Daily Ritual

Daily Ritual

4490 / Sabotage (2015)
Από τον Nτίνο Παυλίδη, 27/05/2015
Τέλειο μελαγχολικό punk rock, από την Σιγκαπούρη με αγάπη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το πως ακριβώς μπορεί να λειτουργεί και να αναπνέει η DIY punk κοινότητα στην Σιγκαπούρη και την Άπω Ανατολή γενικότερα, είναι μάλλον το πιο εξωτικό και άγνωστο πράγμα που μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή που συντάσσω την κριτική. Από σχετικές φωτογραφίες που κατά καιρούς τραβούν την προσοχή μου «ξέρω» ότι στις συναυλίες αυτών των περιοχών γίνεται πανικός, ότι οι ντόπιοι punks διατηρούν ένα ακραίο παρουσιαστικό, και ότι σε γενικές γραμμές τα πάντα, από την μουσική μέχρι την όλη φιλοσοφία, είναι ξεκάθαρη επιρροή της Δύσης που ανέκαθεν γοήτευε το underground της Ασίας, με εξαίρεση θα έλεγα την Ιαπωνία.

Τέλος πάντων αυτό που επίσης γνωρίζω είναι ότι στην Σιγκαπούρη παίζει ένα φανταστικό hardcore / punk label που ενδιαφέρεται μέχρι και για ελληνικές κυκλοφορίες (βλέπε το "Remnants" από τους Sarabante το οποίο εκδόθηκε και σε κασέτα), ακούει στο «όνομα» 4490 Records, και κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες ένα ακόμη φανταστικό δισκάκι, το ομώνυμο LP των local ηρώων Daily Ritual για το οποίο και θα μιλήσω.

Πρόκειται για 100% αμερικανο-θραμμένο μελωδικό punk rock στο οποίο η επιρροή των Red Dons μυρίζει από χιλιόμετρα - μέχρι και στα φωνητικά όπου η χροιά είναι εξαιρετικά όμοια, αλλά για να είμαι ειλικρινής αυτό δεν με απασχολεί και πολύ. Είναι άριστα εκτελεσμένο και αισθητικά εντυπωσιακό. Το άλμπουμ ροκάρει θαυμάσια, και οι ρυθμικές του κιθάρες σε συνδυασμό με τα lead προσφέρουν μια γιγάντια μελαγχολική ατμόσφαιρα, ιδανική για τον πολιτικό στίχο των τραγουδιών που αναφέρεται στο τέλεια δοκιμασμένο καπιταλιστικό-απολυταρχικό μοντέλο του δυτικού κόσμου το οποίο -ως κομμένο και ραμμένο για την περίσταση- εννοείται πως εφαρμόζεται σε όλα τα μεγάλα οικονομικά κέντρα του κόσμου.

Κομμάτια όπως τα "Death And Depression", "You Represent Decay", και "Desperation In A Police State" κολλάνε αμέσως στο μυαλό και σε συντροφεύουν μοναδικά ως το ιδανικό soundtrack στην γκρίζα Ελλάδα της κρίσης. Πλησιάζει το καλοκαίρι αλλά δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε, έτσι;
  • SHARE
  • TWEET