Cremations

Ένας από τους μουσικούς θησαυρούς που μου χάρισε σε προσωπικό επίπεδο η περασμένη δεκαετία, ήταν αυτή η ευρεία αναβίωση του extreme hardcore. Με το δημοφιλές metalcore να πνέει τα λοίσθια, παρά ελάχιστων λαμπρών εξαιρέσεων, το ενδιαφέρον στράφηκε ξανά στη βάναυση ακρότητα που μπορεί να παρέχει ο ανίερος συνδυασμός hardcore με extreme metal. Σε αυτά τα αισιόδοξα και ευδιάθετα κυρίως πελάγη πλέει το ντεμπούτο των εκ Αννόβερου ορμώμενων Cremations.

Οι Cremations, με μέλη από Downfall Of Gaia, King Apathy, Empty Vision, επιχειρούν στις χαραυγές της νέας δεκαετίας να υπενθυμίσουν πόσο ξεχωριστό μπορεί να είναι αυτό το απειλητικό είδος μουσικής. Στα 23 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, οι δέκα συνθέσεις του δεν ρίχνουν ποτέ τους ρυθμούς, δεν αναδεικνύουν λεπτό κάποια πιο ευαίσθητη πτυχή, ενώ την ίδια στιγμή ξετυλίγουν τη συνθετική δεινότητα των μελών της μπάντας. Συνεπώς, αν κάποιος είναι μαθημένος στις σπουδαίες δισκογραφικές στιγμές συγκροτημάτων όπως οι Trap Them, All Pigs Must Die, πρώιμων Oathbreaker, Gaza, Conspiracy Of Denial και σχετικών παρελκόμενων, θα αναγνωρίσει αμέσως όλα τα στοιχεία που επιθυμεί, και ανά στιγμές μάλιστα θα τα βρει και σε υπερθετικό βαθμό.

Τα οδυνηρά φωνητικά που αναβλύζουν μίσος, συνοδεύονται μεν άψογα με καταιγιστικό drumming, σε τέτοιες περιπτώσεις όμως το βάρος πέφτει στον ρόλο των εγχόρδων. Με τις διάρκειες των συνθέσεων αναμενόμενα σύντομες, οι κιθάρες φροντίζουν να ξεδιπλώσουν μια μείξη τόσο των επιρροών τους, όσο και των συναισθημάτων στα οποία αποσκοπούν. Αυτή η κατάλυση της ισορροπίας στον κόσμο, η διαρκής υποβάθμιση της ζωής αλλά και του περιβάλλοντος, η ψυχολογική επιβάρυνση στον μέσο άνθρωπο και κυρίως αυτή η άκρατη απαισιοδοξία για το μέλλον, γίνονται αντιληπτές χωρίς κάποιος να προσέξει απαραίτητα τους στίχους των τραγουδιών.

Φυσικά και τα φωνητικά με την άρθρωση τους αλλά και τον τρόπο που τραβάνε μερικές συλλαβές επιτρέπουν στον ακροατή να εμβαθύνει στην αισθητική της μπάντας, είναι όμως ο τρόπος που οι ρυθμικές «σκάβουν» μέσα στα σωθικά. Είναι ο τρόπος που τα ρυθμικά κοψίματα βασίζονται σε θεοσκότεινα leads και κυρίως ο τρόπος που ενσωματώνεται αυτή η διακριτική επική αίσθηση που προσφέρει το extreme hardcore όταν συνευρίσκεται με crust μελωδίες. Συνθέσεις όπως το εναρκτήριο "Nothing" ή το "Dehumanized" αναδεικνύουν εξαιρετικά αυτήν την ενσωμάτωση. Το χτίσιμο της ατμόσφαιρας μέχρι το ομώνυμο φινάλε είναι τόσο συμπαγές, που κάθε νέο breakdown ξεσπάει το συσσωρευμένο άγχος σε εικονικό moshing. Ο μηδενισμός του "Vanishing Self" και πρωτίστως το υπνωτικό groove του "No Salvation" θα αποτυπωθούν στη μνήμη του ακροατή, όπως και η λύσσα του "Among Wolves". "You better save yourselves" κραυγάζουν οι Cremations, και η δυναμική του δίσκου κορυφώνεται.

Η πυκνή κιθαριστική δουλειά του προαναφερθέντος ομότιτλου που κλείνει τον δίσκο, ξεπερνάει τα όρια του hardcore κινούμενη καθαρά σε όρια extreme metal. Βέβαια, υπάρχουν αρκετές στιγμές που οι Cremations επικοινωνούν το μήνυμα τους με grindcore όρους, αν και ποτέ δεν ξεφεύγουν από τον ισχυρό πυρήνα του metallic hardcore. Ταυτόχρονα, ο πυρήνας αυτός πολλές φορές τους εξωθεί σε μια μερική ανακύκλωση μερών, κυρίως leads, κάτι που αποτρέπει μερικά τραγούδια από το να ξεχωρίσουν. Το ντεμπούτο των Cremations όμως ενδιαφέρεται να μεταδώσει ένα ολιστικό σύνθημα οργής και δηλητηρίου. Το "Dissolution Of Balance", απευθύνεται κυρίως στους οπαδούς του εν λόγω ήχου. Ταυτόχρονα όμως, αποτελεί, άλλη μια απόδειξη πως το metalcore μπορεί υπό συνθήκες να είναι πραγματικά ακραίο, μακριά από τα στερεότυπα που έχουν επικρατήσει. Ενδώστε στον δίσκο και επιτρέψτε και εσείς να διαταραχθεί η εσωτερική σας γαλήνη, μερικές φορές μια γερή αφύπνιση είναι απαραίτητη.

Bandcamp