Ο Ian Anderson για Hendrix, Bonamassa, Rolling Stones, Beatles και punk rock

Ο Ian Anderson είναι γνωστός για το θάρρος της γνώμης του και τις ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχει να διηγηθεί, οπότε ήταν σχεδόν αναμενόμενο ότι στα πλαίσια προώθησης του νέου άλμπουμ των Jethro Tull μετά από σχεδόν 20 χρόνια, θα παρουσιαζόταν αρκετά αποκαλυπτικός στις σχετικές συνεντεύξεις.

Μιλώντας καταρχάς στον Darren Paltrowitz, θεώρησε υπερβολή το κούρδισμα των οργάνων από τους τεχνικούς και όχι από τους ίδιους τους μουσικούς, και θυμήθηκε να πειράζει τον Joe Bonamassa που έχει πάντοτε μαζί του δεκαεπτά κιθάρες για τις συναυλίες του.

Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων, πληρώνουν πάρα πολλά για να τις μεταφέρουν, πληρώνουν ανθρώπους για να τις προσέχουν, είναι πολύ περήφανοι για την συλλογή τους, αλλά για την τεχνική φροντίδα τις εμπιστεύονται στα χέρια άλλων.

Θεωρεί πολύ σημαντικό ζήτημα να είναι οι κιθάρες σεταρισμένες σωστά, καθώς μπορούν να επηρεάσουν σε καθοριστικό βαθμό την απόδοση επί σκηνής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρώτη φορά που έπαιξαν οι Jethro Tull με τον Jimi Hendrix στην Στοκχόλμη.

Εκείνο το βράδυ όλα πήγαιναν στραβά για τον Hendrix. Η κιθάρα του δεν λειτουργούσε, δεν μπορούσε να την κουρδίσει και ήταν πολύ θυμωμένος. Ήταν μία Gibson SG με την οποία έπαιζε συνήθως, αλλά δεν μπορούσε να την κουρδίσει με τίποτα.

Μιλώντας στην Telegraph, αναφέρθηκε ξανά στον θρύλο της κιθάρας και τον υπερβολικό τρόπο ζωής εκείνη την εποχή. Θυμάται να αποφεύγει μαζί του μία συνέντευξη τύπου σε ξενοδοχείο και να συμφωνούν ότι δεν τους αρέσει καθόλου να τους ενοχλούν.

Λίγα χρόνια αργότερα, θυμάται τον Hendrix να περιτριγυρίζεται από διάφορους που είχαν μοναδικό σκοπό να τον διασκεδάζουν, δίνοντάς του συνεχώς διάφορες ναρκωτικές ουσίες, γεγονός που θεωρεί ότι υπήρξε καθοριστικό για το τραγικό τέλος του.

Στην ίδια συνέντευξη και με την κυκλοφορία του αξιόλογου "The Zealot Gene" στην συζήτηση, ο Anderson παρομοίασε το progressive rock με έναν τρομερό ιό, αντίστοιχο του κορονοϊού, τον οποίο το punk rock δεν κατάφερε να εξαφανίσει.

Χαρακτηριστικά δηλώνει τα εξής: «Νομίζω ότι οι πάνκηδες νόμιζαν ότι ήταν ο τριπλός εμβολιασμός που θα ανακούφιζε τον κόσμο για πάντα από τον τρομερό ιό του progressive rock. Δυστυχώς, όπως και στον πραγματικό κόσμο, ο ιός τείνει να επανέρχεται σε ελαφρως διαφορετική ή ακόμη και ανανεωμένη μορφή.»

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Guardian, τόνισε ότι οι Jethro Tull προσπαθούσαν πάντοτε πολύ σκληρά θέλοντας να αποφύγουν την άνεση και να δημιουργήσουν generic μουσική όπως οι Rolling Stones ή ακόμη και οι Who, αλλά και οι Ramones στον χώρο του punk.

«Αγαπούσα τα blues, αλλά για μένα ήταν απλά ο πραγματιστικός τρόπος ώστε να ανοίξει η πόρτα, διότι δεν ήταν πραγματικά αυτό που ήθελα να κάνω μουσικά» αναφέρει καταρχάς και εξηγεί:

«Πινακίδες ήταν το "Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band" των Beatles και το "The Piper At The Gates Of Dawn" των Pink Floyd. Σκέφτηκα ότι θέλω να προσπαθήσω να κάνω κάτι τέτοιο, κάτι που θα είναι εκλεκτικό.»