Black Kids

Στο σταυροδρόμι της οδού indie rock και της οδού glam pop, γονυπετής, ο ακροατής με το ζάχαρο σε επικίνδυνα επίπεδα, αναζητά τον οίκτο των Black Kids. Με υποχθόνια ανωριμότητα, οι πέντε Φλοριδιανοί αγνοούν την πάθηση και τον λούζουν με φονικά γλυκίσματα, από κάποιο σέξι δήθεν «παιδικό» πάρτι με μυτερά καπελάκια, κλόουν και soft σαδομαζοχισμό.

Ο άκρως βρετανικός ήχος του αμερικανικού "Partie Traumatic" στηρίζεται στον ξεδιάντροπο χαριεντισμό των φωνητικών και στην απολαυστική φαιδρότητα ηλεκτρονικών και synth μπλιμπλικίων. Πιθανώς, μέρος της ευθύνης να φέρει και ο πάλαι ποτέ κιθαρίστας των Suede, Bernard Butler, στο πόστο του παραγωγού. Πιθανότατα, δε, αν οι Black Kids ήταν γόνοι της μεγάλης νήσου ανατολικά της Ιρλανδίας, να γνώριζαν υποπολλαπλάσιο hype. Οι μουσικοντετεκτιβικές υποθέσεις δεν ωφελούν. Η μόδα πάντα νικά, έστω και πρόσκαιρα, και εν προκειμένω το funky κέφι και η ανάλαφρη dance pop ζαλάδα είναι μάλλον ευπρόσδεκτα.

Με αφετηρία τα eighties των The Cure, με μπούσουλα τα eighties του Prince και με προορισμό τα ενημερωμένα indie «eighties» του 2008, οι Black Kids παραδίδονται στο πιο καταφερτζίδικο απεχθές νάζι, με τραγούδια όπως το "Listen To Your Body Tonight", το "I'm Not Gonna Teach Your Boyfriend How To Dance With You" και το ομώνυμο "Partie Traumatic". Απλοϊκά παράξενοι στίχοι ντύνονται σε φερέγγυα ρεφρέν new wave αισθητικής, μέχρι πονοκεφάλου.

Στο επίπεδο της ακαδημαϊκής μουσικοκριτικής ανάλυσης, ο πρώτος δίσκος των Black Kids δεν αποτελεί φωστήρα της δισκογραφίας, όπως θα μπορούσε να υπονοήσει η αποδοχή της οποίας χαίρει. Στη γκλάβα του ακροατή αυτού εδώ, η γραφικότητα των πονηρών ευκολιών των συνθέσεων φέρνει το ηθελημένο αποτέλεσμα, αλλά και μια ανεξήγητη αντιπάθεια. Πάντως, εξαιτίας των τριάντα οκτώ αρμονικών λεπτών καλαίσθητης χαζοχαρούμενης ασυδοσίας του "Partie Traumatic", ξεχνάμε την αίσθηση της υπογλυκαιμίας για πολύ καιρό.