An Autumn For Crippled Children

Η παρουσία των An Autumn For Crippled Children είναι ομολογουμένως, σταθερή ανά τα χρόνια. Ακολουθώντας πιστά την επιτυχημένη, σχεδόν παραδοσιακή συνταγή του ατμοσφαιρικού black με στοιχεία post και shoegaze, δημιουργούν ήχους που είναι φανερό ότι τους αρέσουν, χωρίς ωστόσο μέχρι τώρα να μας χαρίσουν μια κυκλοφορία που θα μας μείνει για πάντα. Εξαίρεση δεν αποτελεί εν τέλει και το φετινό "Closure".

Το "Closure" προσπαθεί πολύ να δημιουργήσει όμορφες μελωδίες αλλά ακολουθεί μια πεπατημένη όπου όλα σου φαίνονται πως έχουν ξανακουστεί. Κιθάρες blackgaze που είναι λες και βγήκαν από AI -είναι τα πάντα και δεν είναι τίποτα- synthesizers αρκετά πλαστικά σε έναν ήχο που θα μπορούσε να ανέβει πολύ με καλαίσθητα και λίγο πιο μελωδικά πλήκτρα, αν πάρεις για παράδειγμα το "Where Pain Begins" καταλαβαίνεις σίγουρα αυτό το «ετοιματζίδικο» στον ήχο τους, φωνητικά -κάτι μου θυμίζουν- παραδοσιακού black metal και μια παραγωγή που δεν ευνοεί τον ήχο ο οποίος μοιάζει να έχει παράσιτα, χωρίς να αναζητά απ’ ότι φαίνεται κάποιο noise στοιχείο οπότε και κάτι τέτοιο θα ήταν καλοδεχούμενο. Λαμπρή εξαίρεση το "For Tomorrow" που τουλάχιστον μέχρι να μπουν τα πλήκτρα, είναι ένα κομμάτι που θα μπορούσε να έχει προοπτικές.

Αυτό που έχουν πετύχει, είναι το κομμάτι της αισθητικής. Μελαγχολικά τοπία σε συνδυασμό με μελαγχολική μουσική για λίγο πιο κρύα απογεύματα, αλλά δεν επιτελεί το έργο να προκαλέσει το συναίσθημα, μόνο να το θυμίσει αμυδρά. Επιπλέον, η παραγωγή θάβει τα κρουστά που μοιάζουν να έχουν ένα ενδιαφέρον, ειδικά τα χάλκινα εξ αυτών, φέρνοντας μπροστά τα ζορισμένα πλήκτρα να τα καλύψουν, ενδεχομένως γι χάρη αυτής της ατμόσφαιρας, κι έτσι κατεβαίνει το συνολικό αποτέλεσμα. Το "Culpable" ίσως και να είναι το αντιπροσωπευτικότερο αυτής της ιδιομορφίας του δίσκου. Στην ίδια μοίρα με τα κρουστά βρίσκεται και το μπάσο που το ψάχνω προσωπικά ακόμη - πράγμα πολύ περίεργο αν αναλογιστούμε ότι το ίδιο μέλος του συγκροτήματος είναι υπεύθυνο για το μπάσο και τα μισά τουλάχιστον, πλήκτρα.

Σίγουρα, η πρόθεση των An Autumn For Crippled Children είναι καλή, έχουν αποδείξει πως αγαπούν αυτό που κάνουν στο παρελθόν, αλλά νομίζω πως δυστυχώς είναι λίγο ξεκάθαρο ότι στην περίπτωση του "Closure" δεν τους βγήκε. Θα έλεγα βέβαια πως είναι ένας δίσκος που ένας φανατικός του είδους που θέλει απλά να ακούει black metal φωνητικά/ κιθάρες με ατμόσφαιρα, ενδεχομένως να τον ευχαριστηθεί. Κατά τα άλλα όμως το "Closure" μοιάζει λίγο επαναλαμβανόμενο, σαν το Φθινόπωρο που περιμένεις ως λύτρωση από ένα πολύ ζεστό και μακρύ καλοκαίρι κι αυτό δεν έρχεται.

Bandcamp | Spotify