Abhor/Abysmal Grief

Legione Occulta/Ministerium Diaboli

Iron Bonehead (2019)
Από τον Γιάννη Δούκα, 20/08/2019
Κυρίως για fan των συγκεκριμένων group
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η Iron Bonehead μας παρουσιάζει ένα split 12" όπου οι μπάντες που το μοιράζονται εκτός των δύο αρχικών γραμμάτων και την Ιταλική καταγωγή τους έχουν κοινό πεδίο αποκρυφιστικών ενδιαφερόντων στους στίχους. Πιθανότατα αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο για την κυκλοφορία αυτή μιας και οι Abhor κινούνται στο black ενώ οι Abysmal Grief στο doom.

Η πρώτη πλευρά του δίσκου απαρτίζεται από δύο τραγούδια των Abhor. Σαν κλασική Ιταλική black metal μπάντα είναι ικανή για το οτιδήποτε. Από καρακιτσαριό μέχρι ανατριχίλες. Έχουν βγάλει αρκετά άλμπουμ (7 το σύνολο) και παίζουν κάτι που σαν πρωτεύων λογική έχει τη μεταφορά κλίματος αποκρυφισμού και μαύρης μαγείας. Σε σημεία που το μπάσο πρωτοστατεί τους λες και κοντά σε Necromantia, βέβαια αυτοί έχουν και κιθάρες. Το πρώτο τραγούδι τους εδώ έχει για υπόβαθρο έναν εξορκισμό ( αληθινό ή από ταινία) και προσπαθεί μέσω πλήκτρων να σε βάλει σε αντίστοιχο mood. Δεν τη λες άσχημη τη προσπάθειά τους, απλά βαδίζει πιο πολύ σε κινηματογραφικό ή αφηγηματικό στυλ. Μάλιστα αν βάλετε και τα φωνητικά θυμίζουν τους Necrophagia απ' την επανασύνδεσή τους κα μετά. Έτσι νιώθεις πιο πολύ παρατηρητής, δε σε βουτάει μέσα στο σατανικό βούρκο όπως πχ με group τύπου Mortuary Drape. Έχω ακούσει και χειρότερα πράγματα από τους Abhor, εδώ θαρρώ ότι δε τα πήγαν άσχημα.

Από την άλλη οι Abysmal Grief είναι μεγάλο συγκρότημα. Το doom στο οποίο επιδίδονται είναι μπολιασμένο με αποκρυφισμό, τελετουργίες και μυστικιστικές δοξασίες. Έχουν δικό τους στυλ, σαν να μπήκαν οι Reverend Bizarre μέσα σ’ένα σινεμά που παίζει μόνο ταινίες τρόμου και κάπου πίσω στο βάθος ο Paul Chain ψέλνει τα δικά του. Τα πλήκτρα τους, τα φωνητικά όπως και πολύ βαριές κιθάρες σε κερδίζουν. Εν προκειμένω, έχουμε ένα τραγούδι που τιτλοφορείται "Ministerium Diaboli". Είναι λίγο πάνω από 13 λεπτά και ουσιαστικά το λες instrumental. Στο πρώτο μισό εν μέσω πλήκτρων ακούμε κάποιες φωνές ή απαγγελίες στο βάθος, αρχικά γυναικείες και μετά ανδρικές. Αισθάνεσαι ότι είσαι παρών σε κάτι που μοιάζει με τελετή ή κάποιο επίσημο θρησκευτικό μυστήριο. Έπειτα μπαίνουν οι κιθάρες, ουσιαστικά ένα Sabbath-ικό riff και το τραγούδι θα λάβει καθαρά metal χαρακτήρα. Μου θύμισε (το πρώτο μισό) κάτι από τους Νορβηγούς Ildfrost στο "Natanael". Οι Ιταλοί έχουν στη δισκογραφία τους κάμποσα τέτοιου στυλ τραγούδια (όπως και πιο ambient) αλλά εδώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα αντιληφθεί κάποιος το ιδιαίτερο μουσικό τους υπόβαθρο. Έτσι θα σας πρότεινα να αρχίσετε με οτιδήποτε άλλο, όλα τους τα lp είναι από καλά έως πολύ καλά. Συνεπώς η εν λόγω κυκλοφορία απευθύνεται αποκλειστικά σε κόσμο που έχει ήδη μια καλή ιδέα ή είναι fan των συγκεκριμένων group.

  • SHARE
  • TWEET