Rhapsody Of Fire

Legendary Years

AFM (2017)
Από τον Σπύρο Κούκα, 03/05/2017
Και η Rhapsody σαπουνόπερα συνεχίζεται...
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τα όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη Rhapsody οικογένεια τον τελευταίο καιρό παρουσιάζουν τρομερά ψυχαγωγικό ενδιαφέρον στους εξωτερικούς παρατηρητές. Από τη μία, οι Luca Turilli και Fabio Lione προετοιμάζονται για μια επετειακή περιοδεία για τα είκοσι χρόνια της μπάντας, όπου θα παίξουν, μεταξύ άλλων, ολόκληρό το "Symphony Of Enchanted Lands", παρουσιάζοντας αυτήν την περιοδεία ως την τελευταία ευκαιρία που θα έχει κανείς να δει τους Rhapsody εν δράσει.

Από την άλλη, ο Alex Staropoli, ο σημαντικότερος (μαζί με τον Turilli) στυλοβάτης του ήχου των Rhapsody, αφού ήρθε αντιμέτωπος με την αποχώρηση των Lione και Alex Holzwarth για να ενταχθούν στην επετειακή τουρνέ των... Rhapsody, ανασυνέταξε το line-up των Rhapsody Of Fire και με την επετειακή συλλογή "Legendary Years" βρήκε την ιδανική ευκαιρία να παρουσιάσει τις δυνατότητες της νέας σύνθεσης της μπάντας.

Έτσι, η νέα συλλογή των ανανεωμένων Ιταλών Ραψωδών έρχεται να μας δώσει τις επανηχογραφημένες εκδοχές δεκατεσσάρων κλασσικών τραγουδιών της μπάντας από τη χρυσή της περίοδο 1997-2002, με τη σημαντικότερη διαφοροποίηση να έγκειται στον τομέα τον φωνητικών.

Κι ενώ στο καθαρά μουσικό/εκτελεστικό κομμάτι των νέων εκτελέσεων δεν παρατηρούμε ιδιαίτερες διαφορές με τις αυθεντικές μορφές των τραγουδιών, μιας και το νέο rhythm section των Alessandro Sala και Manuel Lotter είναι αρκούντως καταρτισμένο, ενώ ο Roberto De Micheli έχει δείξει τις ικανότητές του στα δύο προηγούμενα Rhapsody Of Fire άλμπουμ, ο νέος τραγουδιστής μοιάζει να έχει τον πιο δύσκολο ρόλο απ' όλους.

Έχοντας να διαδεχθεί μια από τις καλύτερες φωνές του ευρωπαϊκού power metal χώρου, ο Giacomo Voli πέφτει κατευθείαν στα βαθιά της άμεσης σύγκρισης με τον προκάτοχό του. Κι αν η συνθετική δομή και η εν γένει φύση του "When Demons Awake" δεν επιτρέπει να εξάγουμε συμπεράσματα για τις πραγματικές δυνατότητές του, υπάρχουν αρκετές στιγμές μέσα στη συλλογή όπου μπορούμε να διαμορφώσουμε άποψη.

Σίγουρα, ο Voli κάνει μια αξιότιμη προσπάθεια να σταθεί στο ύψος των ερμηνειών του Fabio Lione, έχοντας μια πολύ όμορφη χροιά και πραγματικά σημαντικές προοπτικές σαν τραγουδιστής, όμως θεωρώ πως η απόφαση του Staropoli να τον παρουσιάσει σε μια συλλογή με επανηχογραφημένα κομμάτια τον αδικεί. Βάζοντας τον σε ευθεία σύγκριση με τον Lione ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο πως δεν θα λειτουργούσε καλά ούτε για τον ίδιο αλλά ούτε και για την μπάντα, αφού όσο καλός κι αν παρουσιαζόταν (που όντως στέκεται ικανοποιητικότατα), σε κάθε περίπτωση θα υπολειπόταν του προκατόχου του, έστω και μονάχα σε ειδικό βάρος.

Πάντως, το αποτέλεσμα των remake είναι καλοδουλεμένο και προσωπικά με έβαλε σε κλίμα να θέλω να ξανακούσω τα πρώτα άλμπουμ της μπάντας, όμως, λόγω των παράλληλων δραστηριοτήτων των υπολοίπων μελών της κλασσικής σύνθεσης, φαντάζει να υπολείπεται των συγκρίσεων. Όχι πως δικαιολογώ τη στάση των Turilli/Lione, οι οποίοι πλασάρουν μια αποχαιρετιστήρια Rhapsody περιοδεία με τα αυθεντικά μέλη αλλά δίχως τον Staropoli, αλλά και ο Ιταλός πληκτράς δεν βγαίνει ιδιαίτερα κερδισμένος, παρουσιάζοντας μια tribute band σύνθεση που αναλώνεται στο να επανεκτελέσει πιστά παλιές αγαπημένες στιγμές.

Σαν χρόνιος ακροατής της μπάντας πραγματικά λυπάμαι που έχουμε φτάσει σε σημείο να απαριθμούμε τρεις Rhapsody (Rhapsody Of Fire, Luca Turilli’s Rhapsody και η επετειακή Rhapsody μορφή των Turilli/Lione) εκδοχές που διεκδικούν μερίδιο στην κληρονομιά της μπάντας. Είναι κρίμα πρώτιστα για τους ίδιους τους μουσικούς κι έπειτα για τους ακροατές αυτή η σαπουνόπερα που εκτυλίσσεται μεταξύ των παλιών συνεργατών σχετικά με την εκμετάλλευση και τα δικαιώματα του ονόματος. Κι όσο κι αν οι πρόσφατες στουντακές δουλειές των δύο πλευρών του σχίσματος είχαν πράγματα να προσφέρουν, κινήσεις όπως το "Legendary Years" των Rhapsody Of Fire και η επετειακή περιοδεία των Turilli/Lione φαντάζουν όχι απλώς ανούσιες, αλλά και προσβλητικές.

  • SHARE
  • TWEET