Necromancing The Stone: «Μαλακίες το ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα παλιά»

Μιλήσαμε με τον Justin Wood για τις λεπτομέρειες του νέου τους δίσκου, τις επιρροές τους, αλλά και το πώς καταλήξανε με αυτό το περίεργο όνομα για την μπάντα

Από τον Κώστα Πολύζο, 26/08/2016 @ 12:42

Οι Necromancing The Stone μόλις κυκλοφόρησαν έναν από τους καλύτερους metal δίσκους της χρονιάς και μας ανάγκασαν να επικοινωνήσουμε μαζί τους για να μάθουμε τις λεπτομέρειες πίσω από τη δημιουργία του "Jewel Of The Vile". Ο κιθαρίστας τους Justin Wood μας εξήγησε τον τρόπο δημιουργίας τους πρώτου full length δίσκου της μπάντας, αλλά και πού πιστεύει πως οφείλεται το πολυσχιδές αποτέλεσμα που ακούμε στον δίσκο. Επίσης μιλήσαμε, μεταξύ άλλων, για τις επιρροές τους, τη στιχουργική κατεύθυνση και τα μελλοντικά τους σχέδια. Διαβάστε παρακάτω τα όσα ενδιαφέροντα μας είπε.

Necromancing The Stone

Καταρχάς συγχαρητήρια για τον καταπληκτικό νέο δίσκο! Πώς αισθάνεσαι για το τελικό αποτέλεσμα και τι feedback παίρνεις μέχρι στιγμής από τον κόσμο που έχει ακούσει τον δίσκο;

Σε ευχαριστώ. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα. Όσο συνθέταμε και δουλεύαμε πάνω στα demo όλοι μας προσπαθούσαμε να φανταστούμε πώς θα ακούγεται το τελικό αποτέλεσμα όταν θα τελειώναμε με τις ηχογραφήσεις στο στούντιο. Μέχρι στιγμής δείχνει να έχει θετική ανταπόκριση ο δίσκος. Συμβαίνει συχνά σε αυτήν τη δουλειά να τα δίνεις όλα σε έναν δίσκο, να έχεις όλες αυτές τις προσδοκίες για αυτόν και μόλις κυκλοφορήσει οι άνθρωποι να μην ακούνε αυτό που άκουγες εσύ στο στούντιο. Εμείς δεν έχουμε προσδοκίες, αλλά ξέρουμε τι αγαπάμε σχετικά με το υλικό και αυτή η γνησιότητα φαίνεται να μεταδίδεται στον ακροατή μέχρι στιγμής.

Φαντάζομαι η επόμενη ερώτηση είναι κάπως κλισέ, αλλά πρέπει να ρωτήσω. Γιατί ονομάσατε την μπάντα Necromancing The Stone?

Το Necromancing The Stone φαντάζομαι πως διχάζει σαν όνομα. Κάποιοι το γουστάρουν και κάποιοι το σιχαίνονται. Για μένα είναι απλά ένα όνομα που έχει πλάκα. Είμαστε όλοι στο συγκρότημα περίπου της ίδιας ηλικίας και μας θυμίζει μια χαζή ταινία της παιδικής μας ηλικίας και επίσης περιέχει μέσα και την έννοια του νεκρομάντη. Δεν υπήρχαν κάποιες άλλες πιο βαθιές σκέψεις πέραν του ότι ήταν ένα αστείο όνομα και με έναν σκοτεινό αντικατοπτρισμό μιας κλασικής ταινίας των '80s. Κατά μια έννοια, ίσως η μουσική μας να είναι σαν το κλασικό metal αλλά κάπως διαταραγμένο, οπότε τελικά, ίσως, και να βγάζει νόημα το όνομα της μπάντας. (γέλια)

Και πώς αποφασίσατε να φτιάξετε το συγκρότημα; Ποιανού ιδέα ήταν; Δώσε μας ένα μικρό βιογραφικό...

Στα τέλη του 2009 ξεκίνησα να γράφω κάποιες ιδέες βασισμένες στο κλασικό metal. Ήθελα να φέρω τον John (σ.σ.: Williams) να τραγουδήσει, γιατί τον άκουγα να τραγουδάει karaoke για πολλά χρόνια και πίστευα πως έχει γαμάτη φωνή. Ήταν κάτι που έως τότε δεν το είχε κάνει σοβαρά και θεώρησα πως είχε έρθει η στιγμή κάποιος να τον βάλει να τραγουδήσει σε μια κανονική μπάντα.

Οπότε γράψαμε τα πρώτα τέσσερα - πέντε τραγούδια, βρήκαμε όνομα για το συγκρότημα και ξεκινήσαμε να βρούμε τους υπόλοιπους μουσικούς. Ποτέ δεν βρήκαμε τα κατάλληλα άτομα για τη δουλειά, και προκειμένου να μη ζορίσουμε το πράγμα, απλά το βάλαμε στον πάγο. Μετά από δύο χρόνια συνάντησα τον James Malone στο Pittsburgh. Τον ήξερα χρόνια και του ζήτησα να αναστήσουμε την μπάντα. Του άρεσε η ιδέα και μάλιστα ξαφνικά ο Jeramie τον προσέγγισε ζητώντας του να ξεκινήσουν κάτι καινούριο μαζί. Ο James του ανέφερε τους Necromancing The Stone και ο Jeramie γούσταρε τη φάση. Δύο βδομάδες αργότερα ο Ryan έψαξε τον James ή συναντήθηκαν τυχαία, δεν θυμάμαι. Ό,τι κι αν συνέβη, ο Ryan ήθελε και αυτός να συμμετάσχει. Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα πως μπορούσε όλο αυτό να γίνει κάτι περισσότερο από απλά μια ηχογράφηση. Φτιάξαμε τρια demo και μας άρεσε η κατεύθυνση που πήγαινε το πράγμα και η αντίδραση ήταν πολύ καλή. Βασικά, έκτοτε αφήσαμε τα πράγματα απλά να εξελίσσονται και ορίστε πού βρισκόμαστε σήμερα.

Το "Jewel Of The Vile" είναι ένα καταπληκτικό άλμπουμ. Βγάζει φοβερή ενέργεια, έχει αυτό το thrash vibe, πολύ καλά φωνητικά και απίστευτη κιθαριστική δουλειά. Βρίσκω, όμως, τρομερά δύσκολο να περιγράψω το ύφος του. Σε όσους με ρωτάνε τι παίζεται, τους απαντώ «δεν ξέρω, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να τους τσεκάρεις». Αυτό που θέλω να ρωτήσω, λοιπόν, είναι, πώς πουλάς κάτι που είναι τόσο δύσκολο να κατηγοριοποιήσεις; Σε τι είδους οπαδούς πιστεύεις πως απευθύνεστε;

Η μουσική έχει τη δυναμική να τραβήξει ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Βασικά, έχουμε πάρει διάφορα στοιχεία από πολλά ιδιώματα της metal μουσικής που αγαπάμε και τα έχουμε ομογενοποιήσει. Είναι στην πραγματικότητα ένας φόρος τιμής σε όλα εκείνα τα πράγματα που σαν μουσικοί, αλλά και οπαδοί, αγαπάμε στο heavy metal. Οπότε, οποιοσδήποτε που γουστάρει κιθάρες, riff, μελωδίες ή γενικά το metal μπορεί να του αρέσει η μουσική μας. Είναι ένα διασκεδαστικό άλμπουμ και εμείς διασκεδάσαμε φτιάχνοντάς το. Παίρνουμε τη μουσική πολύ σοβαρά, αλλά όχι τους εαυτούς μας έτσι ώστε να μπορούμε να διασκεδάζουμε και αυτό πιστεύω πως περνάει στον κόσμο.

Ποιο ήταν το όραμά σας πίσω από τη δημιουργία του δίσκου; Κάποιος θα συναντήσει πολλά στοιχεία από κλασικό, thrash ή death metal. Υπήρχε κάποιος περιορισμός κατά τη σύνθεση ή δουλεύατε οποιαδήποτε ιδέα είχατε;

Δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο όραμα, εκτός από το ότι κάθε σημείο του κάθε τραγουδιού ήταν εξίσου σημαντικό. Τίποτα δεν έγινε στο πόδι και είμαστε το ίδιο περήφανοι για οτιδήποτε γράψαμε. Αυτό ήταν το παρθενικό μας ταξίδι -όσο μακριά μπορεί να μας πάει ένας full length δίσκος- και εμείς απλά γράψαμε και παίξαμε αυτά που είχαμε στο μυαλό μας. Δεν υπήρξε κάποια μανιέρα και όλα έγιναν αυθόρμητα. Τίποτα δεν βγήκε επιτηδευμένο. Για όση αξία και αν έχει αυτό που θα σου πω, ακόμα θεωρώ πως δεν έχουμε συγκεκριμένο ύφος και πως το νέο υλικό θα μας πάει πιο πέρα, χωρίς και πάλι να το πολυσκεφτόμαστε. Αυτό βοηθάει να υπάρχει μια διαφοροποίηση στο υλικό. Από τη στιγμή που μπορούμε να παίρνουμε διάφορα στοιχεία από όλα αυτά τα είδη και κάνουμε το πράγμα να δουλεύει, τίποτα δεν περιορίζει τη δημιουργικότητά μας.

Ποιοι είναι υπεύθυνοι για τη σύνθεση; Δώσε μας κάποιες λεπτομέρειες πίσω από τη δημιουργία του άλμπουμ.

Ο James και εγώ γράφουμε την περισσότερη μουσική. Και οι δυο γράφουμε μόνοι μας και στη συνέχεια τα εμφανίζουμε και στους υπόλοιπους. Ο Ryan συνθέτει τα μέρη του μπάσου, όπως το ίδιο κάνει και ο Jeremie με τα τύμπανα. Ο James και εγώ έχουμε μια καλή ιδέα του πώς θα θέλαμε να εξελιχτεί το κάθε κομμάτι, αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία, αυτό συνήθως εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό. Ο Jeremie έχει έναν ξεχωριστό τρόπο σε ό,τι έχει να κάνει με τη δημιουργία των ρυθμών και την ενορχήστρωση και αυτό ανακατεύει τα πράγματα. Ο John γράφει τις περισσότερες φωνητικές μελωδίες και τους στίχους. Υπάρχουν κάποιες φορές που τον βοηθήσαμε εγώ ή ο James αν κολλήσει κάπου. Είναι σημαντικό για εμάς όλοι να νιώθουν πως συμμετέχουν στη δημιουργική διαδικασία του κάθε τραγουδιού ασχέτως του ποιος το έγραψε.

Αναφορικά με τις ηχογραφήσεις, γράψαμε τις κιθάρες, τα φωνητικά και τα τύμπανα στο στούντιο του Jeremie στην Florida. Ξόδεψε αρκετές ώρες εκεί ετοιμάζοντας αυτά τα πράγματα. Ο Ryan έγραψε το μπάσο στα Augmented Audio στούντιο στο Los Angeles νομίζω και ο James Murphy μας βοήθησε με την παραγωγή των φωνητικών, τη μίξη και το mastering του δίσκου.

Όλοι είχαν ιδέα του τι γινόταν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σύνθεσης και ηχογράφησης και αυτό διευκόλυνε τον τρόπο που δουλέψαμε.

Όταν άκουσα πρώτη φορά τον δίσκο, ενώ η μουσική με συνεπήρε, τα φωνητικά ένιωθα πως δεν κολλάνε. Περιττό να σου πω πως έχω αναθεωρήσει. Αμφέβαλλες ποτέ πως ταιριάζει στο στυλ; Τι στοιχεία πιστεύεις πως φέρνει ο John στην μπάντα;

Η φωνή του John ήταν πολύ σημαντική πριν ακόμα φτιαχτεί η μπάντα. Όπως σου είπα και πιο πριν, ήταν ο τρόπος που τραγουδούσε που με ενέπνευσε να γράψω εκείνα τα τέσσερα πρώτα τραγούδια. Το πρώτο μάλιστα ήταν το "The Siren’s Call". Γράφω τα πάντα έχοντας στο μυαλό μου τη φωνή του John. Προσπαθώ να συνθέτω μουσική ενώ τον φαντάζομαι να τραγουδάει. Για να σου απαντήσω, όμως, την ερώτησή σου, πάντα όλα γίνονταν έχοντας στο μυαλό μας τον John ως τραγουδιστή. Για αυτό που κάνουμε, φέρνει μια μοναδική ποιότητα και πάντα ακούγονταν τόσο γαμημένα καλός στα δικά μου αφτιά. Γνωρίζω πως η φωνή του ήταν στοιχείο κλειδί και για τον James. Νιώθουμε πως έχουμε τόσα πολλά πράγματα να κάνουμε με καθαρά φωνητικά αυτήν τη στιγμή και ο τρόπος που τραγουδά δεν ξενερώνει κανέναν μας. Δεν είναι πως έχει το σούπερ falsetto ή ότι μπορεί να πάει τη φωνή του στο Θεό. Σε πολλούς αρέσει αυτό, ενώ κάποιοι άλλοι δεν το αντέχουν. Είμαστε ενθουσιασμένοι που παίζουμε αυτό το στυλ metal με αυτό το ξεχωριστό στυλ φωνής από πάνω.

Necromancing The Stone

Στιχουργικά πού βρίσκεστε; Προφανώς οι στίχοι είναι σκοτεινοί, αλλά πόσο σοβαρά τα παίρνετε αυτά τα πράγματα;

Το στιχουργικό περιεχόμενο αφορά σκοτεινές φανταστικές ιστορίες για την ώρα. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, πως δεν μπορούμε να μεταπηδήσουμε και σε άλλα θέματα κάποια στιγμή. Νομίζω πως η sci-fi θεματολογία θα ταίριαζε και θα είχε πλάκα να το δοκιμάσουμε, έστω και για ένα μόνο τραγούδι. Ή ίσως να παντρεύαμε τις θεματολογίες... ποιος ξέρει. Κατά μια έννοια τα παίρνουμε αρκετά σοβαρά, αλλά από την άλλη σίγουρα κάποιες φορές πρόκειται απλά για σοβαροφάνεια. Μας διασκεδάζει αυτό. Μάλλον το πιο κοινό πράγμα στην μπάντα είναι αυτό. Η διασκέδαση.

Είναι οι Mercyful Fate/King Diamond μια από τις βασικότερες επιρροές σας; To "Rotted Reunion" δεν αφήνει χώρο για αμφισβητήσεις. Ποιες άλλες μπάντες σας έχουν επηρεάσει;

Έως έναν βαθμό όλοι μας έχουμε επηρεαστεί, αλλά ο James Malone φέρνει αυτό το στοιχείο πολύ περισσότερο από τον καθένα μας. Αυτός έγραψε το τραγούδι και, αν και δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους του, ξέρω πως ο King Diamond και οι Mercyful Fate έχουν τεράστια επιρροή πάνω στο πώς παίζει και γράφει σε αυτήν την μπάντα. Συνολικά, βέβαια, αυτό είναι απλά ένα κομμάτι του παζλ. Ξέρω για εμένα πως πολλές φορές πατάω πάνω στους Dissection ή ακόμα και τους Emperor. Αυτό δεν σημαίνει πως ακουγόμαστε σαν αυτές τις μπάντες, αλλά πως πιθανώς συγκεκριμένα riff ή μέρη είναι εμπνευσμένα από αυτές. Πάντως νομίζω πως είναι καλύτερο να για τον ακροατή να ακούει και να διακρίνει μόνος τους τις επιρροές από απλά να τους τις δώσουμε στο πιάτο στο πλαίσιο μιας συνέντευξης. Πάντως έχεις δίκιο για το "Rotted Reunion". Σίγουρα βγάζει αυτό το vibe του King Diamond.

Πώς βρεθήκατε να υπογράφετε με την Metal Blade; Πώς σας φαίνεται η συνεργασία σας μέχρι στιγμής;

Η Metal Blade είναι μια σπουδαία εταιρεία. Είναι πολλά χρόνια σε αυτήν τη βιομηχανία οπότε είναι ευχαρίστηση για κάποιον να δουλεύει μαζί τους. Βασικά, ταιριάξαμε καλά γιατί με τον John έχουμε αυτήν την μπάντα σε στυλ '70s cult rock, τους Brimstone Coven και που μας έχουν υπογράψει. Παίζω τύμπανα εκεί. Είχαμε, δηλαδή, ήδη μια εργασιακή σχέση με την εταιρεία. Ο Ryan δουλεύει επίσης εκεί, οπότε όταν είχε έρθει η ώρα να πουλήσουμε την μπάντα, αυτό ήταν το πρώτο μέρος που σκεφτήκαμε να πάμε και τους άρεσε αυτό που άκουσαν. Είδαν την ίδια δυναμική στο συγκρότημα με εκείνη που είδαμε και εμείς όταν είχε ολοκληρωθεί το line-up μας.

Είναι οι Necromancing The Stone κανονική μπάντα ή απλά ένα project; Υπάρχουν σχέδια για περιοδεία; Τι να περιμένουμε στο μέλλον από εσάς;

Αυτό είναι δύσκολο να το πω. Θα πάρουμε τις ευκαιρίες που θα εμφανιστούν. Ξέρω πως τουλάχιστον σχεδιάζουμε να περιοδεύσουμε για τον δίσκο και αν όλα πάνε καλά θα τον υποστηρίξουμε πολύ από τη νέα χρονιά. Ο χρόνος θα δείξει, αλλά αυτές είναι οι φιλοδοξίες μας για την ώρα. Ετοιμάζουμε κάποια πράγματα τα οποία και θα ανακοινώσουμε όταν πρέπει.

Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στις μέρες μας για συγκροτήματα που θα έλεγες πως έχουν αυτό το ρετρό στοιχείο στη μουσική τους. Γιατί πιστεύεις πως συμβαίνει κάτι τέτοιο; Έχεις κάποια τέτοια μπάντα που σ’ αρέσει πολύ;

Οι άνθρωποι αγαπάνε να γίνονται νοσταλγικοί. Ειδικά με τη μουσική. Ίσως τους πηγαίνει πίσω στον χρόνο, όταν ανακάλυπταν κάποιες από τις αγαπημένες τους μπάντες. Είναι δύσκολο να πει κανείς γιατί συμβαίνει. Σε ό,τι έχει να κάνει με καινούριες μπάντες, υπάρχουν τόσες πολλές πολύ καλές εκεί έξω σήμερα. Θα ακούσεις πολλούς ανθρώπους να γκρινιάζουν για το πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα παλιά, αλλά αυτά κυρίως είναι μαλακιές. Υπάρχει τόσο καλή μουσική που γράφεται. Ανεξαρτήτου στυλ προτίμησης. Απλά πρέπει να είσαι λίγο πιο φιλόδοξος σχετικά με το να την βρεις. Ίσως είναι λίγο ζόρικο να περιπλανηθείς στη θάλασσα από μπάντες και projects που υπάρχουν και να βρεις αυτό που θες, αλλά, κατά τη γνώμη μου, δεν ξαναυπήρξε εποχή που τόσο πολλοί κορυφαίοι μουσικοί και συνθέτες γράφανε μουσική ταυτόχρονα. Είμαι ενθουσιασμένος που είμαι μέρος αυτής της εποχής και που συνεισφέρω λίγο και εγώ στο όλο πράγμα. Μια από τις μπάντες που γουστάρω είναι οι Exmortus και που είναι φοβεροί στο να τους παρακολουθείς ζωντανά.

Τι μουσική ακούς αυτήν την εποχή;

Gutted - "Bleed for us to Live": Obscure death metal των mid '90s από το Toledo και ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ όλων των εποχών. Ψάξτο στο You Tube. To ξανάκουσα με αφορμή την αγορά μιας νέας κόπιας του.

Devin Townsend Project - "Addicted": Βασικά, γουστάρω ό,τι έχουν κυκλοφορήσει οι Devin Townsend Project. Πρόσφατα έβαλε η γυναίκα μου να το ακούσει και θυμήθηκα πόσο πολύ το γουστάρω. Είναι ένα πολύ ξεχωριστό άλμπουμ κατά την άποψή μου.

Edge of Sanity - "Purgatory Afterglow": Άλλο ένα κλασικό άλμπουμ που ποτέ δεν ξεχνώ να ακούσω για πολύ καιρό. Ο Swano έχει παίξει τεράστιο ρόλο στον τρόπο που συνθέτω μουσική. Έχει γράψει κάποια από τα πιο cool riff.

Pain - "You Only Live Twice": Ο Tagtgren είναι ακόμα μια τεράστια επιρροή για μένα. Έχει ιδιαίτερο ταλέντο στο να γράφει φοβερά τραγούδια με απλές δομές. Απλά ξέρει πώς γίνεται κάτι τέτοιο. Είναι ένας από εκείνους τους δίσκους που μπορώ να φανταστώ να τον ακούνε εξωγήινοι!

Perturbator - "Dangerous Days":  Αυτό το στυλ είναι καινούριο για εμένα. Ο Ariel ZB έκανε το εξώφυλλο του δίσκου μας και ανακάλυψα αυτήν την μπάντα ψάχνοντας άλλες δουλειές του. Αυτός ο δίσκος με ξετίναξε. Είναι το τέλειο soundtrack για νυχτερινή οδήγηση. Με κάνει να νιώθω πως έχω μια σπουδαία αποστολή σε κάποιου είδους δυστοπικό μέλλον... και ίσως είναι μια πραγματικότητα πιο κοντινή από όσο φανταζόμαστε.

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Justin.

Εγώ σε ευχαριστώ που επικοινώνησες μαζί μας. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι βαθυστόχαστο ή συναρπαστικό για να κλείσω αυτήν τη συνέντευξη. Απλά έχετε το νου σας καθώς θα ακολουθήσουν κάποιες ανακοινώσεις. Είμαστε μόλις στην αρχή...

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Jewel Of The Vile" από τον Κώστα Πολύζο.

  • SHARE
  • TWEET