Σφεντόνες και ιπτάμενοι δίσκοι

Ο κύβος λοιπόν ερρίφθη και χτύπησε τα ιπτάμενα Drones στο δόξα πατρί, όπως προσπάθησα να προσγειώσω εγώ με σφεντόνα ένα που πετούσε μπροστά στο δωμάτιό μου, το Πάσχα στην Οία. Οι Μuse θα έλθουν για να μας παρουσιάσουν όχι τη φαντασμαγορική υπερπαραγωγή που λανσάρισαν στις κλειστές «αρένες» της Ευρώπης, αλλά μία βραδιά επιτηδευμένα ακατέργαστης rock καταιγίδας, σαν αυτή που κατάπιε ζωντανό το Glastonbury την περασμένη Κυριακή.

Το «σκεπαστό» σκέλος του φετινού tour ολοκληρώθηκε, οπότε παίρνουν σειρά τα καλοκαιρινά φεστιβάλ κάτω από τον (ελπίζω) έναστρο ουρανό: αύριο σε ένα χωράφι στη Γαλλία, το Σάββατο στο 50ό Μοντρέ, στις 8 Ιουλίου στο Κίεβο, στις 14 στη Βέρνη, στις 16 στο μεθυσμένο Μπενικάσιμ της Ισπανίας, στις 19 στη Νιόν πάλι της Ελβετίας, στις 23 στην Αθήνα.

Και χθες το βράδυ κάτω από τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι! Η μεγαλομανία του Matt Bellamy θα μείνει τελευταία στον πλανήτη, όταν όλα τα υπόλοιπα μεγέθη θα έχουν αποδημήσει ως Κύριον...

Τους είδα δύο φορές την προηγούμενη τριετία, μία το καλοκαίρι του 2013 στη Ρώμη και μία πέρυσι στο Werchter. Τόσο ίδιοι, μα τόσο διαφορετικοί.

Στο «Ολύμπικο» στήθηκε φουτουριστικό σκηνικό, με διαστημόπλοια, ρομπότ, περικοκλάδες και ανάποδα ψαλίδια, σε απόλυτη αρμονία βεβαίως με τη μουσική.

Στο Βέλγιο, όμως, δεν είχαν τη σκηνή δική τους. Πριν από τους Muse έπαιζαν οι Kasabian και νωρίτερα οι Vaccines με κάτι άλλους που δεν θυμάμαι. Οπότε, ήταν αδύνατο να στηθεί το υπερθέαμα με τους ιπτάμενους δίσκους.

«Τόσο το καλύτερο», είπα όταν η καταιγίδα πέρασε. Οι τρεις Muse άγγιξαν τα όρια του heavy metal και άφησαν το κοινό λαχανιασμένο, παρασύροντας τον απρόσκλητο Serge Pizzorno των Kasabian σε ένα απρογραμμάτιστο break dance επί σκηνής!

Για το Ejekt που έρχεται, «σημειώσατε δύο»: δεν υπάρχει ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος ούτε η πολυτέλεια για να στηθεί η κυκλική σκηνή του Drones Tour. Kρίμα, αλλά ...τόσο το καλύτερο.

Μετά την εμφάνιση των Muse στο Glastonbury, o αγγλικός Τύπος αποθέωσε το συγκρότημα, όχι για το σόου που παρουσίασε, αλλά για τον ανελέητο κιθαριστικό βομβαρδισμό που επιφύλασσε στο κάπως ανυποψίαστο κοινό.

Kαι χωρίς τον φόβο ότι κάποιο drone θα μείνει από βενζίνη και θα τους πέσει στο κεφάλι...

Θα είναι, σίγουρα, η συναυλία της χρονιάς, αν όχι της δεκαετίας. Κι ας της πέφτει μικρή και στενόχωρη για τόσο κόσμο η κατά τ’ άλλα φιλόξενη Πλατεία Νερού.

Εγώ πάντως μετάνιωσα για την πασχαλιάτικη επιλογή που σας έγραψα νωρίτερα. Θα προτιμούσα να περάσω τη Λαμπρή πάνω στους παγετώνες της Αυστρίας, σε υψόμετρο 2.000 μέτρων, όπου οι Muse απείλησαν να λιώσουν τα χιόνια του Ίσγκλ.

Όταν το πήρα χαμπάρι, ήταν πια πολύ αργά για δάκρυα και για ακυρώσεις αεροπορικών εισιτηρίων. Αυτά παθαίνει όποιος έχει το βίτσιο να προγραμματίζει τις διακοπές του νωρίς...