Χαμένος ανάμεσα σε όρια και συναρτήσεις αναζητά το σταθερό του σημείο στη μουσική που ακούει. Θαυμαστής μοναχά της μελωδίας, αδιαφορεί μεν για το είδος του πλαισίου που την παρέχει, όχι όμως και για...

Daemonolith
The Monolithic Curse Of Death
Ένα δύσκολο και ακραίο έργο, που όμως θα χορτάσει αρκετά τα πεινασμένα για πειραματισμούς και ζοφερή θεατρικότητα αυτιά
Οι Deamonolith είναι η φυσική συνέχεια των Gortal, μία death metal μπάντα από την Πολωνία που αποτελεί το μουσικό όραμα του κιθαρίστα και βασικού σύνθετη της Major. Το "The Monolithic Curse Of Death" είναι το ντεμπούτο του νεοσύστατου σχήματος και αποτελείται από ένα μόνο κομμάτι διάρκειας 35 περίπου λεπτών. Φυσικά είναι concept και αφηγείται μια pre-apocalyptic ιστορία, με πολύ έντονη dark sci-fi ατμόσφαιρα, σε έναν κόσμο που θυσιάζεται στο βωμό μιας κυριαρχικής σκοτεινής αίρεσης που έχει στόχο την ανάσταση των νεκρών για θα φέρει τη σωτηρία στην ανθρωπότητα.
Το κομμάτι είναι ενιαίο μεν, αλλά στους στίχους χωρίζεται σε επεισόδια, δίνοντας τη ροή μιας πρώτης σεζόν (ίσως περισσότερο prequel θα έλεγα) σε ένα μεγαλύτερο μετά-αποκαλυπτικό έργο. Η θεματολογία είναι πολύ υπαρκτή στο δίσκο και δείχνει να έχει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη της μουσικής, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό σε ένα θεματικό άλμπουμ. Το ύφος του δίσκου έχει ως βάση το death metal, αλλά φεύγει πολύ έξω από τα κλασικά του όρια τοποθετώντας μέσα από progressive και black αναφορές μέχρι κλασικές κιθάρες και jazz σαξόφωνο. Ειδικά το τελευταίο, το σαξόφωνο δηλαδή, έχει βασική θέση στο σύνολο και πραγματικά απογειώνει το αποτέλεσμα κάθε φορά που εμφανίζεται. Οι κιθάρες παρουσιάζουν ένα μεγάλο εύρος και πλήθος από ριφ που στρέφουν κατά το δοκούν, και τις επιταγές της πορείας της ιστορίας, την κατεύθυνση της μουσικής κρατώντας όμως πολύ υψηλά τον δείκτη της συνοχής. Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικά ιδιόμορφο και μάλλον αντισυμβατικό άλμπουμ που όμως ταυτόχρονα καταφέρνει να είναι πολύ συμπαγές διατηρώντας ακέραιο τον death metal πυρήνα του. Το καταστροφικό τελείωμα της ιστορίας, η απόγνωση και η ολέθρια πορεία της, ταιριάζουν πάρα πολύ στο κλίμα και αναδύονται ως φυσικά επακόλουθά τυφλών επιλογών και θεοκρατικών αντιλήψεων της κάστας των ιερέων που έχει την εξουσία. Μουσικά δεν έχει νόημα να σπάσει το κομμάτι κανείς σε μέρη, παρά το ότι υπάρχει μια πολύ προφανής διαμέριση που χωρίζεται από ένα instrumental πέρασμα κλασσικής κιθάρας. Θεωρώ ότι είναι σωστή η επιλογή να μείνει ενιαίο, παρά το ότι ίσως έτσι γίνεται αντιεμπορικό και λιγότερο προσβάσιμο, γιατί με αυτόν τον τρόπο στέκεται πιο πιστό στον χαρακτήρα αλλά και την κλιμάκωση του.
Το "The Monolithic Curse Of Death" είναι ένα πολύ δύσκολο και δύσπεπτο έργο, αλλά έχει να προσφέρει ένα πολύ ποιοτικό αποτέλεσμα που θα χορτάσει αρκετά τα πεινασμένα για πειραματισμούς και ζοφερή θεατρικότητα αυτιά. Προσωπικά θα περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο κεφάλαιο, αν υπάρξει, στην ιστορία που άνοιξε η πρώτη δουλειά των Deamonolith.