Converge

Είναι μια τεράστια μπάντα. Είτε σαν συγκρότημα, είτε ένας ένας ξεχωριστά επηρεάζουν δεκαετίες τώρα την τέχνη και την μουσική. Μόνο τα ονόματα τους ακούς και προσκυνάς. Ο Jacob Bannon πέρα από τα φωνητικά, ασχολείται με την γραφιστική και το σχέδιο και δουλειές του έντυπες και visual μπορείς να βρεις μέσω πολλών συγκροτημάτων, φεστιβάλ και εταιρειών. Επίσης είναι ιδρυτικό μέλος της Deathwish Inc, με κυκλοφορίες Cursed, Integrity, Modern Life Is War, Trap Them, Rise And Fall, Terror, Deafheaven και Narrows, η οποία κυκλοφορεί και τους δίσκους τους πλέον. Φέτος επιμελείται και το πασίγνωστο στον χώρο Roadburn Festival. Τον Kurt Ballou δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον έχετε ακούσει σαν μηχανικό ήχου και παραγωγό (GodCity Studio) πίσω από άπειρες και τεράστιες μπάντες. O Nate Newton πάντα εντυπωσιακός πίσω από το μπάσο, έχει κάνει εξαιρετικές δουλειές (και στις κιθάρες) με τους Cavalera Conspiracy, Old Man Gloom και Doomriders. Τέλος ο Ben Koller (United Nations, Cave In, All Pigs Must Die, Mutoid Man, Killer Be Killed) είναι ένας από τους καλύτερους και πιο εντυπωσιακούς drummer στον χώρο. 

Μετά τον δίσκο “Jane Doe” και γενικότερα μετά τις αρχές της δεκαετίας των μηδέν που άρχισα να τους ακολουθώ,  δεν με απογοήτευσαν ποτέ. Αυτό το τεχνικό, γρήγορο, άγριο αλλά και μελωδικό συνάμα, αλήτικο και φασαριόζικο μοντέρνο hardcore τους είναι μοναδικό. Όταν ακούσεις κάτι από αυτούς αντιλαμβάνεσαι με τη μία ότι πρόκειται για δική τους δουλειά. Έχουν ταυτότητα, έχουν δικό τους ήχο, έχουν μοναδικότητα. Πέντε δίσκοι λοιπόν από τότε που δεν ξέρεις ποιον να θεωρήσεις καλύτερο και ποιον να λατρέψεις πιο πολύ. Οι δίσκοι "You Fail Me" και "No Heroes", καθότι και πιτσιρικάς τότε, με είχαν στιγματίσει. Τους είχα (όχι ότι έπεσαν ποτέ) στην απόλυτη κορυφή. Αργότερα ενθουσιάστηκα με το "Axe To Fall" και μετά ήρθε το "All We Love We Leave Behind" και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ό,τι και να βγάλουν είναι φανταστικό και μόνιμα στο ίδιο υψηλό επίπεδο. 

Όλα αυτά δεν άλλαξαν καθόλου. Ίσα ίσα που η πενταετής αναμονή από τον τελευταίο δίσκο έκανε ακόμα καλύτερη δουλειά στην προσμονή και ο δίσκος ήρθε κι έπεσε στις ανοιχτές αγκάλες κάθε οπαδού (και στην δική μου). Αρχικά φαίνεται ξεκάθαρα η εξαιρετική δουλειά στην παραγωγή. Αμέσως μετά από αυτό αντιλαμβάνεσαι ότι και τα φωνητικά είναι ένα επίπεδο πάνω. Ακόμα και στα καθαρά περάσματα ο Bannon είναι φανταστικός (για τα ουρλιαχτά και τα σκισμένα δεν έχω λόγια). Έριξε δουλειά ο τύπος και φαίνεται. Όσο αφορά τις απόψεις και τους στίχους αφήνει πίσω του την ανελέητη μάχη και μπλέκει με πιο υπαρξιακά προβλήματα έως και προσωπικά. Φυσικά και αντιτίθεται στην βία (αστυνομία, στρατός) και τους φεουδάρχες, αλλά προβληματίζεται και αναγνωρίζει ευθύνες, προδοσίες και συναισθήματα. Περνώντας στην μουσική φυσικά και δεν λείπει το καλογραμμένο χαοτικό metal με βαθιά και λασπώδη γυρίσματα τα οποία σπέρνουν συναισθήματα. Δεν είναι μόνο άγριο και εκρηκτικό. Είναι εξαιρετικά ποικιλόμορφο και γοητευτικό. Το καλύτερο όμως είναι ότι είναι διαφορετικό. Έχει άλλο ύφος, χωρίς να χάνει τον χαρακτήρα του, από τις προηγούμενες δουλειές. Έφτασε η στιγμή να τους ακούσουμε λιγάκι διαφορετικούς και περισσότερο ώριμους και ναι ρε φίλε, είναι πάλι εξαιρετικοί! Το έγραψα λίγο πιο πάνω. Είναι γοητευτικό. Σε κάνει να αισθανθείς παιδί, σε ανατριχιάζει, σε πωρώνει, σε βάζει να σκεφτείς, σε ξεσκάει και σε διαλύει. Στο τέλος απλά το ερωτεύεσαι. Τι να πρώτοθαυμάσω; Τα κλασικά και ασύλληπτα άγρια "Eye Οf Τhe Quarrel", "Broken Βy Light" και "Cannibals". Τις κομματάρες "Reptilian", "Under Duress" και "Wildlife" που εξηγούν γιατί είναι τεράστιοι. Τα αργά και άκρως ατμοσφαιρικά "Thousands Of Miles Between Us" και "The Dusk In Us". Το Mastodon-ικό "A Single Tear" και την υπέρτατη καφρίλα "Arkhipov Calm" ή τα εξαιρετικά "I Can Tell You About Pain" και "Murk & Marrow" που φαντάζουν σαν τα πιο προοδευτικά έργα τους; Άφησα τελευταίο το εναλλακτικό "Trigger" γιατί είναι άλλο πράγμα, είναι η γοητεία και η ωριμότητα που εξηγούσα παραπάνω. Είναι αυτή η κραυγή που επαναλαμβάνεται και φωνάζει "Was it worth it?" που σε γονατίζει... Ναι ρε, αξίζει! 

Το "The Dusk In Us" αποδεικνύει ότι οι Converge είναι μια από τις μεγαλύτερες metal μπάντες του πλανήτη. Δεν φοβάται τον ίδιο της τον εαυτό. Δεν επιμένει σε μία και μόνο συνταγή. Δεν επαναπαύεται. Μπορεί να έριξαν λίγο τις ταχύτητες περιοδικά, αλλά άνοιξαν πανιά προς διαφορετικά είδη. Μπορεί να έγραψαν μερικές πιασάρικες μελωδίες, αλλά παραμένουν αποτρόπαια βάναυσοι. Το album είναι όλα αυτά που θες. Σκληρό, διαφορετικό, συντριπτικά βαρύ, έξυπνο, μοντέρνο, στοχαστικό και περίπλοκο.   

Bandcamp