέ θεός να απαντήσει;

Bandcamp