Apostle Of Solitude

Sincerest Misery

Eyes Like Snow (2008)
07/11/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Φιλτραρισμένα αρώματα από τον κήπο της Γεθσημανής, λίγο πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις (είναι Νοέμβριος, ναι), μύρα και πασχαλιές που ευωδιάζουν υπό καθεστώς αγωνίας, κρίνα και λευκά λίλιουμ δεμένα με μαύρες σατέν κορδέλες και μια doom ατμόσφαιρα που συμπληρώνει το ιδανικό σκηνικό της επιδιωκόμενης «ζημιάς» κατά τις πρόσφατες γραφές σεβάσμιου συναδέλφου (λέγε με Gomer Pyle). Ο Απόστολος εστί μάρτυρας και κήρυκας της Ανάστασης του Κυρίου, για αυτό άλλωστε κατέχει μοναδική θέση στην ιστορία της Εκκλησίας. Τι γίνεται όμως όταν Αυτός αναλαμβάνει να διδάξει με τον λόγο Του την ειλικρίνεια της απανταχού Δυστυχίας;

Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, χάρη στη μαεστρία και καθοδήγηση του Chuck Brown (βλέπε και The Gates Of Slumber) και ο συνοδοιπόρος Του (όποιος κι αν είναι αυτός) θα πιει άφθονο ύδωρ φτάνοντας στην πηγή, ας είναι ο δρόμος δύσβατος και με σφεντάμια πνιγμένος. Οι Apostle Οf Solitude είναι από εκείνες τις περιπτώσεις, τις μετρημένες στα δάχτυλα, που πάνε το «θέμα» ένα βήμα πιο πέρα. Πήραν, λοιπόν, το προπατορικό doom με σεβασμό στα χέρια τους, φύσηξαν στο πρόσωπό του αμερικανικές post / prog χαοτικές ανάσες που βρωμούν «Godspeed You! Black Emperor» και αφού του χάλασαν την επιμελημένη χωρίστρα, μας το προσφέρουν αγνώριστο και ανανεωμένο δε, απαλλαγμένο από την απόλυτη καταχνιά, εμπλουτισμένο με κολληματικές μελωδίες και πρεζοδιαλόγους τηλεόρασης και, πριν καλά - καλά συνέλθουμε από το ηλεκτροσόκ, μας πετούν κι ένα hidden track της φανέλας με το νούμερο «9», διασκευή στο "Electric Funeral" (ποιων;!), αφήνοντάς μας ανήμπορους στην γωνία του δωματίου.

Από τον τσαμπουκά του "The Messenger", τη μαρτυρικότητα του "A Slow Suicide" και την «Robert Lowe» ερμηνεία του "Warbird" (όπως λέμε "War Pigs";), μέχρι το 14λεπτο ξέσπασμα του "Sincerest Misery (1.000 Days)", το doom metal (ξανά)εγένετο. «Και είναι καλό». Βαριές κιθάρες, ανήμπορες θαρρείς να σηκώσουν τούτο το φορτίο, τύμπανα που παραπέμπουν σε πραγματικό μετρονόμο και μια φωνή που άλλοτε σπαράζει, ξεψυχά, και άλλοτε ξεσπά, κάνοντας και το τελευταίο κοκαλάκι της σπονδυλικής μου στήλης να σηκώνεται από χαρά.

Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, Σίμων ο Πέτρος, Ιάκωβος, Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, Φίλιππος, Ναθαναήλ, Θωμάς, Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Θαδδαίος, Σίμων ο Κανανίτης, Ματθίας και... Τελικά οι Απόστολοι ήταν δεκατρείς.

  • SHARE
  • TWEET