Altitudes + Attitude

Τι συμβαίνει όταν δυο τιτάνες του μπάσου και της ιστορίας του thrash metal, μέλη συγκροτημάτων των Big 4 ενώνουν τις δυνάμεις τους και αποφασίζουν να βγάλουν τη δική τους μουσική; Μέχρι πριν λίγα χρόνια το αποτέλεσμα της συνεργασίας του Frank Bello (Anthrax) και David Ellefson (Megadeth) ήταν το ομώνυμο EP του 2014. Χρόνια παρέα στον δρόμο και φιλαράκια πλέον αποφάσισαν μετά από τα ‘bass clinics’ που έκαναν στη διάρκεια της περιοδείας των Big 4 οτι αυτή η χημεία μεταξύ τους λειτουργεί τόσο άψογα που μετά το EP αποφάσισαν να το πάνε παραπέρα διανθίζοντας το με περισσότερα τραγούδια και να βγάλουν δίσκο ο οποίος κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο "Get It Out". Και αυτό ακριβώς φαίνεται πως κάνουν οι δύο αυτοί εξαιρετικοί μουσικοί παρέα με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου να συνεισφέρουν: Αce Frehley (Kiss), Gus G. (Ozzy, Firewind), Nita Strauss (Alice Cooper), Christian Martucci (Stone Sour),Jeff Friedl (A Perfect Circle), Satchel (Steel Panther), Jon Donais (Anthrax). Συνεργάστηκαν για να βγάλουν από τα μέσα τους, όπως δήλωσε και ο Ellefson, όλη τη μουσική που συσσωρεύεται τόσο καιρό και δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από τα συγκροτήματα στα οποία ανήκουν.

Και αν το δούμε ψυχρά από το σκοπό που εξυπηρετούν όλα αυτά τα side projects των μουσικών τότε το συγκεκριμένο άλμπουμ κάνει αυτό ακριβώς στον υπερθετικό βαθμό. Δεν είναι ούτε Anthrax και πολύ περισσότερο δεν είναι Megadeth. Είναι κάτι άλλο, πιό χαλαρό, πιο εύθυμο και απλό, πιο hard rock θα το χαρακτήριζα. Μελωδίες παντού, πιασάρικα ριφ και κάτι που σου βγάζει ένα συναίσθημα όπως φαντάζομαι θα θέλανε να το αποδώσουν οι καλλιτέχνες: περνάμε καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω! 

Τα φωνητικά τα έχει αναλάβει ο Bello ενώ και οι δυο τους παίζουν τις κιθάρες και (μαντέψτε) το μπάσο! Τα φωνητικά δεν είναι και Belladonna αλλά o Bello προσπαθεί και το αποτέλεσμα είναι τίμιο και ικανοποιητικό. Ειδική μνεία να απονείμουμε στους στίχους του Bello που είναι αρκετά προσωπικοί και ειλικρινείς μέσα στη' φαινομενική απλοϊκότητα τους αλλά μιλάνε για την καθημερινότητα του, τις δυσκολίες του, τον δολοφονημένο αδερφό του και την εγκατάλειψη από τον πατέρα του. "Out here-I’ve seen too much-I’ve had enough-Still filled with all this rage-Only when I’m alone-I get into a zone-And I hold on to this rage" μας αφηγείται ο Bello στο "Out Here" και γενικά όλα τα τραγούδια στιχουργικά κινούνται σε τέτοια επίπεδα.

Στα δεκατρία τραγούδια του δίσκου υπάρχουν πολύ δυνατά και ‘εύπεπτα΄ κομμάτια όπως το ομότιτλο "Get It Out" και το "Late" με το όμορφο ρεφρέν που μιλάει για την απώλεια γενικώς σαν concept. Τα δύο μπάσα του "Here Again" ακούγονται πάρα πολύ ωραία σε ένα τραγούδι που όμως δεν έχει και πάρα πολλά να προσφέρει μουσικά. Το άλμπουμ ως επί το πλείστον  περιέχει ένα μίγμα ενδιαφέρουσων στιγμών με ωραία στοιχεία μουσικά που λειτουργούν και ως φόρος τιμής στα συγκροτήματα που φαντάζομαι ακούνε στην ελεύθερη ώρα τους οι δυο μπασίστες (Kiss, Cheap Trick, Foo Fighters), αλλά -δυστυχώς- και κάποιων ελαφρώς αδιάφορων στιγμών ("Talk To Me", "All There Is") που αποπροσανατολίζουν από την ακρόαση και σε αφήνουν με μια αίσθηση ελαφριάς προχειρότητας. Καλύτερες στιγμές το instrumental "Leviathan" που σου δίνει μια γεύση της τεχνικής δυναμικής του ντουέτου και μπορεί να σταθεί μόνο του και σε δίσκο των Megadeth θα έλεγα περισσότερο. Αλλά επίσης και τα τρία τελευταία κομμάτια ("Booze & Cigarettes", "Tell The World", "Here Again") που ουσιαστικά αποτελούν επανεγγραφές των τραγουδιών του EP του 2014 και τα οποία αποτυπώνουν επακριβώς αυτή την αίσθηση ότι ίσως το EP ήταν μια δυνατή αρχή που δεν ολοκληρώθηκε ίσως όσο δυνατά φαντάζονται όσοι βλέπουν αυτά τα ονόματα στο εξώφυλλο του δίσκου.

Οι Altitudes & Attitude -προφανώς- με αυτή την κυκλοφορία τους δεν αλλάζουν το ρου της ιστορίας της μουσικής αλλά δεν παύει να είναι προς τιμήν τους το γεγονός ότι δεν προσπάθησαν να αναπαράγουν τον ήχο των βασικών τους συγκροτημάτων και μας έδωσαν κάτι αυθεντικό, κάτι 100% δικό τους. Έναν τίμιο μελωδικό hard rock δίσκο που όμως μάλλον θα ξεχαστεί εύκολα.