Black Sites

Εφτά χρόνια μετά το ντεμπούτο τους "In Monochrome" και τρία μετά το τελευταίο τους album "Untrue", οι Αμερικάνοι από το Σικάγο Black Sites επιστρέφουν με ανανεωμένη σύνθεση αφού ο ηγέτης και δημιουργός  Mark Sugar (φωνή/κιθάρα) επιστράτευσε νέα μέλη στα drums (Brandon White) και στο μπάσο (Greg Bruchert). Φαντάζομαι αυτά είναι διαδικαστικά βέβαια και το θέμα είναι αν και πόσο καλό album έχουν βγάλει εφόσον μια ματιά στο όμορφο εξώφυλλο σε προδιαθέτει μάλλον θετικά για αυτό που θα ακούσεις.

Η πρώτη -μα πρώτη- εντύπωση που έβγαλα είναι βασικά δυο πράγματα. Ότι ο Mark Sugar σε στιγμές ακούγεται σαν τον Daniel Gildenlöw (Pain Of Salvation) ή τέλος πάντων προσπαθεί και γενικά το όλο στυλ, ήχος, παραγωγή παραπέμπουν σε…ελληνική παραγωγή metal συγκροτήματος που κάνει τα πρώτα του βήματα από την επαρχία. Δεν το λέω υποτιμητικά αλλά σε στιγμές νόμιζα ότι ακούω κάποια νέα Ελληνική μπάντα που θέλει να παίξει heavy metal και όλοι νομίζω καταλάβατε τι θέλω να πω. Περίεργο αν κρίνουμε την εμπειρία και καταγωγή τους οπότε σίγουρα είναι ο ήχος που ήθελαν να βγάλουν. Και είναι μια χαρά τα παιδιά. Ένα μίγμα παλιομοδίτικου heavy metal με αρκετά progressive και gothic στοιχεία που στα εφτά του κομμάτια θα σου δώσει κάτι τίμιο και άξιο προσοχής. Το "Descent" ξεκινά το album με ένα βαρύ τόνο και πολλές υποψίες NWOBHM οι οποίες συνεχίζονται στο γρήγορο και ‘maiden’-ικό "Dread Tomorrow" με τις δισολίες του και με μια επικότητα που το κάνει να ξεχωρίζει.

Από τη ταχύτητα, στο αργόσυρτο "Gideon" που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του doom και ξανά στα κόκκινα με το "World On Fire" που έχει την αίσθηση του επείγοντος και -όπως και όλο το album- ξεχωρίζει για τη πολύ καλή δουλειά που έγινε στα κιθαριστικά μέρη. Δυνατές catchy μελωδίες, όμορφα solos και αρμονίες. Ίσως το καλύτερο κομμάτι του album που συνεχίζει με το απλοϊκό "Chasing Eternity" και εκεί που λες ότι αρχίζει και χάνει λάδια το album να σου ένα 12λεπτο "Promised Land" το οποίο δυστυχώς δεν συγκινεί παρά το πιάνο στη μέση και το έντονο συναίσθημα που επιχειρεί να προβάλει. Τελικά όντως απογοητεύει προς το φινάλε του αφού και το "Many Turn to None" δεν προκαλεί κάποιο μεγάλο ενδιαφέρον. Ωστόσο, πρόκειται για μια αξιοπρεπέστατη κυκλοφορία που έχει μερικά κομμάτια που αξίζει να ακούσεις. Οι Black Sites εκφράζουν μια αγνή μορφή του metal που είναι μακριά από τους τεράστιους προβολείς αλλά δημιουργούν με μεράκι, αγάπη και νοσταλγία ενίοτε για ήχους του παρελθόντος. Μια χαρά αλλά πάμε παρακάτω.