At The Gates

At War With Reality

Century Media (2014)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 13/10/2014
Αν κυκλοφορούσε δύο χρόνια μετά το "Slaughter Of The Soul", θα ήταν ήδη κλασικός
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Σουηδοί πήραν ένα μεγάλο ρίσκο όταν δήλωναν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει συνέχεια των At The Gates υπό καμία μορφή αρκετά χρόνια πίσω. Όταν ανακοίνωσαν την επανασύνδεσή τους για επιλεγμένες συναυλίες, ελάχιστοι ήταν αυτοί που δυσαρεστήθηκαν. Για ποιόν λόγο να το κάνεις όταν έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις ζωντανά έναν θρύλο της ακραίας σκηνής; Η επιλογή τους ωστόσο να συνεχίσουν και να κυκλοφορήσουν νέο υλικό υπό αυτό το όνομα, 19 χρόνια μετά τον δίσκο - ορόσημο του σουηδικού death metal (βλέπε "Slaughter Of The Soul") αντιμετωπίστηκε με αρκετή επιφύλαξη από πολύ κόσμο. Ήταν η τέλεια ευκαιρία για όσους άσπονδους «φίλους» τους περίμεναν να τους αποκαθηλώσουν. Αλλά λογάριαζαν ερήμην.

Όσοι τους περίμεναν στη γωνία να τους «κράξουν» για έναν δίσκο επί πληρωμή, δυστυχώς θα χρειαστεί να κάνουν λίγη ακόμα υπομονή. Το "At War With Reality" ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των At The Gates, οι οποίοι φαίνεται να έχουν ακόμα αρκετά να δώσουν στη μουσική. Αν και διαφορετικές εποχές και συνθήκες, ενδεχομένως αυτή η νέα κυκλοφορία να οδηγήσει στην δημιουργία ενός νέου κύματος και ακόμα περισσότερα συγκροτήματα να ασχοληθούν με έναν ήχο που κυριάρχησε τη δεκαετία του '90 και ενέπνευσε αρκετές μπάντες στις δυο μεριές του Ατλαντικού, και όχι μόνο.

Χωρίς να μαλακώνουν τον ήχο τους ούτε στο ελάχιστο, οι Σουηδοί το πιάνουν από εκεί που το είχαν αφήσει, συνεχίζοντας επάξια αυτό που κατοχύρωσαν με το "Slaughter Of The Soul". Το παράδοξο είναι ότι, όπως μας πληροφόρησε ο ίδιος ο Anders Björler, ο δίσκος εμπεριέχει υλικό που γράφτηκε μετά την επανασύνδεσή τους. Και όμως αυτό φέρνει στο νου τόσο εποχές "Terminal Spirit Disease" όσο και του αριστουργήματός τους, που εύκολα θα υπέθετε κανείς πως είχαν γραφτεί για το διάδοχό του -ή ακόμα και το ίδιο- την εποχή εκείνη. Μιας και δεν έχω ακούσει το κομμάτι της περιορισμένης έκδοσης, υποθέτω ότι θα είναι ο αδύναμος κρίκος του δίσκου, αλλιώς θα έχουμε να κάνουμε με ένα εντυπωσιακό 13/13, χωρίς να συμπεριλάβω το εισαγωγικό "El Altar Del Dios Desconocido".

Πέρα από τη συνθετική δεινότητα των δίδυμων, το μεγάλο λαρύγγι που ακούει στο όνομα Tomas Lindberg δηλώνει φαρδιά πλατιά πως είναι και πάλι εδώ. Δεν ξέχασε την τέχνη του. Ο μοναδικός του τρόπος να δίνει κάθε φορά λίγη από την ψυχή του με τα σχιστά φωνητικά του είναι πλέον σήμα κατατεθέν, ενώ τα «καθαρά» του σου μαυρίζουν την ψυχή. Από την άλλη, ο Erlandsson είναι απορίας άξιο πως παίζοντας σε μπάντες υψηλού επιπέδου όπως οι At The Gates, οι Paradise Lost, οι Haunted και οι Vallenfyre αντέχει ακόμα σε αυτούς τους ρυθμούς. Το παίξιμό του φαίνεται να είναι στην καλύτερη του φάση, δείχνοντας και αυτός να μην έχει περάσει μέρα από πάνω του, από τη διάλυση της μπάντας πίσω στο 1996.

Στο "At War With Reality" μην περιμένετε πειραματισμούς. Η μπάντα το δήλωσε ξεκάθαρα ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με τον συνδετικό κρίκο του παρελθόντος με το σήμερα. Καθαρό ποιοτικό σουηδικό death metal, όπως μας το σύστησαν πριν μερικές δεκαετίες. Μελωδικό στα περισσότερα σημεία του, ακραίο όπου χρειάζεται, σκοτεινό και ατμοσφαιρικό καθ’ όλη τη διάρκειά του. Αν ο δίσκος κυκλοφορούσε δύο χρόνια μετά το "Slaughter Of The Soul", θα ήταν ήδη κλασικός. Σε λίγα χρόνια, κοιτώντας συνολικά τη δισκογραφία των Σουηδών, το "At War With Reality" θα κλειδώνει με ασφάλεια την δεύτερη θέση, χάνοντας (μόνο;) λόγω timing στην επιδραστικότητά του στην μουσική εν γένει, συγκρινόμενος με τον προκάτοχό του. Τόσο καλός δίσκος είναι.

  • SHARE
  • TWEET