All That Remains

Οι Αμερικανοί All That Remains ανήκουν στη γενιά του metalcore που ξεφύτρωσε στις αρχές του 2000 στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, εμφανώς επηρεασμένη από τη σκανδιναβική σκηνή, το λεγόμενο και swedish death, είτε αυτό προέρχεται από το Γκέτεμποργκ, είτε από τη Στοκχόλμη. Στα χρόνια που ακολούθησαν και μαζί με τους As I Lay Dying, Killswitch Engage, Chimaira, Darkest Hour -τα πρώτα ονόματα που μου ήρθαν στο μυαλό- κατάφεραν να θέσουν γερές βάσεις στο ιδίωμα και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο fanbase, που τους έδωσε την ευκαιρία να εδραιωθούν ως ονόματα όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη.

Μια δεκαετία και βάλε μετά, και αφού όλα αυτά τα σχήματα έχουν κυκλοφορήσει 4-5 δίσκους, η πορεία τους είναι πλέον πιο ξεκάθαρη. Με το "...For We Are Many" οι All That Remains κάνουν το πέμπτο τους βήμα στη δισκογραφία. Με τις πρώτες ακροάσεις αντιλαμβάνεται κανείς πως δεν είναι ο δίσκος που θα κάνει το μπαμ και θα τους δώσει μια κάποια ιδιαίτερη ώθηση ως σχήμα. Σε μένα φαντάζει σα μια προσπάθεια συνδυασμού του "Overcome" και του "Fall Of Ideals". Οι catchy στιγμές του πρώτου, με τα πιο καθαρά φωνητικά και τις μελωδικές γραμμές, συναντούν τη σκληράδα και την ωμότητα του δεύτερου. Οι εξαιρετικές κιθαριστικές γραμμές -σήμα κατατεθέν του σχήματος- που «ζωγραφίζουν» πάνω στο στιβαρό rhythm section φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν. Ούτε οι εναλλαγές growling και καθαρών φωνητικών. Οι επίσης χαρακτηριστικές δισολίες του σχήματος κάνουν συχνά-πυκνά την εμφάνισή τους κι εδώ. Οι συνθέσεις ενδιαφέρουσες ως επί το πλείστον, με τις ταχύτητες να αυξομειώνονται, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν ιδιαίτερα μεγάλες αποκλίσεις ανάμεσα στα κομμάτια, εξαιρώντας το μπαλαντοειδές "The Waiting One". Οι αδιάφορες στιγμές είναι ελάχιστες και ο δίσκος κυλά αρκετά εύκολα και γρήγορα.

Συνολικά έχουμε να κάνουμε με έναν τυπικό -ολίγον τι πιο μελωδικό- All That Remains δίσκο. Δε θα βρεθεί κανείς αντιμέτωπος με εκπλήξεις στο "...For We Are Many". Ό,τι σας άρεσε στη μπάντα από τη Μασαχουσέτη θα το ξανακούσετε. Γι' αυτό, λοιπόν, προτείνεται καταρχάς στους φίλους του "Overcome" και κατά δεύτερον στους λάτρεις της υπόλοιπης δισκογραφίας των All That Remains. Προσωπικά ο δίσκος ούτε με χάλασε, ούτε μου προκάλεσε ιδιαίτερες συγκινήσεις. Ένα μειονέκτημά του είναι ίσως η ποιότητα των καθαρών φωνητικών, τα οποία είτε θα έπρεπε να αναλάβει κάποιο άλλο μέλος της μπάντας, είτε να εξαλειφθούν εντελώς.