Ως γνήσιο τέκνο των '80s, μεγάλωσε με Sega Master System, κάρτες «Σούπερ Ατού», Μπλεκ και φλιπεράκια. Στις αρχές των '90s μια κασέτα με το "Black Album" έπεσε στα χέρια του και του άλλαξε για πάντα...

Οι Bang Tango είναι στην πιάτσα από το 1986, αλλά παρόλα αυτά η δισκογραφία τους είναι αρκετά φτωχή καθώς το φετινό "Pistol Whipped In The Bible Belt" αποτελεί μόλις την έκτη studio δουλειά τους.
Στο καινούριο άλμπουμ κινούνται στο γνώριμο στυλ τους, το οποίο έχει βάση το hard rock με αρκετά sleaze στοιχεία, ενώ αυτή τη φορά οι funk πινελιές είναι λίγο περισσότερες από ότι συνήθως και θα τις συναντήσουμε κυρίως στα "Bring On The World" και στο ομώνυμο. Αλλά μην φοβάστε, οι Bang Tango δεν γίνανε ξαφνικά R.H.C.P., αφού η μουσική τους συνεχίζει να διακατέχεται από την τσαμπουκαλεμένη party διάθεση, με πρωταγωνιστές την βραχνή, βουτηγμένη στο bourbon, φωνή του Leste και τους μονολιθικους rock ρυθμούς της κιθάρας του LaFlamme. Ξεχωρίζουν τα "Suck It Up", "Our Way", "Dick In The System" και "Drivin".
Ο δίσκος απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως αριστούργημα και σε καμία τον περιπτώσεων δεν τον θεωρώ απαραίτητο. Κατά έναν περίεργο λόγο, όμως, έχει πιάσει μια ψιλομόνιμη θέση σε αυτά που ακούω αυτή την επόχη. Ίσως να φταίει η «whiskey and Sons Of Anarchy» περίοδος που περνάω, ποιός ξέρει...
Στο καινούριο άλμπουμ κινούνται στο γνώριμο στυλ τους, το οποίο έχει βάση το hard rock με αρκετά sleaze στοιχεία, ενώ αυτή τη φορά οι funk πινελιές είναι λίγο περισσότερες από ότι συνήθως και θα τις συναντήσουμε κυρίως στα "Bring On The World" και στο ομώνυμο. Αλλά μην φοβάστε, οι Bang Tango δεν γίνανε ξαφνικά R.H.C.P., αφού η μουσική τους συνεχίζει να διακατέχεται από την τσαμπουκαλεμένη party διάθεση, με πρωταγωνιστές την βραχνή, βουτηγμένη στο bourbon, φωνή του Leste και τους μονολιθικους rock ρυθμούς της κιθάρας του LaFlamme. Ξεχωρίζουν τα "Suck It Up", "Our Way", "Dick In The System" και "Drivin".
Ο δίσκος απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως αριστούργημα και σε καμία τον περιπτώσεων δεν τον θεωρώ απαραίτητο. Κατά έναν περίεργο λόγο, όμως, έχει πιάσει μια ψιλομόνιμη θέση σε αυτά που ακούω αυτή την επόχη. Ίσως να φταίει η «whiskey and Sons Of Anarchy» περίοδος που περνάω, ποιός ξέρει...