Alter Bridge

Το μεγαλύτερο κέρδος για όσους συνεχίζουν να ακούν ενεργά μουσική με τα χρόνια είναι ότι στην πορεία βρίσκουν νέους «ήρωες», που αναζωογονούν την αγάπη και το ενδιαφέρον τους προς αυτή. Μια τέτοια περίπτωση είναι για τον γράφοντα οι Alter Bridge που κατά την διάρκεια των τελευταίων δέκα χρόνων έχουν εξελιχτεί στην πιο... αγαπημένη εκ των αγαπημένων μπαντών, ενώ συνεχίζουν να βρίσκονται σε διαρκή καλλιτεχνική και εμπορική άνοδο.

Από τις αρκετές φορές που είχα την τύχη και την δυνατότητα να ταξιδέψω για να τους δω από κοντά, η τελευταία ήταν ξεχωριστή για πολλούς λόγους. Κυρίως, γιατί ήταν κάτι το μοναδικό για την ίδια την μπάντα και την ιστορία της, καθώς στο μέλλον αν θελήσουν θα ξαναγεμίσουν μια Ο2 Arena με είκοσι χιλιάδες κόσμου, αλλά δεν θα είναι το ίδιο εύκολο να παίξουν στο θρυλικό Royal Albert Hall, συνοδεία 52μελους ορχήστρας. Μα κι αν το ξανακάνουν, πιθανότατα ποτέ δεν θα είναι σαν αυτές τις δυο βραδιές που απαθανατίζει η εν λόγω κυκλοφορία.

Θα μιλήσω για το διάρκειας δυο ωρών και σαράντα πέντε περίπου λεπτών DVD (καθώς το audio μέρος περιλαμβάνεται μέσα σε αυτό) και χωρίς πολλή σκέψη θα πω ότι πρόκειται όχι μόνο για το καλύτερο DVD που έχει κυκλοφορήσει η μπάντα, αλλά για ένα από τα ωραιότερα μουσικά DVD που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Κακά τα ψέματα, το feeling ενός ζωντανού event και δη μιας τέτοιας εμπειρίας δεν μπορεί να αποτυπωθεί πλήρως, αλλά με αυτήν την κυκλοφορία προσφέρουν ό,τι πιο κοντινό σε αυτό μπορούν.

Θα προσπαθήσω να απαριθμήσω μια σειρά από λόγους που καθιστούν αυτή την κυκλοφορία τόσο ξεχωριστή:

Αρχικά, και μόνο η ομορφιά του Royal Albert Hall ως χώρου δίνει ένα κύρος, μια αίγλη και δεν επιτρέπει εκπτώσεις στην αισθητική. Το γεγονός ότι η συναυλία έλαβε χώρα σε αυτό το venue ανεβάζει το τελικό αποτέλεσμα.

Δεύτερον, η Parallax Orchestra που επιλέχθηκε δεν είναι μια τυπική ορχήστρα, με την πλειονότητα των μελών να είναι μιας κάποιας ηλικίας, αλλά συνίσταται από νέους ανθρώπους και βγάζει σχεδόν ένα καλώς εννοούμενο hipness. Ειδικά, ο μαέστρος Simon Dobson - τον οποίο πολύ εύστοχα ο Myles χαρακτηρίζει ως «rock star conductor» - αξίζει να πάρει τα εύσημα για τις πολύ εύστοχες ενορχηστρώσεις που έκανε (μαζί με τους Andrew Skeet και Nathan Klein). Άλλοτε η ορχήστρα παίρνει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο κι άλλοτε υποστηρίζει τον rock χαρακτήρα των συνθέσεων, ανάλογα με το τι απαιτεί η κάθε σύνθεση ή το κάθε σημείο.

Τρίτον, η απόδοση της μπάντας είναι σε εξαιρετικά επίπεδα, καθώς όπως παραδέχονται ήθελαν να βρίσκονται στο καλύτερο δυνατό επίπεδο για τις εν λόγω εμφανίσεις. Το δίδυμο των Myles Kennedy και Mark Tremonti σε κάνει να αλλάζεις άποψη κάθε λίγο για το ποιος είναι καλύτερος κιθαρίστες, ενώ η φωνητική απόδοση του πρώτου είναι σε σημεία συγκλονιστική. Στο 5:50 περίπου αυτού του video αδιάψευστο τεκμήριο.

Τέταρτον, είναι τα τραγούδια. ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. Τα επικά, μεγάλα σε διάρκεια, όπως το "Fortress", το "This Side Of Fate", το "Cry Of Achilles" ή το "The Last Hero" επωφελούνται προφανώς από την συνεισφορά της ορχήστρας και γίνονται ακόμα πιο επιβλητικά. Η ομορφιά των μελωδιών τραγουδιών, όπως το "Before Tomorrow Comes", το "Brand New Start" ή το "Ghost Of Days Gone By" αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο. Οι πιο heavy συνθέσεις σαν το "The Other Side" ή το "Waters Rising" με κάποιο τρόπο γίνονται ακόμα πιο heavy και έντονες. Tο εντυπωσιακό sing along στο τελείωμα του "Open Your Eyes" αναγκάζει ακόμα και τον μαέστρο να γυρίσει την πλάτη του στην ορχήστρα για να χαζέψει αυτό που συμβαίνει, όπως και στο "Broken Wings" η συμμετοχή του κοινού είναι εντυπωσιακή, ενώ το "Blackbird" είναι σχεδόν πάντα μια κατηγορία από μόνο του.

Όμως, είναι οι πιο συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές που απογειώνονται, όπως το "In Loving Memory", όπου τα βιολιά γεμίζουν τον τόπο συναίσθημα ή το "The End Is Here" που τα πνευστά συνοδεύουν τέλεια το βασικό riff και το "Words Darker Than Their Wings", που για πρώτη φορά αποδόθηκε ζωντανά σε αυτές τις εμφανίσεις και δικαίως απέσπασε την πιο θερμή υποδοχή από το κοινό. Και βέβαια όταν ο Myles ερμηνεύει μόνος του τα "Wonderful Life" και "Watch Over You" το τρίπτυχο φωνής-ακουστικής κιθάρας-ορχήστρας είναι απλά μαγικό.

Τέλος, είναι το μικρά documentaries που παίζουν ανάμεσα σε κάθε 2-3 τραγούδια και τα οποία επιβεβαιώνουν αυτό που μπορεί να διακρίνει κάποιος από την εν γένει συμπεριφορά των μελών της μπάντα και προσωπικά εκτιμώ απεριόριστα: πως είναι ίσως οι πιο προσγειωμένοι και ταπεινοί rock stars εκεί έξω. Μέσα από αυτά τα μικρά videos μιλάνε για το πώς στήθηκε η εν λόγω συναυλία, αποθεώνουν την Parallax Orchestra, αναφέρονται στο εξαιρετικό ίδρυμα Future Song Foundation (στο οποίο πήγαν μέρη των εσόδων), υπερθεματίζουν το πόσο ξεχωριστές ήταν αυτές οι βραδιές, σε βαθμό που ταξίδεψαν οι οικογένειες όλων των μελών για να παρευρεθούν, ενώ δεν ξεχνάνε να εκφράσουν την ειλικρινή ευγνωμοσύνη για τους οπαδούς τους. Γενικά, είναι πολύ όμορφα γυρισμένα, αρκετά ενδιαφέροντα και κάνουν την ροή της παρακολούθησης του DVD ακόμα καλύτερη.

Δεν ξέρω αν χρειάζεται να προσθέσω κάτι παραπάνω για να μεταφέρω την ομορφιά και την αξία αυτής της κυκλοφορίας, που με τη σειρά της μεταφέρει ένα μέρος των όσων βιώσαμε όσοι παρευρεθήκαμε εκείνα τα δυο βράδια στο Royal Albert Hall. Αποτελεί επιβεβλημένη αγορά για τους οπαδούς και προτείνεται σε όσους θέλουν να πάρουν μια γεύση του τι πραγματικά εστί Alter Bridge, αποδεικνύοντας με εμφατικό τρόπο γιατί θεωρούνται μια από τις καλύτερες μπάντες αυτήν τη στιγμή διεθνώς.