Mother Of Millions

Human

Turkey Vulture (2014)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 19/02/2014
Οι Mother Of Millions βάζουν το δικό τους λιθαράκι στο σωστό στήσιμο της εγχώριας progressive σκηνής
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κάτι σιγοβράζει στην εγχώρια σκηνή πέραν των γνωστών και κατ' εμέ σε μεγάλο βαθμό τετριμμένων. Αν προσπαθήσει κάποιος, δεν θα δυσκολευτεί να ομαδοποιήσει τα συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής σε επιμέρους clusters. Το κλασικό (βασισμένο στα 80s) metal, η ακραία (black / death) σκηνή, κάποια thrash συγκροτήματα και φυσικά η stoner φάση αποτελούν χονδρικά τους τέσσερις πυλώνες της εγχώριας σκηνής. Μαζί με αυτούς υπάρχουν κάποια alternative σχήματα που το καθένας λέει ότι παίζει το δικό του, ενώ δειλά φτιάχνεται και μια post rock σκηνή, κυρίως λόγω αξιοπρεπούς συναυλιακής κίνησης στο χώρο. Να που, όμως, κάτι γίνεται και στον πιο ανοιχτό σε προσέγγιση και αρκετά δημοφιλή σε διεθνές επίπεδο, τα τελευταία χρόνια, χώρο του progressive. Πριν συμπληρώσουμε δύο μήνες στο 2014, τα ενθαρρυντικά σημάδια είναι πλέον αρκετά, αφού μετά τις εξαιρετικές προτάσεις των Need και των Hail Spirit Noir έρχεται και το ντεμπούτο άλμπουμ των Mother Of Millions.

Βάζοντας αυτά τα τρία ονόματα στη σειρά, όπου όλοι θα συμφωνήσουμε λίγο-πολύ ότι τους ταιριάζει ο όρος progressive ως κύριο πρόθεμα, μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει την ομορφιά και την πολυσυλλεκτικότητα του progressive χώρου. Οι Mother Of Millions εν προκειμένω προέρχονται από μια πτυχή του που έχει να κάνει περισσότερο με την σχολή των σπουδαίων Tool, αλλά και με «εγκεφαλικές» μπάντες τύπου Karnivool, παρά με οποιαδήποτε παραδοσιακή διάσταση του όρου. Κοφτά riff, περίεργα μέτρα, ακριβές παίξιμο, μελωδίες και layers από πλήκτρα, sampling ομιλιών, όμορφα περασμένα παραδοσιακά στοιχεία, προσεγμένος ήχος και αυτή η απόκλιση από την συνηθισμένη οδό τραγουδοποιίας που κατατάσσει αναμφισβήτητα τους Αθηναίους στο ως prog μπάντα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν αντλούν στοιχεία κι από αλλού. Όπως παραδείγματος χάριν, η επανάληψη θεμάτων και η χρήση αρκετού delay παραπέμπουν και σε post αναφορές. Πέραν αυτών κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως το εισαγωγικό riff του "The Parallel", με την επένδυση από πλήκτρα φέρνει σε κάτι από Evergrey, ενώ η μελωδία και η φωνητική γραμμή στο κλείσιμο του "Fire" έχουν κάτι από Pain Of Salvation.

Για τους περισσότερους, το σημείο αναφοράς θα αποτελέσει η σχετικά γνώριμη φωνή του Γιώργου Προκοπίου, των POEM, που εδώ συμβάλλει μόνο στο φωνητικό κομμάτι κι όχι στο μουσικό. Κατά την άποψή μου, το θέμα του τραγουδιστή είναι αυτό που συνεχίζει να ταλανίζει την πλειονότητα των εγχώριων συγκροτημάτων, ιδιαίτερα αυτών που το είδος που παίζουν απαιτεί πέραν από ικανότητες και πολλή δουλειά, ώστε να μην προδίδει άκομψα την προέλευσής του ερμηνευτή. Στην προκειμένη περίπτωση, τα φωνητικά στο "Human" χαρακτηρίζονται από την έντονη ερμηνευτική ικανότητα του Προκοπίου, ο οποίος  προσδίδει συναίσθημα στις συνθέσεις, όμως οφείλω να πω πως προσωπικά δεν με ενθουσίασαν στο σύνολό τους, πέραν ορισμένων πραγματικά ωραίων σημείων.

Σε μουσικό επίπεδο, το άλμπουμ είναι πάρα πολύ δουλεμένο και δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς πως είναι άρτιο σε όλα τα απαραίτητα επίπεδα - παίξιμο, παραγωγή, ενορχήστρωση. Ο ήχος είναι ομοιογενής και οι διάρκειες των συνθέσεων σχετικά μικρές, κρατώντας εύκολα το ενδιαφέρον του ακροατή καθ' όλη τη διάρκεια των 40 λεπτών του άλμπουμ, το οποίο είναι χωρισμένο σε τρία τμήματα. Στιχουργικά, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο concept, αλλά η αίσθησή που δίνεται είναι πως υπάρχει κεντρική ιδέα πίσω από τους στίχους, με έντονο προβληματισμό γύρω από κοινωνικά θέματα και προσωπικά αδιέξοδα, πράγμα πολύ λογικό αν αναλογιστούμε τι βιώνουμε καθημερινά τα τελευταία χρόνια σ' αυτή τη χώρα.

Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να μην τσεκάρει οποιοσδήποτε φίλος του χώρου το "Human", το οποίο αποτελεί μια αξιολογότατη δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Μάλιστα, η εξαιρετικά προσεγμένη δουλειά στο packaging καθιστά σχεδόν απαραίτητη την αγορά του άλμπουμ, για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται να του δώσουν την πρέπουσα σημασία στην ακρόαση του άλμπουμ. Οι Mother Of Millions αποτελούν μια ακόμα θετικότατη πρόταση από την εγχώρια σκηνή, συμβάλλοντας στη δόμηση του progressive κομματιού της. Στο "Human" φαίνεται πως διαθέτουν τα δομικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται, ενώ χρειάζονται μικρές λεπτομέρειες για να προσφέρουν ακόμα καλύτερα πράγματα στο μέλλον.
  • SHARE
  • TWEET