Bonded By Blood

The Aftermath

Earache (2012)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 06/07/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κακά τα ψέματα, ο «μέσος μεταλλάς» είναι μαθημένος να μην του αρέσουν οι δραστικές υφολογικές αλλαγές. Για την ακρίβεια, όχι μόνο δεν του αρέσουν, αλλά τις φοβάται κιόλας. «Πειραματίζονται», «μαλακώνουν», ξενερώνεις, σταματάς να ασχολείσαι. «We fear change», που θα 'λεγε και ο Garth.

Οι ανομοιότητες που παρατηρούνται στο "The Aftermath" σε σχέση με τις δύο πρώτες δουλειές των Bonded By Blood είναι αρκετές και συμβαίνουν σε καίρια σημεία, ωστόσο δικαιολογούνται από τις σημαντικές αλλαγές στις οποίες έχει υποστεί το lineup. Η αντικατάσταση του τραγουδιστή και του μπασίστα, αλλά και η απουσία της δεύτερης κιθάρας είναι καθοριστικές για την μπάντα, που με τον τρίτο της δίσκο φαίνεται να κάνει μια νέα αρχή.

Οι Exodus, Megadeth, Agent Steel και Testament παραμένουν βασικές επιρροές των Καλιφορνέζων, όμως αυτή τη φορά και οι Sacred Reich, Flotsam And Jetsam μπαίνουν γερά στο κόλπο. Με μειωμένες τις ταχύτητες και αυξημένο το groove, το αποτέλεσμα είναι απείρως πιο προσιτό απ' ότι στο παρελθόν, δίνοντας στον Mauro Gonzales το κατάλληλο πεδίο δράσης για τα -Phil Rind meets Matt Barlow με λίγο από Flemming Rönsdorf- φωνητικά του. Επιπλέον, η ύπαρξη μίας μόνο κιθάρας αποβαίνει αναζωογονητική για τη μπάντα, αφού ο Juan Juarez αποδεικνύεται υπερ-αρκετός για την εμπροσθοφυλακή των Bonded By Blood.

Οι συνθέσεις παίζουν μπάλα κυρίως σε μεσαίες προς υψηλές ταχύτητες, όπου η φωνή του Gonzales αναδεικνύεται στο μέγιστο δυνατό σημείο, το μπάσο βρίσκεται αρκετά ψηλά στη μίξη (όπως πρέπει δηλαδή), η δουλειά του Logan Mader πίσω απ’ την κονσόλα είναι υποδειγματική και οι καλύτερες στιγμές του δίσκου απαντώνται στο υπερgrooveάτο εναρκτήριο "I Can't Hear You", στο άκρως Metallicό ομότιτλο και στα βαρβάτα "Crawling In The Shadows" και "Restless Mind" (το τελευταίο διατίθεται και για δωρεάν κατέβασμα).

Ελαττώματα μπορεί να μην διακρίνονται εκ πρώτης όψεως, απεναντίας˙ το "The Aftermath" είναι ένα ολόσωστα δομημένο άλμπουμ. Ωστόσο, θα σταθώ σε δύο σημεία: καταρχήν, αν και ήσσονος σημασίας, το bonus κομμάτι/διασκευή στο "Killing In The Name" των Rage Against The Machine είναι μία παντελώς αδιάφορη κίνηση, αφού ουσιαστικά πρόκειται για ανατριχιαστικά πανομοιότυπη εκτέλεση και -εφόσον μιλάμε για thrash συγκρότημα- θα περίμενες τουλάχιστον να «το τρέξουν» λίγο παραπάνω. Το δεύτερο και σημαντικότερο -για να συνδέσω και την εισαγωγή του κειμένου- αφορά στις πολλές αλλαγές που συνέβησαν στην μπάντα, οι οποίες (πιθανότατα) θα μπερδέψουν τους οπαδούς και (αναμφίβολα) αλλοιώνουν τον χαρακτήρα των Αμερικανών.

Στην τελική, βέβαια, όλα είναι σχετικά... Από τη μία, όσοι γουστάρατε την μπάντα για την σφοδρότητα των δύο πρώτων κυκλοφοριών της, ενδεχομένως πλέον να έχετε πρόβλημα ακόμα και να την αναγνωρίσετε. Από την άλλη, όμως, αν δεν μάθατε τους Bonded By Blood μέσα από τα "Feed The Beast" και "Exiled To Earth" και είστε απλώς οπαδοί των προαναφερθέντων συγκροτημάτων, τότε το "The Aftermath" είναι ένας δίσκος που θα σας ικανοποιήσει στο έπακρο.
  • SHARE
  • TWEET