Bastard Sword

Bastard Sword I

Sound Effect Records (2023)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 17/03/2023
Αυτό δεν είναι το ψυχεδελικό doom που θεωρούμε ότι δεν χρειαζόμαστε πλέον. Είναι εκείνο που αγαπάμε
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Καθόμουν και χάζευα artwork κι εξώφυλλο του demo των Bastard Sword. Κατόπιν κοιτούσα το αντίστοιχο του πρώτου δίσκου τους. Κόλλησα στο πρώτο. Paul Chain & Saint Vitus μου ήρθαν συνειρμικά στο μυαλό. Πόσο μέσα να έχω πέσει άραγε;

Όσο κάποιος που γνωρίζει εκ των προτέρων πως πρόκειται για doom trio. Τσάμπα μάγκας. Οπότε, πόσο έξω έπεσα; Όσο έξω έβγαινε από το ημι-υπόγειό του ο δημιουργός του άλμπουμ υποθέτω. Τουτέστιν, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με χοροπηδάδικο doom, αν και υπάρχουν υποψήφια riffs και μελωδίες για κάτι τέτοιο.

Υπάρχουν χαλινάρια που δεν τα αφήνουν να καλπάσουν περισσότερο. Ο mid tempo ρυθμός διατηρείται σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, ακόμα και στα solos της κιθάρας και όσο προχωράει η ακρόαση, αυτό ακούγεται απολύτως δικαιολογημένο. Μια εμπεριστατωμένη άποψη…

…που δεν έχει να κάνει μόνο με το μουσικό υπόβαθρο/παρελθόν των μελών της μπάντας. Η ψυχεδελική κι ενίοτε ηλεκτρονική(;) εισβολή στις μελωδίες των συνθέσεων χρειάζεται την αρμόζουσα ατμόσφαιρα. Λειτουργεί δε και ως το λογικό αντίβαρο του hardcore/punk θυμού και τσαντίλας που εμφανίζεται διακριτικά και τολμώ να υποθέσω πως ο τίτλος του είναι «παιδί» του ντράμερ.

Οκ, το ψυχεδελικό doom κατέχει τη μερίδα του λέοντος, υπάρχει όμως και μια αξιοθαύμαστη ισορροπία με άλλα είδη της ροκ μουσικής που βγάζει την πιθανότητα της μονοτονίας και της επανάληψης έξω από το κάδρο τους. Καλές κι άγιες οι επαναλαμβανόμενες κι επιληπτικές μελωδίες, κανείς δεν πιστεύω να πει όχι και σε κάτι τέτοιο.

Αυτό το κάτι τέτοιο, είναι το αποτέλεσμα του ρίσκου ένταξης φωνητικών στο "Bastard Sword I" καθώς η αρχική ιδέα/ηχογράφηση δεν τα περιλάμβανε. Ευτυχώς, η φιλική συμβουλή του ανθρώπου που ανέλαβε την κυκλοφορία του, έπιασε τόπο όπως ακριβώς και το ρίσκο. Προφανώς και υπάρχουν οι αμιγώς οργανικές συνθέσεις, είναι εκεί όμως προκειμένου να εξυπηρετήσουν κάτι συγκεκριμένο και όχι το όλο του οράματος του δημιουργού.

Ο Αχιλλέας Χαρμπίλας οραματίστηκε και δημιούργησε τον δίσκο αυτό. Οι Άκης Καπράνος & Οδυσσέας Τζιρίτας συνέβαλαν στην ολοκλήρωσή του κι ο Γιάννης Ανδριόπουλος τους άνοιξε την πόρτα του υπογείου να τον δει και λίγο ο ήλιος, να τον ακούσουμε κι εμείς. Και πολύ σωστά έπραξε. Well done gents, well done.

  • SHARE
  • TWEET