Bernie Torme

Στις αναφορές σε σπουδαίους μα ιδιόρρυθμους μουσικούς, το όνομα του Bernie Torme λαμβάνει σίγουρα μια περίοπτη θέση. Ο τρελο-Ιρλανδός γερόλυκος αποτελεί ένα γνήσιο κιθαριστικό ταλέντο, το οποίο ποτέ δεν συμβιβάστηκε στις συμβατικές νόρμες που τον οδηγούσε η εμπορική επιτυχία των πιο εξεχόντων συνεργασιών του, επιλέγοντας κατά κύριο λόγο ένα δρόμο που η καλλιτεχνική ελευθερία είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Έτσι, παρά το γεγονός πως είναι στους περισσότερους γνωστός από τη ενεργότατη συμμετοχή του στο προσωπικό σχήμα του Ian Gillan (με το οποίο κυκλοφόρησε τρεις εξαιρετικούς και άκρως πετυχημένους δίσκους την περίοδο από το 1979 έως και το 1981), αλλά και από την αναπλήρωση της θέσης του κιθαρίστα στην προσωπική μπάντα του Ozzy Osbourne (για τις πρώτες ζωντανές εμφανίσεις μετά το θάνατο του Randy Rhoads) και τη συμμετοχή του στο Desperado project του Dee Snider, η συνολική του πορεία τον θέλει να δημιουργεί σε solo πλαίσια ως επί το πλείστον, όντας ο ίδιος αφέντης του εαυτού και των εμπνεύσεων του.

Στο φετινό "Dublin Cowboy", ο Torme έχει συνοψίσει με τον πλέον πλήρη και κατατοπιστικό τρόπο τις περισσότερες πτυχές της μουσικής του, προσφέροντας έναν τριπλό δίσκο με συνολικά 29 κομμάτια. Χωρισμένο, λοιπόν, σε τρία μέρη, το άλμπουμ διαχωρίζει την ηλεκτρική και την ακουστική πλευρά των εμπνεύσεων του Ιρλανδού, παρουσιάζοντας τες ξεχωριστά στα δύο πρώτα σκέλη του. Εκεί, παρότι η φωνή του Ιρλανδού κιθαρίστα δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, η ερμηνευτική εμπειρία τόσων χρόνων και η φύση της μουσικής του μπορεί και παραμερίζει μάλλον εύκολα τις όποιες ενστάσεις, στρέφοντας τα πολλά φώτα στο οργανικό - και δη στο κιθαριστικό - κομμάτι των συνθέσεων.

Άλλοτε μπαρουτοκαπνισμένες και με έντονη τη μεθυστική μυρωδιά ενός καλού ιρλανδέζικου whiskey κι άλλοτε πιο ενδοσκοπικές κι ακουστικές, οι πενιές του Torme μιλούν κατευθείαν στην καρδιά και ανακαλούν στη μνήμη τα έργα και τις ημέρες όλων των σπουδαίων κιθαριστών  τους οποίους δηλώνει ως επιρροή από το ξεκίνημα του. Έτσι, παρά τα πάνω τους και τα κάτω τους, γεγονός απόλυτα λογικά αν αναλογιστούμε την ελάχιστη έως μηδενική σταχυολόγηση τους, οι περισσότερες συνθέσεις έχουν πράγματα να δώσουν κι όχι μονάχα σε ό,τι αφορά τον ήχο και τις τσαχπινιές της εκάστοτε κιθάρας του Ιρλανδού, κινούμενες μαεστρικά από το βρώμικο hard rock σε πιο acoustic blues μονοπάτια.

Ωστόσο, κάθε σπουδαίος κιθαρίστας που σέβεται τον εαυτό του έχει ως πρωταρχικό κριτήριο το τι συμβαίνει επάνω στο σανίδι και ο Bernie Torme δεν αποτελεί εξαίρεση, δείχνοντας τα διαπιστευτήρια του στο τρίτο, ζωντανά ηχογραφημένο σκέλος του "Dublin Cowboy". Έχοντας ένα set που καλύπτει ένα σημαντικό μέρος της καριέρας του, με τις στιγμές μέσα από τα άλμπουμ του με τον Ian Gillan (αλλά και το GMT project) να ξεχωρίζουν λίγο περισσότερο, τα όσα ακούμε επιβεβαιώνουν τη φήμη που τον ακολουθεί και ολοκληρώνει με τον πλέον ιδανικό τρόπο μια φιλόδοξη και υπερπλήρη κυκλοφορία. Έτσι, σαν σύνολο το "Dublin Cowboy" είναι χορταστικότατο, φαντάζοντας ως μια εκτενής, δημιουργική σύνοψη της καριέρας του Bernie Torme και, τελικά, ένα γνήσιο δημιούργημα ενός σπουδαίου μουσικού.

Το ακούτε εδώ.