Aluk Todolo

Voix

Norma Evangelium Diaboli (2016)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 28/07/2016
Ψυχεδελική avant-garde παράνοια, με έντονα στοιχεία θορύβου, σκόνης και πειραματισμού
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όσοι θυμούνται τον πρωτοπόρο και άκρως προοδευτικό δίσκο τους, "Occult Rock" του 2012, σίγουρα θα έχουν εκτιμήσει το ταλέντο των Aluk Todolo. Ήταν ένας απίθανος δίσκος που ξεπερνούσε τα όρια της μουσικής. Έμπλεκε πολύ σκοτάδι κι έβγαζε μια αδιανόητη ψυχεδέλεια στο πιο ακραίο της. Ήταν ένας συνδυασμός black metal ύφους, με krautrock καταβολές και έντονα jam-αριστικά περάσματα ψυχεδελικού rock. Στα ογδόντα λεπτά του άκουγες προοδευτική μουσική, χωρίς λόγια, με πολύ ξεχωριστό και μοναδικό μουσικό προσανατολισμό.

Φέτος, οι εκ της Γαλλίας ορμώμενοι κύριοι Canaguier, Hadjioannou και Riedacker, φτιάχνουν έναν δίσκο μισής διάρκειας από τον προηγούμενο. Αυτό είναι πάρα πολύ καλό, καθώς αποφεύγουν μερικά κουραστικά και μονότονα περάσματα, που ακούγαμε στο παρελθόν. Ένα ψεγάδι είχε η προηγούμενη κυκλοφορία τους και ήταν αυτό. Τώρα, όλα είναι πιο γρήγορα, πιο άμεσα, πιο προς τον στόχο. Οι φετινές έξι συνθέσεις, που σαν όνομα έχουν τη διάρκεια τους σε λεπτά ("8:18", "7:54", "5:01", "7:01", "5:34" και "9:29"), δεν μπορούν να κριθούν μία προς μία. Ο δίσκος είναι ένα σαρανταπεντάλεπτο καλοσχεδιασμένο, γεμάτο και προσεκτικά ενορχηστρωμένο jam-αρισμα. Όλα τα κομμάτια είναι ενωμένα, είναι συνεχόμενα, χτίστηκαν και ακούγονται σαν ένα.

Στην αρχή ο θόρυβος κερδίζει. Η διαδικασία της σύνθεσης και το χτίσιμο του κομματιού αγγίζουν post-rock μεγαλεία. Οι νότες και ο ήχος από τα έγχορδα πλησιάζουν ακόμα και ατμοσφαιρικές sludge metal συνήθειες. Η πορεία από εκεί και πέρα κρίνεται πιο πειραματική. Έντονος ήχος, με αρχική διάθεση να επιμείνει στην ταχύτητα. Η σκόρπια, όμως, χρήση των τυμπάνων, που θα έλεγε κάνεις ότι πλησιάζει πειραματική jazz και η χαλάρωση της έντασης, κάνει τη μουσική περισσότερο ψυχεδελική και ταξιδιάρικη στη δεύτερη σύνθεση. Το τρίτο κομμάτι, όχι ότι αλλάζει κατά πολύ του δεύτερου, συνεχίζει παρανοϊκά και το παρατραβάει μέχρι ξαφνικά να σβήσει. Εκεί, όμως, που κοντεύει να σε χάσει, καταφέρνει απότομα να αλλάξει προσανατολισμό και ύφος και να φέρει την πιο πειραγμένη οπτική τους στο προσκήνιο. Έτσι παραμένει ο ήχος και στην επόμενη σύνθεση. Πειραγμένος. Αρκετά σκοτεινός, κάπως ελεύθερος και αρκετά τεχνικός. Σαν να μην αλλάζει τίποτα, μπαίνει και η προτελευταία σύνθεση και επίμονα προσπαθεί να σε παλαβώσει. Πλεονέκτημα της είναι το βάρος, το οποίο αγγίζει metal στιγμές και καταφέρνει να σε κάνει να κουνήσεις και το σβέρκο σου. Η μπάντα δεν χάνει καθόλου χρόνο. Δεν σπαταλάει σε άδικα γυρίσματα, ούτε σε επαναλαμβανόμενες λούπες τη συνθετική της ορμή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο έρχεται και η καταληκτική σύνθεση του δίσκου. Κοντά δέκα λεπτά ενός σκονισμένου, έως και λασπωμένου, υπερπροοδευτικού και ψυχεδελικού rock που ανατριχιάζει. Παράταιρα, αλλά ενδιαφέροντα μέτρα. Ρυθμοί που χάνονται στην ατμόσφαιρα και ατμόσφαιρα που χάνεται στην παράνοια τους. Όλα σαν ένα. Ένα μεγάλο, ενιαίο, τρελαμένο και παράφρον ταξίδι.

Οι Aluk Todolo φτιάχνουν μουσικές που θα μιλήσουν σε διάφορα γούστα. Χάνουν αυτά τα σκληρά black metal στοιχεία του παρελθόντος, αλλά δεν χάνουν καθόλου σε ιδέες, σε ένταση, σε ρυθμό και σε τεχνική. Το "Voix" είναι ένας φανταστικός δίσκος που θέλει πολλά ακούσματα για να τον λατρέψεις. Το να θαμπωθείς και να τσιμπήσεις, όμως, ώστε να τον αγαπήσεις άμεσα, το κερδίζει από την πρώτη μόλις ακρόαση. Εξερευνήστε τους.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET