A Place Τo Bury Strangers

Είναι ένα συγκρότημα που έχει αναπτύξει αρκετά καλή σχέση με το κοινό της Ελλάδας. Τους έχουμε δει άλλωστε ουκ ολίγες φορές. Επιγραμματικά θυμίζω τις χρονιές που μας επισκέφτηκαν, 2015, 2013, 2012 και 2010. Στο ομώνυμο ντεμπούτο τους και λίγο παραπάνω στην δεύτερη κυκλοφορία τους "Εxploding Head", έκαναν αρκετό ντόρο, ακούστηκαν πάρα πολύ παγκοσμίως και ο θόρυβος τους -ο οποίος εκφράστηκε μέσω πολλών μουσικών ειδών-, κατάφερε να περάσει σε πολλά αυτιά.

Εκτιμώ τον Oliver Ackermann. Σε τίποτα δεν είναι τρισμέγιστος, αλλά κάνει σχεδόν τα πάντα αρκετά καλά. Έχει πολλά ταλέντα και δεν μπορώ να τα αμφισβητήσω. Ασχολείται με τον ήχο, με συναυλίες και με την σκηνή της πόλης του γενικότερα βοηθώντας σε πολλούς τομείς και πολλές μπάντες. Που πας όμως με κομμάτια σαν το "Execution" και το "Frustrated Operator". Αυτή η δήθεν New Order-ική ατμόσφαιρα και το μπούχτισμα των εφέ στα πάντα προδίδουν ότι πρόκειται για εντελώς προχειροδουλειά. Αυτό το επιτηδευμένο ύφος και η αποτυχημένη προσπάθεια προσέγγισης Jesus Αnd Mary Chain θορύβου στο "Attitude" δεν καταφέρνει να ξεγελάσει. Αυτή η αποτυχημένη αντιγραφή Cure στο "Situations Changes" είναι αξιολύπητη. Αυτό το Joy Division μπάσο και η κλιμάκωση θορύβου και ρυθμού στο "Never Coming Back" δεν πείθει.

Παρότι τους αγαπώ και εκτιμώ την βιαιότητα που έχουν παράξει στο παρελθόν. Τον όμορφο θόρυβο που έχουν φτιάξει κατά καιρούς. Το συναίσθημα που έχουν προσπαθήσει και εν μέρει καταφέρει να περάσουν με τα τραγούδια τους. Διαπιστώνω ότι δίσκο με τον δίσκο, χρόνο με το χρόνο, όλο και κάτι χάνουν. Έμπνευση να το πω; Όρεξη να το πω; Είχε φανεί από το "Transfixiation" ότι έχει φύγει από μέσα τους η ενέργεια. Δηλαδή το κομμάτι "I Know I've Done Bad Things" είναι κουτό. Παιδικό. Δεν έχει καμία αρετή. Καλά μας λέει στο κλείσιμο "Keep Moving On", αλλά αυτοί δεν βλέπω να κινούνται καθόλου. Το "Act Your Age" πρέπει να το έγραψαν σε τρία λεπτά. Το "Look Me In The Eye" σε δύο... Και πολλά λέω... 

Άντε για να μην κλείσω μόνο με κακά, να σημειώσω ότι το κομμάτι "Was It Electric" με κατάφερε. Αν και χαλαρό, έχει κάτι όμορφο και κάτι ιδιαίτερο που δεν βρήκα σε άλλα. Όπως και το "There’s Only One Οf Us" έχει κάτι δικό τους. Με εντυπωσίασε η μίξη pop με grunge ύφος. Τέλος θα θεωρήσω πιασαρική την ιδέα για διπλά φωνητικά στο "Too Tough Τo Kill", ταιριάζουν.

Το ζήτημα είναι ότι τα έχουν ξανακάνει όλα τα παραπάνω καλύτερα και πιο αυθεντικά. Εδώ έχουν χάσει πολλά. Σαν ένας αθλητής που γέρασε. Σαν ένα μεγάλο ταλέντο που είναι στην δύση της καριέρας του. Δεν το αμφισβητειις, αλλά δεν μπορεί να προσφέρει αυτά που θυμάσαι από αυτόν.

Bandcamp