Οι αυθεντικοί Iron Maiden και η εφεύρεση του proto-doom

ProgSession #67: Iron Maiden

Από τον Σπύρο Κούκα, 24/08/2021 @ 13:19

Σε ένα παρελθόν που όσο κοντινό φαντάζει, τόσο μακρινό είναι στην πραγματικότητα, οι περιπτώσεις δημιουργών και των έργων τους που παρέμειναν στις σκιές της λησμονιάς φαντάζουν πάμπολλες. Τα γρανάζια της μουσικής βιομηχανίας ανταποκρίνονται κυρίως στη φήμη και το χρήμα, με το ταλέντο και τη σκληρή δουλειά να μην αρκούν για τη μακροημέρευση των καλλιτεχνών και συγκυρίες να ορίζουν το μέλλον τους. Ωστόσο, με τον χρόνο ως αντικειμενικότερο κριτή, τα μουσικά πονήματα των αφανών ηρώων υπάρχουν, περιμένοντας να αποκαλύψουν τη μαγεία τους σε αυτούς που θα τα ανακαλύψουν.

Έτσι, αποδεχόμενοι τη δική μας «διαστροφή» και αναλαμβάνοντας τον ρόλο του ανήσυχου ρέκτη, θα παρουσιάζουμε ανά τακτά (ή και όχι τόσο) χρονικά διαστήματα, μέσω μίας στήλης που διόλου τυχαία επέλεξε να παίξει με τις λέξεις progress και obsession, το έργο ενός δημιουργού από το ευρύτατο φάσμα και την κληρονομιά του progressive rock, που δεν κατάφερε να ξεφύγει ενός cult συλλεκτικού επιπέδου.

Days of progressive past Vol. 67:

Η χρονικά πρώτη Σιδηρά Παρθένος και το τηλεφώνημα στον Steve Harris

Iron Maiden

Παρόλο που, στη συλλογική συνείδηση, έχουμε ως δεδομένα κάποια πρόσωπα και πράγματα, οι σκελετοί που κρύβονται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ενίοτε αποκαλύπτονται, ξεδιπλώνοντας παρελθοντικά γεγονότα με το δικό τους ενδιαφέρον. Έτσι και με τις διάφορες ονομασίες που φέρουν πασίγνωστα σχήματα του σκληρού ήχου, η αρχική πηγή προέλευσης τους και η «πρώτη χρήση» εκείνων πολλές φορές φέρεται να αποδίδεται αλλού, σε μπάντες ξεχασμένες σχεδόν ακόμη και από τα ίδια τους τα μέλη. Σε μια τέτοια περίπτωση έχουμε αναφερθεί και στο πρόσφατο παρελθόν μέσα από αυτήν τη στήλη, με τους Νεοϋορκέζους Six Feet Under να προηγούνται της μπάντας του Chris Barnes κατά μερικές δεκαετίες χρονολογικά, αλλά να υπολείπονται αντιστοίχως και σε δημοφιλία και απήχηση.

Ωστόσο, η πλέον εντυπωσιακή περίπτωση τέτοιων «αντιστοιχίσεων» φαντάζει τόσο καλά «θαμμένη» από τη λήθη του χρόνου και τα όσα σπουδαία επέφερε εκείνος στη μία από τις ομότιτλες μπάντες αυτού του ιδιόμορφου ζευγαρώματος, τόσο που ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν ή συζητούν για αυτήν. Ποια είναι αυτή; Μα, φυσικά, η ύπαρξη τουλάχιστον τριών(!) βρετανικών (για να μην επεκταθούμε και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού) σχημάτων με την ονομασία Iron Maiden, με το πρώτο εξ αυτών να μην είναι το γνωστό σε όλους μας συγκρότημα που δημιούργησε ο Steve Harris τα Χριστούγεννα του 1975, αλλά ένα psych rock σχήμα από το Essex των late '60s κι έμελλε να μην μακροημερεύσει για παραπάνω από μια χούφτα χρόνια. Το δεύτερο, δε, εξ αυτών, παρά το ότι δραστηριοποιήθηκε την περίοδο 1970 - 1976, δεν κατάφερε να κυκλοφορήσει κάτι άξιο λόγου, ώστε να μπορεί να αναφερθεί με περισσότερες λεπτομέρειες η ύπαρξη του.

Βρισκόμενοι στο 1976, την εποχή που η γνωστή σε όλους Σιδηρά Παρθένος έκανε μόλις τα πρώτα της βήματα στον χώρο, με το νεαρό ακόμη Steve Harris να προσπαθεί να αντέξει ενάντια στις επιταγές της εποχής που ήθελαν το punk ανερχόμενο και να ανέλθει εντός της απαιτητικής μουσικής βιομηχανίας. Φανταστείτε την αντίδραση του όταν, μια ωραία πρωία, δέχτηκε ένα απειλητικό τηλεφώνημα που τον προειδοποιούσε πως αν δεν άλλαζε το όνομα της σχετικά νεοσύστατης μπάντας του, θα υπήρχαν νομικές περιπέτειες για τον ίδιο και για όποιον άλλον εμπλεκόταν σε εκείνο - απειλές που, ωστόσο, ποτέ δεν υλοποιήθηκαν σχετικά με το περιεχόμενο τους.

Iron Maiden - Maiden Voyage (Audio Archives, 1998)

Iron Maiden

Μια δεκαετία νωρίτερα, το 1966, μια παρέα νεαρών από το Essex θα αποφάσιζε να ονομάσει το - αρχικά προορισμένο για διασκευές - συγκρότημα τους με τον τίτλο Stevenson’s Blues Department, μετά από μια εμφάνιση των Cream. Γρήγορα προσανατολιζόμενοι στη δημιουργία του δικού τους υλικού, επηρεασμένου από το σκληρό ήχο έτσι όπως διαμορφωνόταν εκείνη την εποχή (βλέπε psych, blues rock), οι νεαροί Βρετανοί, αφού σταθεροποιούσαν το lineup τους στο εδραιωμένο κουαρτέτο των Barry Skeels (μπάσο/φωνητικά), Steve Drewett (φωνητικά/φυσαρμόνικα), Trev Thoms (κιθάρα) και Steve Chapman (τύμπανα), θα άλλαζαν ονομασία στο πιο εύγλωττο Iron Maiden και θα συνέθεταν το πρώτο και μοναδικό τους άλμπουμ, το οποίο και θα αργούσε 30 χρόνια να βγει στη δημοσιότητα.

Παρά το γεγονός πως το υλικό του "Maiden Voyage" δείχνει ξεκάθαρα τα χρόνια που κουβαλάει στις πλάτες του πια - με την ανεπαρκή παραγωγή να μην βοηθά ιδιαίτερα, αφού στην ουσία πρόκειται για demo ηχογραφήσεις - το συνολικό του υπόβαθρο μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και πρωτοποριακό. Το psych rock των Iron Maiden δεν δίσταζε να γίνει ανά στιγμές πιο προοδευτικό ή blues, να σκληρύνει ή να πειραματιστεί με έναν ήχο που σήμερα θα ονομάζαμε proto-doom, όχι ιδιαίτερα μακριά από τα όσα παρουσίασαν οι Black Sabbath ή οι Led Zeppelin εκείνη την περίοδο. Ονόματα όπως εκείνα των Budgie ή των Sir Lord Baltimore ίσως έρθουν στο νου στις πιο heavy στιγμές του άλμπουμ, κάτι το οποίο δεν ορίζει επακριβώς το ποιόν του, το οποίο βρίσκει το σημείο έκφρασης του στο psych rock της εποχής.

Μάλιστα, το "Ned Kelly" προοριζόταν να αποτελέσει μέρος του soundtrack μιας ταινίας της εποχής με πρωταγωνιστή τον Mick Jagger, με την μπάντα να έχει ήδη υπογράψει με την Gemini records και πλάνα για παγκόσμια περιοδεία κι επίσημη κυκλοφορία του δίσκου να υπάρχουν στα σκαριά, κάτι που δυστυχώς για νομικούς και ποικίλους άλλους λόγους ποτέ δεν κατέστη δυνατόν. Αντιθέτως, η μπάντα γρήγορα διαλύθηκε και βρέθηκε χαμένη στην ανυποληψία και τα κατάστιχα της ιστορίας, με τα μέλη της να σκορπίζουν και το υλικό που προοριζόταν για το άλμπουμ να βγαίνει στο φως τελικά το 1998, από την (εξειδικευμένη σε ανάλογες μουσικές «ανασκαφές») Audio Archives.

Τί ακολούθησε;

Iron Maiden

Η μπάντα, προφανώς, διέλυσε στις αρχές των '70s, για αδιευκρίνιστους λόγους. Κατόπιν, αρκετά από τα μέλη της βρήκαν μουσική στέγη σε μπάντες της εποχής, με τις πιο άξιες λόγου περιπτώσεις να έχουν να κάνουν με το βραχύβιο πέρασμα του Trev Thoms από τους Hawkwind και τους Spirit, αλλά και την ενασχόληση του Barry Skeels στην occult κολεκτίβα των Zior, αλλά και το εξίσου αποκρυφιστικό alter ego εκείνων, τους τρομερούς Monument. Πλέον, με τα περισσότερα μέλη τους παροπλισμένα λόγω ηλικίας ή πλέον όχι εν ζωή, οι αυθεντικοί Iron Maiden βλέπουν τον μύθο τους να περιμένει σκονισμένος στις σκιές να ανακαλυφθεί από λίγους, αφήνοντας τη δόξα για το - συνονόματο τους - ίσως μεγαλύτερο συγκρότημα στον χώρο του heavy metal.

YouTube

  • SHARE
  • TWEET