Mother Of Millions

Artifacts

ViciSolum Productions (2019)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 25/02/2019
Έργο τέχνης με ποιότητα, αισθητική, ταλέντο και προσωπικότητα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Συνήθως χρειαζόμαστε χρόνο για να εκτιμήσουμε διάφορα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Έτσι και τα τέχνεργα, ήτοι τα αντικείμενα που έχει δημιουργήσει κι επεξεργαστεί ο άνθρωπος έχουν ενταχθεί κάτω από την κατηγορία της αρχαιολογίας για να μας δίνουν πληροφορίες για την εκάστοτε εποχή στην οποία αποδίδονται. Εδώ, όμως, έχουμε ένα τέχνεργο που δεν απαιτείται ιδιαίτερος χρόνος για να εκτιμηθεί.

Το τρίτο άλμπουμ των Mother Of Millions αποτελεί ένα τέχνεργο, τόσο κατ’ όνομα όσο και κατ’ ουσίαν, ως προϊόν της αξιοποίησης μιας τέχνης, ένα έργο τέχνης που αποτελείται από μικρότερα, επιμέρους «τέχνεργα», τα τραγούδια που περιλαμβάνει. Και παρόλο που δεν μπορώ να γνωρίζω πώς θα αντιμετωπίζεται στο μέλλον, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι το "Artifacts" είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της τέχνης που πρεσβεύουν οι (παρεμπιπτόντως) συμπολίτες μας, στην εποχή μας.

Πριν καν ακούσω το τελικό αποτέλεσμα είχα πολύ καλή προδιάθεση για το άλμπουμ που θα διαδεχόταν το καταπληκτικό "Sigma", η οποία ερχόταν ως απόρροια της φοβερής απόδοσης που έχουν κάθε φορά που ανεβαίνουν στη σκηνή οι Mother Of Millions. Όταν μια μπάντα είναι πάντα τόσο καλή στο σανίδι, συνήθως έχει υγεία στα έσωθεν και δείχνει ότι προσπαθεί διαρκώς. Αυτά τα δυο στοιχεία μετουσιώνονται συχνά σε κάτι πολύ καλό δημιουργικά και έτσι η προδιάθεσή μου επιβεβαιώνεται με το "Artifacts".

Οιαδήποτε σύγκριση του με το "Sigma" αποτελεί χαμένο χρόνο στην προσπάθεια εξαγωγής εύκολων συμπερασμάτων. Επί της ουσίας, συνεχίζει στον δρόμο που άνοιξε ο προκάτοχός του και η οποία διαθέτει ταυτόχρονα πολλά κοινά και πολλά διαφορετικά επιμέρους σημεία με αυτόν. Κι όταν μιλάμε για δυο τόσο καλά άλμπουμ, είναι συνήθως υποκειμενικοί οι παράγοντες που τοποθετούν ψηλότερα το ένα ή το άλλο για κάθε ακροατή.

Όμως, είναι εύκολα αντιληπτό πως στο τρίτο τους άλμπουμ οι Mother Of Millions έχουν επιτύχει ακόμα μεγαλύτερη συνεκτικότητα και ομοιογένεια, παρά το ότι έχουν μπολιάσει τις μουσικές τους με νέα στοιχεία. Ειλικρινά, ακούγοντάς το ξανά και ξανά, σχεδόν ποτέ δεν καταλαβαίνω πότε έχει φτάσει από την αρχή στο τέλος του και - όπως όλα τα πραγματικά καλά άλμπουμ - δίνει την εντύπωση ότι διαρκεί λιγότερο από τα σαράντα λεπτά του. Κυρίως, είναι σαφές, πως η προσωπικότητα της μπάντας είναι πολύ πιο ξεκάθαρα αποτυπωμένη και δυνατή, με αποτέλεσμα να προσαρμόζονται οι όποιες επιρροές στον ήχο της κι όχι το αντίστροφο.

Έτσι, οι «κατατονικές» πινελιές του υπέροχου εναρκτήριου "Amber" ενσωματώνονται αρμονικά στη μουσική των Mother Of Millions, η οποία με απόλυτη φυσικότητα περνάει από τις post-rock κιθάρες, στο πιάνο του ορχηστρικού "Nema" (που φέρνει στο νου ως και Ludovico Einaudi) ή στα trip hop στοιχεία του "Cinder". Το δε εντυπωσιακό 9λεπτο "Artefact" που κλείνει το άλμπουμ συγχωνεύει διάφορα στοιχεία και είναι μια κατηγορία από μόνο του, όντας μια από τις καλύτερες στιγμές της μπάντας.

Η αρχική αίσθηση είναι πως το σημαντικότερο step up το έχει κάνει ο Μάκης Τσαμκόσογλου, κυρίως λόγω του παιξίματός του στο "Nema" και στο "Artefact" μα και του τρόπου με τον οποίο ντύνει τα σημεία που δεν είναι απαραίτητα πρωταγωνιστής τα πλήκτρα. Όμως, στην πορεία των ακροάσεων γίνεται αντιληπτό το ότι όλοι έχουν κάνει το βήμα μπροστά και τελικά επιτυγχάνεται μια ισορροπία που δίνει σε όλους χώρο να διακριθούν. Οι κιθάρες του Κώστα Κωνσταντινίδη έχουν και δυνατά riff και πολύ σωστά μετρημένα σόλο (βλέπε "Rite", "Anchor") και παραμένουν σε πρώτο πλάνο, το παίξιμο στα drums του Γιώργου Μπουκαούρη έχει και τις απαιτούμενες δυναμικές και τις ιδέες (π.χ. "Soma", "Anchor"), ενώ το μπάσο του Πάνου Πρίφτη γεμίζει τα πάντα παντού. Και, βεβαίως, ο Γιώργος Προκοπίου φροντίζει να φορτίσει με συναίσθημα κάθε λέξη που ερμηνεύει, όντας για μια ακόμα φορά εντυπωσιακός και απολαυστικός, επιβεβαιώνοντας όσους τον θεωρούμε ως μια εκ των καλύτερων φωνών που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα.

Επίσης, δεν μπορεί να μην αναφερθεί το πλαίσιο πάνω στο οποίο χτίστηκε το άλμπουμ, καθώς η δουλειά του Κώστα Κωνσταντινίδη πάνω στο concept και στις ιδέες που πραγματεύεται και το πως αυτές αποτυπώνονται στους στίχους του άλμπουμ, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το ύφος του. Αποτελώντας περισσότερο τροφή για σκέψη, προβληματισμό και προσωπική ερμηνεία, ενισχύουν κάτι που αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα αυτής της μπάντας: την αισθητική της.

Από όποια πλευρά κι αν το προσεγγίσεις, το "Artifacts" είναι ένα καταπληκτικό άλμπουμ. Διαθέτει ποιότητα, προσωπικότητα, υψηλή αισθητική, ταλέντο, δουλειά και αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς στον χώρο του «σκεπτόμενου» - ή αν θέλετε «μη τεχνοκρατικού» - progressive rock/metal. Ή του progressive γενικώς. Ή γενικώς σκέτο. Η αλήθεια είναι πως δεν έχει ανάγκη περιορισμών.

Οι Mother Of Millions παραμένουν πιστοί στο μότο τους "Rise!Evolve!", καθώς μεγαλώνουν και εξελίσσονται, επιβεβαιώνοντας τη θέση τους μεταξύ των καλύτερων αυτής της χώρας και διεκδικόντας επάξια μια αντίστοιχη θέση έξω από τα σύνορα της. Τέχνεργα όπως το "Artifacts" δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης.

  • SHARE
  • TWEET