Antediluvian

Οκτώ χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του «λόγος». Ο δεύτερος δίσκος των Καναδών black/death metallers, πήρε τη σκυτάλη από το κολασμένο ντεμπούτο του "Through The Cervix Of Hawwah" και τους εδραίωσε ως μια από τις κρισιμότερες μπάντες του ήχου την προηγούμενη δεκαετία. Έπειτα από απανωτά splits και EPs, με πιο πρόσφατη την περσινή σύμπραξη με τους Νεοζηλανδούς Heresiarch, οι Antediluvian επέστρεψαν με τον τρίτο τους δίσκο, ο οποίος είναι με διαφορά ο πιο απαιτητικός και εξοντωτικός τους.

Το "The Divine Punishment" διαρκεί 66 λεπτά και περιέχει έντεκα συνθέσεις, με τις διάρκειες να ποικίλουν. Είναι ένα απροσπέλαστο κτήνος βγαλμένο από τα πιο νοσηρά αποκυήματα μιας διαστροφικής φαντασίας. Ο δίσκος, βρίσκει τους Καναδούς στην πιο χαοτική και οργιαστική τους περίοδο. Ξεφεύγοντας κατά πολύ από το ισοπεδωτικό, πλην όμως υπερβατικό και πλούσιο, black/death metal που τους έδωσε ταυτότητα, ο τρίτος δίσκος του σχήματος βουτάει μέσα σε μια τοξική ψυχεδέλεια, η οποία, μεταμορφώνει τις συνθέσεις σε αφροδισιακά παραισθησιογόνα.

Οι πειραματισμοί που λαμβάνουν χώρα σε αυτό το άλμπουμ δεν είναι ούτε επιφανειακοί, ούτε και τεχνοκρατικά κομψοτεχνήματα. Η πληθωρική περσόνα που διακατέχει τους Καναδούς μεγάλωσε σε αυτή τη δεκαετία, και πλέον είναι ενσωματωμένη στον πυρήνα τους. Αυτό το έργο είναι επίπονο και βλάσφημο, κακόφωνο και κυρίως απελευθερωτικό. Οι Antediluvian δρουν ως αλχημιστές που ενδιαφερόμενοι για το τελικό αποτέλεσμα, πειραματίζονται με οτιδήποτε χρειαστεί για να πετύχουν τον στόχο τους. Το δημιούργημά τους όμως, όπως ξεδιπλώνεται στη μετάβαση από μια κτηνώδη σεκάνς σε ένα παραμορφωμένο βιολί στο "Guardians Of The Liminal", έχει σαφή υπόσταση.

Η εξαιρετική παραγωγή επιτρέπει στον σκελετό του δίσκου να αναδειχθεί. Το drumming της Mars Sekhmet κλέβει την παράσταση καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, ενώ οι κιθάρες του Haasiophis είναι διαστροφικές. Στα οκτώμιση λεπτά που διαρκεί το "How The Watchers Granted The Humans Sex Magick", που ορίζει εν πολλοίς και θεματικά το άλμπουμ, είναι αυτές που μετατρέπουν το βίαιο ποδοβολητό σε μια απελευθερωτική κορύφωση. Μαξιμαλιστικό, παραδομένο στη λαγνεία και την αμαρτία, το άλμπουμ δεν ενδιαφέρεται για την εμφάνισή του παρά μόνο για το ταξίδι του. Έτσι, η αφιλόξενη έναρξη του "Obscene Pornography Manifests In The Divine Universal Consciousness" συνυπάρχει με τον φοβικό εκνευρισμό του "White Stones" ή την παλαιομοδίτικη καφρίλα του "Tamasic Masturbation Ritual".

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν οι Καναδοί είναι φίλα προσκείμενοι στις θεωρίες του Wilhelm Reich περί ηδονής, αλλά σίγουρα χτυπούν ψυχοακουστικά. Πιστοί στο πνεύμα των Portal καθώς και λοιπών παρόμοιων επιρροών, αποδομούν τις συμβάσεις ενός στούντιο δίσκου. Ιντερλούδια υφίστανται από κοινού με ανεξέλεγκτα φωνητικά και δύστροπα ξεσπάσματα, ή εκτεταμένες ρυθμικές μονοτονίες. Οι Καναδοί εξερεύνησαν την ψυχεδέλεια πρώτιστα ως αποτέλεσμα και σε δευτερεύοντα βαθμό ηχητικά, χωρίς όμως να παραμελούν αυτό το σκέλος. Σε σημεία δε όπως το "Temple Prostitute" ενσωματώνουν πιο σύγχρονες οπτικές στο ύφος των Mitochondrion, Altarage ή των Abyssal, συνθέτοντας ένα αποκρυφιστικό καλειδοσκόπιο. Τα leads του "All Along The Sigils Deep", αντί να λυτρώσουν από την ασφυξία, αποτελούν μια κάθοδο προς κραυγές και αυτοσχεδιαστικά εφέ, πρίσματα ενός πολυεπίπεδου τρόμου.

Όσο διαρκεί το "The Divine Punishment" φαντάζει σαν την απόλυτη ενσάρκωση της ανήθικης καταστροφής. Αν βυθιστείς στον κόσμο που σκιαγραφεί, δεν θα καλυφθείς απλά από πίσσα, αλλά θα δεις τους νευρώνες και τις αναστολές σου να τσακίζονται. Η ορμή γίνει ήχος και τα όρια μια ιδέα του παρελθόντος. Οι Antediluvian επέλεξαν τον δρόμο της υπέρβασης και της ταύτισης του συμπαντικού με το φιλήδονο. Ως γνήσιοι αλχημιστές, δεν ενδιαφέρθηκαν για τις θυσίες, παρά μόνο για τη μετουσίωση. Το αποτέλεσμα αδιαφορεί για μένα, εσένα και για κάθε απόπειρα εξορθολογισμού του. Είναι το ηχητικό ισοδύναμο της αχαλίνωτης (μα εμπνευσμένης) αποκρουστικότητας και αυτό ακριβώς του προσδίδει υπεράνθρωπη δύναμη, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και την αχίλλειο πτέρνα του.

Bandcamp