Borknagar

Δεν ξέρω πόσος κόσμος περίμενε τέτοια επιστροφή σε φόρμα για τους Borknagar όση στο εξαιρετικό "True North". Η ανανεωμένη σύνθεση, με την απελευθέρωση φωνητικά του υπερόπλου ICS Vortex και φυσικά του λατρεμένου Lazare, επέτρεψε στο εμβληματικό νορβηγικό σχήμα να επανασυστηθεί στο κοινό του σκληρού ήχου, με ένα δίσκο που περιέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια της ιστορίας τους. Μην τα ξαναγράφω. Μια πενταετία αργότερα, το pagan progressive black metal σχήμα κυκλοφορεί το "Fall" και έχει ομολογουμένως δύσκολο έργο.

Από την πρώτη ακρόαση, το "Fall" δείχνει διατεθειμένο να συνεχίσει στα ίδια ορεινά και χιονισμένα μονοπάτια με του προκατόχου του. Τα 55 λεπτά του είναι ένα ταξίδι στο μελαγχολικό, μα και επικό, μελωδικό extreme metal, που ακροβατεί ανάμεσα στα υπο-ιδιώματα που αποτελούν τα επιμέρους συστατικά του. Εκ νέου, το πομπώδες, ως προσωπικό στίγμα και όχι ως αυτοσκοπός, καθοδηγεί το συνθετικό πνεύμα της μπάντας. Ακούς το επτάλεπτο "Afar" και αντιλαμβάνεσαι πως αυτή η αρχαϊκή πορεία που ενυπάρχει στον ψυχισμό των Borknagar παραμένει το θαμπό άστρο που τους δίνει κίνητρο και θέληση να συνεχίσουν.

Συνεπώς, μην περιμένεις κάποια απόκλιση από το προαναφερθέν μονοπάτι. Τους ξέρεις, και κυρίως οι ίδιοι γνωρίζουν καλύτερα τους εαυτούς τους. Έμπειροι, κατασταλλαγμένοι και με σύμμαχο μια ανακουφιστικά ισορροπημένη παραγωγή, οι Borknagar κυκλοφορούν ένα άλμπουμ που αφορά κάθε οπαδό, περιστασιακό ή μη, του ήχου τους. Η χιονοθύελλα του "Moon" θα γοητεύσει και μαζί με το εναρκτήριο "Summits" θα αναδείξει τις κλασικότροπες heavy metal-ικές επιρροές της μπάντας. Στη σκιά όμως ενός ακόμη απολαυστικού δίσκου που φαίνεται να εξαντλεί τις προοπτικές του, το "Fall" ηχεί λες και υστερεί αισθητά του προκατόχου του.

Ομολογουμένως, η μουσικότητα που διακατέχει τις οκτώ συνθέσεις του άλμπουμ, φαίνεται συχνά να στερείται δυναμικής. Στιγμές όμως το μαγευτικό κατά τα άλλα, εννιάλεπτο φινάλε του "Northward", ή το μελωδικό και υπνωτικό "Nordic Anthem", δεν διαθέτουν τις φωνητικές μνημονικές γραμμές ή το κιθαριστικό riff που θα τις σφηνώσει σαν ρούνο στους κροτάφους του κοινού. Και δυστυχώς, σε αυτόν τον τομέα, οι Borknagar, ακόμη και στις πιο «αδύναμες» στιγμές τους, κατάφερναν να έχουν αποθέματα. Όχι βέβαια πως το "Fall" δεν διαθέτει τις ανέμελες και ταξιδιάρικες στιγμές. Το "Unraveling" στέκει επιβλητικό σαν στοιχειό των ανήλιαγων δασών.

Οι Borknagar επέστρεψαν με νέο άλμπουμ και αυτό από μόνο του αποτελεί χαράς ευαγγέλιο για τους οπαδούς τους. Προσωπικά μιλώντας, το "Fall" είναι ένα άλμπουμ που είμαι βέβαιος πως θα ανατρέξω το επόμενο χρονικό διάστημα, όπως έκανα συχνά πυκνά τον καιρό που διαθέτω το promo αντίγραφό μου. Θα το ακούω και θα θυμάμαι την ισοπεδωτική εμπειρία που είναι μια ζωντανή τους εμφάνιση.

Το ακούω και αφουγκράζομαι το πόσο σπουδαίοι μουσικοί είναι, καθώς και το πώς η συνθετική και εκτελεστική τους χημεία χρωματίζει ιδανικά οτιδήποτε επιλέξουν να υλοποιήσουν καλλιτεχνικά. Κυρίως όμως, με το "Fall", ακόμη και αν δεν ξορκίζουν τους απαιτητικούς δαίμονες της θύμησης και της νοσταλγίας, οι Borknagar συνεχίζουν να στέκουν αγέρωχοι ψηλά στη λίστα των πιο υποτιμημένων συγκροτημάτων στην ιστορία του ακραίου ήχου. Το "Fall" δεν είναι αριστούργημα, είναι όμως ικανό να αποτελέσει κοινό κτήμα μουσικών και ακροατηρίου. Τι άλλο ζητάς από την τέχνη, αναμοχλεύοντας τις ρίζες της;