Absolute Steel

Όταν άκουσα πρώτη φορά το "Womanizer" μου ήρθε στο μυαλό το εξαίσιο άρθρο του Λουκιανού για το DVD της Great Kat (εκφράζω τη συμπαράσταση μου) και του Μάριου για το cd του Ευτύχη και των παστίτσιων του, αλλά εγώ θα είμαι λιγότερο καυστικός σε ότι αφορά τους Absolute Steel και την τελευταία τους κυκλοφορία.

Αρχικά, το συγκρότημα είναι από τη Νορβηγία και μετράει 6 χρόνια ζωής, έχοντας στο δυναμικό του ένα ακόμα δίσκο με τον πρωτότυπο τίτλο "The Fair Bitch Project" (2002), κυκλοφορημένο από άλλη εταιρία πριν μεταπηδήσουν στην ελληνική Black Lotus Records. Έχουν βαφτίσει το είδος τους "party metal" και φαίνεται πως δεν έχουν πάρει πολύ σοβαρά αυτό που κάνουν, προτιμώντας το χαβαλέ.

Παιδιά της μπίρας, των γυναικών και του σεξ (εδώ γελάμε), θα ήθελαν πολύ να είναι οι Manowar, αν και υποστηρίζουν πως απέχουν από την true-metal ιδεολογία! Μουσικά μοιάζουν λίγο με Motley Crue και TNT, ενώ στιχουργικά είναι για κλάματα. Αποσπασματικά παραθέτω: "We 're out of beer? Noooo! Let's make a beer rum! Yeeaaa!" ή σε κομμάτι που μιλάει για γυναίκες: "I'm going deeper and 'till the night I'm gonna score!". Σιγά ρε Γκουσγκουnaldinho!

Αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον ήταν το "Rough Love (Tender Heart)" αλλά σύντομα κατάλαβα γιατί, ήταν πιστή αντιγραφή του "Is This Love" των Whitesnake.

Οι Νορβηγοί, πάντως, φαίνεται να διασκεδάζουν αυτό το "party metal" που παίζουν αφού προσπαθούν να υιοθετήσουν την poser / glam / hard νοοτροπία με πολλούς τρόπους. Στις συναυλίες τους π.χ. έχουν strippers πάνω στη σκηνή. Επίσης, δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστοί οι Absolute Steel στη χώρα τους, αλλά από τις σημειώσεις που υπάρχουν στο βιογραφικό νόμιζα ότι είμαι εξωγήινος. Το βιογραφικό αναφέρει ότι οι μάχες μεταξύ των lead guitars έχουν γίνει θρυλικές, πως το συγκρότημα είναι η ζωντανή απόδειξη του τρίπτυχου "sex, drinks and rock 'n' roll" κ.α. Με κυκλοφορίες σαν αυτή, αλλά και φτωχό ιστορικό, είναι δύσκολο να γράφει κανείς τέτοια πράγματα.

Το θέμα είναι πως μέσα σε όλο αυτό τον καταιγισμό των μηνιαίων κυκλοφοριών, το "Womanizer" φαντάζει μικρό και αδύναμο στον υγιή (λέμε τώρα) ανταγωνισμό της βιομηχανίας, εξάλλου δεν έχει και κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει. Συνιστώ ανεπιφύλακτα το album μόνο αν πιστεύετε ότι το καινούργιο των Witchcraft είναι πατάτα.