Darkthrone

F.O.A.D.

Peaceville (2007)
Από τον Φίλιππο Αλέκου, 09/01/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το καμένο ντουέτο από τη Νορβηγία δε λέει να ησυχάσει και το όχημα στο οποίο διοχετεύει τη μουσική διαστροφή του -ακούει στο όνομα Darkthrone- επιστρέφει μόλις ένα χρόνο μετά το τελευταίο πόνημα του. Το περσινό "The Cult Is Alive" δίχασε και προσωπικά δε με έπεισε. Παρότι οι προθέσεις του Fenriz ήταν ξεκάθαρες για το που θα κινηθούν μουσικά ήδη από το "Sardonic Wrath", ο περσινός δίσκος ήταν μάλλον μία μέτρια στιγμή στη πορεία της μπάντας.

Όπως και να 'χει, το "F.O.A.D." θα συνεχίσει αυτό το διχασμό. Είναι γνωστό ότι οι Darkthrone δε δίνουν δεκάρα για τη γνώμη των άλλων. Το δηλώνουν άλλωστε και με τον τίτλο του album, ένα μεγαλοπρεπέστατο «fuck off and die» στα μούτρα όλων των επικριτών τους. Οι Darkthrone θα παίζουν αυτό που γουστάρουν και θα κυκλοφορούν δίσκους που πρώτα απ' όλα θα ικανοποιούν τους δημιουργούς τους. Αυτό έκαναν ανέκαθεν άλλωστε. Το έκαναν το '92 με το "A Blaze In The Northern Sky" και έγραψαν ιστορία στο black metal. Από 'κει και πέρα κάθε δίσκος τους ήταν πάνω απ' όλα αυτό που θα ήθελαν οι ίδιοι να ακούσουν.

Και φτάνουμε στο προκείμενο. Εσύ τι θες εσύ να ακούσεις από τους Darkthrone; Πως τους έχεις συνδέσει στο μυαλό σου; Αυτό έχει σημασία πάνω απ' όλα. Αν περιμένεις ακόμα ένα unholy black metal ολοκαύτωμα έχεις χάσει επεισόδια και θα απογοητευτείς. Το γκρουπ έχει απομακρυνθεί πλέον από τον ήχο αυτό αφού προφανώς δεν το εκφράζει.

Αν πάλι παρακολουθείς την πορεία τους και θα ήθελες πολύ να πεις ότι το "The Cult Is Alive" είναι ένας καλός δίσκος, τότε έρχεται το "F.O.A.D." να επανορθώσει για τα μέτρια αποτελέσματα του προκατόχου του. Γιατί πρόκειται για έναν ανέλπιστα καλό δίσκο. Εξαιρετικό θα μπορούσαν να πω, χωρίς να υπερβάλλω ιδιαίτερα. Και παρουσιάζει με εξαιρετικό επίσης τρόπο το μουσικό μονοπάτι που θέλει να ακολουθήσει η μπάντα. Ολόκληρος ο δίσκος αποτελεί μία επιστροφή στις ρίζες, με κάθε τραγούδι να αποτελεί ένα χωνευτήρι των κλασσικών επιρροών της μπάντας, απροκάλυπτα πλέον και όχι πίσω από το πρίσμα του πρωτόγονου black που αρέσκονταν τόσο να παίζουν. Όλες οι μεγάλες μπάντες είναι εδώ και παρελαύνουν μεγαλοπρεπώς στα σαράντα λεπτά του "F.O.A.D.". Εδώ θα βρεις και τους Bathory και τους Hellhammer (καθώς και τους πρώιμους Celtic Frost), αλλά και τους Venom και τους Motorhead (ειδικά το ομώνυμο πόση Motorhead-ίλα κρύβει μέσα του!). Δε μπορώ να παραβλέψω και την έντονη νοσταλγία που αποπνέει ο δίσκος, δεν την κρύβουν και οι ίδιοι άλλωστε. Όποιος διαβάσει τα liner notes στο booklet θα καταλάβει.

Εδώ να πούμε ότι πλέον ο Fenriz και ο Nocturno Culto μοιράζονται το song writing και τα φωνητικά στα κομμάτια, χωρίς όμως να χάνει σε συνοχή ο δίσκος. Αντιθέτως έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τη φωνάρα του Fenriz ακόμα περισσότερο. Η παραγωγή ακολουθεί τα ίδια «μινιμαλιστικά» στάνταρ που χαρακτηρίζουν τους Νορβηγούς. Απλός, ωμός και ακατέργαστος ήχος, όπως επιβάλλεται («No clinical life-sound here!» για όποιον καταλαβαίνει), και αρκετή «βρωμιά» κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο ελκυστικό.

Όπως θα αντιληφθήκατε μέχρι τώρα εδώ δεν πρόκειται να ακούσετε κλασσικό νορβηγικό black metal. Όπως είπα και πριν ο δίσκος θα διχάσει ή, ορθότερα, θα συνεχίσει το διχασμό. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αξίζει και με το παραπάνω. Έχει δύναμη, είναι «χύμα» και πάνω απ' όλα είναι «σάπιος» όπως οφείλει να είναι κάθε δίσκος με το λογότυπο Darkthrone στο εξώφυλλο (το οποίο στην περίπτωση του "F.O.A.D." είναι απλά άψογο). Αν τον αποδεχτείτε σίγουρα δε θα το μετανιώσετε. Εγώ το έκανα και ανακάλυψα ακόμα ένα αγαπημένο μου album μέσα στη δισκογραφία τους.

  • SHARE
  • TWEET