Adam Cohen

Τους συμπονώ τους γόνους διάσημων τραγουδιστών. Καταδικασμένοι τις περισσότερες φορές να ζουν στη σκιά του πατέρα τους συνήθως δεν μπορούν να ξεφύγουν των συγκρίσεων μαζί τους όσο κι αν το προσπαθούν. Αν το προσπαθούν. Για αυτό και δεν συμπονώ καθόλου τον Adam Cohen, τουλάχιστον όχι στον δίσκο "We Go Home", όπου κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να γίνει η σύνδεση με τον πατέρα του, από το οπισθόφυλλο που είναι μία παλιά οικογενειακή φωτογραφία των δυο τους μέχρι τις διάσπαρτες στιχουργικές αναφορές (έμμεσες και άμεσες) και φυσικά το ένα τραγούδι στο οποίο αναφέρεται απευθείας σε αυτόν και μάλιστα κλείνει με τους στίχους «I will speak like my father when he's not around, you'll be hearing his voice like you're hearing it now».

Ο γιος του Leonard Cohen ακολουθεί λοιπόν το μονοπάτι του πατέρα του και μουσικά αφού εντάσσεται απευθείας στο «είδος» singer-songwriter» (όχι και folk όμως, δεν υπάρχει τίποτα το folk στο "We Go Home"). Ακουστικά όργανα κατά βάθος, ποιητικοί στίχοι και μισομπάσα, μισοτραγουδιστή-μισοαφηγηματική φωνή, αυτό που στην Ελλάδα θα ονομάζαμε «μπαλανταδόρος» (sic). Φυσικά όλα αυτά με κάποια πιο σύγχρονα στοιχεία αντλούμενα κυρίως από την indie σκηνή. Ε, και ένα τραγούδι που θα μπορούσε να το τραγουδάει ο πατέρας του και να γράφονται διθύραμβοι σήμερα ("What Kind Of Woman").

Αντικειμενικά το αποτέλεσμα είναι καλό. Όχι καταπληκτικό, όχι απαραίτητο για οποιονδήποτε αλλά με τις στιγμές του και με μία γενικά ευχάριστη ροή. Μάλιστα κάπου αφήνει και υποσχέσεις ότι θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα όπως για παράδειγμα στο ομώνυμο και έτερο πολύ καλό τραγούδι του δίσκου, το οποίο θα μπορούσε πραγματικά να είναι πολύ πιο όμορφο αν δεν είχε ένα αχρείαστο sing-along σημείο το οποίο προσομοιάζει Imagine Dragons ή Coldplay ή κάτι άλλο που δεν θα αναγνώριζα απαραίτητα. Πέρα όμως από αυτό, το πιο άμεσο από τα τραγούδια του, τα περισσότερα στέκονται καλά συνθετικά, με ποικιλία επιρροών (από pop μέχρι gospel) και ακόμα καλύτερα ενορχηστρωτικά με μίνιμαλ αλλά ουσιαστικές συνεισφορές από διάφορα έγχορδα και γυναικεία φωνητικά. Η φωνή του είναι ζεστή και εκφραστική και αν μη τι άλλο δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι θα μπορούσαν τα συγκεκριμένα τραγούδια να ερμηνευτούν καλύτερα.

Αν η σύνδεση με τον πατέρα του ήταν ένα κόλπο marketing, τότε πρέπει να πω ότι το εκμεταλλεύεται καλά. Το "We Go Home" θα σε τραβήξει λόγω περιέργειας, θα σε κρατήσει όμως λόγω ποιότητας. Κι αν ίσως δεν διεκδικήσει πολλές ακροάσεις αφού πάρει τη θέση του στη δισκοθήκη σου, σίγουρα θα σε κάνει να προσέξεις την επόμενη κυκλοφορία του Adam Cohen. Συνοψίζοντας, στην κλίμακα των υιών μεγάλων τραγουδιστών, σίγουρα δεν είναι Jeff Buckley, δεν είναι και Julian Lennon όμως.