Allen's Hand

Δεν θα έπρεπε να μιλάμε για θρησκευτικό προσηλυτισμό σ' ένα μουσικό σάιτ, οπότε ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη που θα εκθέσω τα πεπραγμένα μίας αίρεσης που υπηρετεί τον Chicken King, κι έχει δεσμευτεί σ' αιώνια υποταγή. Οι Allen's Hand, το εν λόγω μουσικό όχημα πίστης από την Αθήνα, του οποίου τα μέλη προτιμούν να δισκογραφούν ανώνυμα, κυκλοφόρησαν το τρίτο ευαγγέλιο άλμπουμ τους, και διαπρέπουν για άλλη μία φορά σε μία alternative prog που popίζει ανερυθρίαστα. Εδώ συγκεντρωμένα θα βρούμε όλα τα (πολλά) singles που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς, μαζί με κάποια ακυκλοφόρητα κομμάτια, σε μία ολοκληρωμένη LP εκδοχή που δεν απέχει πολύ από τον ήχο του ντεμπούτου "French Fries Are The Devil" (2018), και του δευτερότοκου "The Devil's In The Mayo" (2018).

Πρώτα και κύρια, το συγκρότημα έχει prog και math καταβολές, κάτι το οποίο δεν κρύβεται ούτε από τις περίτεχνες κιθάρες, ούτε από το σφιχτό ρυθμικό τμήμα. Η δε φωνή είναι εκείνη που χαμαιλεοντικά ντύνει τις συνθέσεις και αναλαμβάνει με τρομερό συναίσθημα και εφευρετικότητα να ερμηνεύσει τους ιδιαίτερους στίχους. Διότι, η τεχνική δεινότητα δεν επισκιάζει ποτέ το χιούμορ, το οποίο ξεχειλίζει στους στίχους και τους τίτλους των κομματιών, με κλείσιμο ματιού σε διάφορα memes, προϊόντα της ποπ κουλτούρας, και βωμολοχίες. Ταυτόχρονα, όμως, το βάρος δεν θα χρειαστεί ποτέ να δοθεί στην τρολιά του πράγματος, καθώς οι ίδιες οι συνθέσεις υπερασπίζονται τον εαυτό τους, από το απίστευτα funky "Dellabongo" και τα σλαπίδια του στο μπάσο, στo καυστικό και pop "HanDiCaprio" με το μεγάλο ρεφραίν που καλεί σε sing along, κι από εκεί στο μανιασμένο, hardcore-ίζον "R3D3" με τη συμμετοχή του Jonny Craig των Dance Gavin Dance και Emarosa.

Το δυνατό σημείο των Allen's Hand είναι ότι παίζουν περίπλοκα, παραμένοντας ενοχλητικά πιασάρικοι, και πρόθυμοι να αναμείξουν ό,τι είδος και διάθεση θέλουν, με αποτέλεσμα τραγούδια όπως το "Poutsatron", που μοιάζει μουσικά και φωνητικά να βγήκε από τα sessions του "Human" των Mother of Millions, κι ωστόσο αισθάνεσαι διαρκώς ότι σε κοροϊδεύει ένα υπερταλαντούχο κυνικό συγκρότημα δεκαπεντάχρονων. Διότι πολλά τα σύνορα του κόσμου, όμως κανένα μεταξύ σοβαρού κι αστείου στη μουσική των Allen's Hand. Τα πάντα είναι πιθανό να κρύβονται στην επόμενη στροφή, από ένα ερωτικό κάλεσμα που κάνει τις Polyphia τσιριτσάντσουλες να ακούγονται σέξι στο "Pina Colada", σ' ένα ειλικρινές (;) κομμάτι ερωτικής ματαίωσης στο "Coalesce", μία κλασική rock μπαλάντα, με τα σόλο της και τα όλα της. Αυτό δεν δείχνει μόνο την καλολαδωμένη παικτική τους ικανότητα, αλλά και την όρεξη που είχαν κατά τη διάρκεια της σύνθεσης, που ξεφεύγει από τα όρια του σοβαρού/σοβαροφανούς της τέχνης, και αγγίζει περισσότερο την μεταμοντέρνα, ανέμελη, και cool νοοτροπία, που δεν αναζητά μία υπαρξιακή πλήρωση μέσα από βαθιά νοήματα, αλλά αντιθέτως την ανακούφιση απ' αυτά.

Συνεπώς, είναι δύσκολο να υποθέσεις πότε το συγκρότημα σε ειρωνεύεται, πού μιλάει σοβαρά, πού θα έπρεπε να προσβληθείς και πού να χαχανίσεις, κι ακόμη και αν με βεβαιότητα τους αποδεχτείς ή τους απορρίψεις at face value, δεν φεύγει η αίσθηση ότι είτε έχεις χάσει το νόημα, είτε το χιούμορ σου. Στην τελική, όμως, τι θα ήταν οι αιρέσεις χωρίς το edge, την ασάφεια, και την εκκεντρικότητα;

Υ.Γ. Αυτός εκεί στο εξώφυλλο, να είναι άραγε ο εμβληματικός Raid από τις Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ;

Bandcamp
Spotify