Bloodbound

Οι Σουηδοί Bloodbound ξεχωρίζουν ως μια από τις μπάντες που έχουν διακριθεί σε αυτό το πιο πρόσφατο euro power κύμα συγκροτημάτων, ξεκινώντας ξέφρενα τη δισκογραφική τους πορεία το 2005 και φτάνοντας αισίως μέχρι και τις μέρες μας. Με διάφορες αλλαγές μελών και διαθέσεων, αλλά πάντοτε πιστοί στη μελωδία και το ανατατικό συναίσθημα που διακρίνει το ευρωπαϊκό power metal σαν ιδίωμα, οι ίδιοι έχουν καταφέρει να θεωρούνται από τις σταθερές και άξιες μπάντες εκείνου, κυκλοφορώντας τακτικά νέες δουλειές.

Σήμερα, δεκαέξι χρόνια από το δισκογραφικό τους ντεμπούτο, η μπάντα από το Bollnas κυκλοφορεί το ένατο κατά σειρά άλμπουμ της, το πομπωδώς τιτλοφορούμενο "Creatures Of The Dark Realm". Με τις εκπλήξεις να περιορίζονται πια στην απουσία δράκου στο εξώφυλλο τους, το ερώτημα είναι κατά πόσο έχει λειτουργήσει η δημιουργική μανιέρα που ακολουθούν στους τελευταίους τουλάχιστον δύο δίσκους τους κι εδώ. Τα υπόλοιπα φαντάζουν λίγο - πολύ αναμενόμενα, καθώς η μπάντα τυποποίησε τον ήχο της στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας, εντασσόμενη δίχως δεύτερη σκέψη στο δημιουργικό στόλο του οποίου ηγούνται οι Powerwolf και Sabaton.

Υπό αυτό το πρίσμα, η παρουσίαση του "War Of Dragons" ή του "Rise Of The Dragon Empire" θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κι εδώ copy-paste, καθώς και το "Creatures Of The Dark Realm" διέπεται από όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που βρίσκονταν σε περίσσεια και στους δύο δισκογραφικούς προκατόχους τους. Και πάλι η μελωδία και οι up tempo ρυθμοί είναι σε πρώτο πλάνο, και πάλι τα πλήκτρα έχουν υποστηρικτικό ρόλο δημιουργώντας ατμοσφαιρικές δυναμικές και περισσότερες διαστάσεις στις συνθέσεις, και πάλι υπάρχουν αυτές οι τυποποιημένες ψευδο-folk εμπνεύσεις που ίσως πουλάνε στις κεντροευρωπαϊκές χώρες αλλά στον υπόλοιπο κόσμο φαντάζουν υλικό δεύτερης διαλογής με τον τρόπο που παρουσιάζονται.

Ομοίως, ο Patrik Selleby είναι εξίσου ανταγωνιστικός ερμηνευτικά με τον πρότερο εαυτό του, χωρίς να κατεβάζει τον πήχη στιγμή και τα πάντα κυλούν ευδιάθετα, μελωδικά και χαρωπά, σαν σε ένα ματζόρε déjà vu που δεν θες να αποφύγεις. Μακριά από την έννοια της απογοήτευσης, αλλά και από τα ποιοτικά standards που είχαν δείξει ότι είχαν στις αρχές της πορείας τους, οι Bloodbound συνεχίζουν σε ένα ύφος που ξέρουν και καταφέρνουν χωρίς κόπο. Είναι αυτό αρκετό; Για πολλούς, πιθανότατα, αν και προσωπικά θα προτιμήσω να ακούσω ξανά κάποιο από τα πρώτα άλμπουμ της δισκογραφίας τους.