Bishops Green, The Titz @ An Club, 08/05/22

Υπάρχουν μερικές συναυλίες οι οποίες όταν ακακοινώνονται προκαλούν ευχάριστη έκπληξη για έναν ιδιαίτερο λόγο. Η ανακοίνωση της εμφάνισης των Καναδών Bishops Green στην Αθήνα, ήταν μια τέτοια. Ο λόγος, απλός. Δεν συνηθίζεται να έρχονται, σε τακτική τουλάχιστον βάση, σημαντικά underground σχήματα την εποχή όπου εδραιώνονται στη συνείδηση του σχετικού κοινού. Συνεπώς, η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ζωντανά, ένα από τα πιο ενεργητικά και ποιοτικά συγκροτήματα του σύγχρονου street punk, λίγο καιρό πριν κυκλοφορήσει και νέο δίσκο μάλιστα, μας οδήγησε από νωρίς στα Εξάρχεια και το An Club.

Το άνοιγμα της βραδιάς, έπειτα από μια μικρή καθυστέρηση, ανέλαβαν οι The Titz. Για περίπου μισή ώρα, το power trio «ζέστανε» αποτελεσματικά το παρευρισκόμενο κοινό με το ωμό του rock 'n' roll. Ο ήχος της μπάντας, αν και ιδιαίτερα δυνατός, ανέδειξε τον, εντελώς '70s και πίσω, punk rock χαρακτήρα του, με κοφτά riffs και ταιριαστές μπασογραμμές. Το σετ βασίστηκε στο 'Exiles" του 2019 (bandcamp) αλλά και σε νεότερες συνθέσεις, μιας και το σχήμα βρίσκεται σε διαδικασία προετοιμασίας καινούριας κυκλοφορίας. Είναι αλήθεια πως ο ήχος δεν επέτρεψε στις μελωδίες των στουντιακών εκδοχών να ακουστούν, αλλά η ενέργεια και κυρίως η διάθεση της μπάντας ήταν αυτή που έπρεπε.

Οφείλω να ευχαριστήσω δημόσια ένα έμπιστο άτομο που σε ανύποπτο χρόνο με μύησε στους Bishops Green. Ξέρεις ποιο είσαι, και ο ενθουσιασμός σου ήταν εντελώς δίκαιος. Ο τρόπος που συνδυάζουν τις ευδιάκριτες επιρροές τους είναι αψεγάδιαστος και προσφέρει απλόχερα τραγουδάρες, οπότε μια συναυλία τους δεν θα μπορούσε να διαφέρει. Η επιστροφή των Καναδών στο σανίδι έπειτα από την απραξία της πανδημίας, ήρθε πράγματι με μια ενέργεια, άνεση και ομαλότητα που ήταν απλώς μεταδοτικές. Τα σχεδόν 40 λεπτά της εμφάνισης της μπάντας μπροστά στο κοινό που παρευρεθήκαμε στο An ήταν απολαυστικά. Και όχι, δεν το εννοώ με κάποια αίσθηση επιφανειακής ικανοποίησης. Η αμεσότητα της μπάντας, οι hardcore/oi καταβολές του ήχου τους, οι φωνακλάδικες φωνητικές γραμμές, η επικοινωνία και η ενέργειά τους ήταν όλα εκεί. Ειλικρινά, ο τρόπος με τον οποίο η τετράδα στήθηκε στη σκηνή, χτυπώντας μας διαδοχικά με κομματάρες και μόνο, αποτέλεσε την πεμπτουσία μιας αρχετυπικής punk rock συναυλίας.

Το σετ της εμφάνισης βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο αλάνθαστο ομότιτλο EP του 2013 και στο ντεμπούτο LP "Pressure" που ακολούθησε ένα χρόνο μετά. Παράλληλα, το σχήμα μας αποκάλυψε συνθέσεις από το επερχόμενο "Black Skies" που θα κυκλοφορήσει επίσημα στις 20 Μαΐου. Αν κρίνουμε από τα αρκετούτσικα δείγματα, πέραν του δημοσιευμένου "Your Paradox", τότε όπως δήλωσε και από τη σκηνή η μπάντα, πρόκειται για ένα πιο σκοτεινό άλμπουμ. Λογικό, αν αναλογισθεί κανένα την παγκόσμια κατάσταση τα τρία τελευταία χρόνια. Οι Bishops Green όμως, με τους στοχευμένους στίχους τους, τις μνημονικές μελωδίες, το μαζικό τραγούδι στο οποίο προσκαλούν, την αίσθηση αλληλεγγύης και κοινότητας την οποία πρεσβεύουν, μπορούν με μια συναυλία τους να σε κάνουν να τα ξεχάσεις όλα.

Έτσι, έπειτα από τις αναγνωριστικές πρώτες συνθέσεις, στο "Another Door" ήρθε η πρώτη δυναμική απάντηση από το κοινό στο κάλεσμα της μπάντας. Κινητικότητα, χαμόγελα, γροθιές στον αέρα, τραγούδι. Ακόμη και εάν ο ήχος δεν ήταν ο ενδεικτικός, ήταν αρκετός ώστε να μπορούμε να συντονιστούμε με τις προσταγές του frontman Greg Huff, ο οποίος χειρίστηκε το κοινό άψογα, με μερίδα αυτού να έχει ιδιαίτερα εκδηλωτικές αντιδράσεις, αναμενόμενα και λογικά. Έκτοτε, οι Bishops Green δεν κοίταξαν πίσω. Όταν δε έσκασαν μύτη τα τεράστια "Senseless Crime" και "Alone", η βραδιά έφτασε στο απώγειο. Τέτοια τραγούδια δεν ξεχνιούνται άπαξ και τα ακούσεις και, ειδικά όταν αποδοθούν ζωντανά με τόσο πάθος, μπροστά σε ένα εντελώς συνειδητοποιημένο κοινό, χαράσσονται για τα καλά στη μνήμη.

Από τα ακυκλοφόρητα κομμάτια που αποκάλυψε η μπάντα στη σκηνή, οφείλω να παραδεχθώ πως το "Ravens Cry" ξεχώρισε. Ίσως φταίει και η αδυναμία τους στην εν λόγω θεματική/αισθητική, όπως παραδέχθηκαν οι ίδιοι, που προϊδεάζει για τα καλύτερα. Η συμπερίληψη του "Vacant State" γύρισε το κλίμα ακόμη πιο βαθιά στα κλασικά χρόνια του punk, ενώ η τελευταία δυάδα έκλεισε σε πανηγυρικό τόνο τη βραδιά. Με τη ρεφραινάρα του "The Crow" και το hit "Tumbling Down" δεν μπλέκεις. Κοινώς, όπως επισφράγησε και το φινάλε, όσα παρευρεθήκαμε στο An το βράδυ της Κυριακής, χορτάσαμε τραγούδι και επιτρέψαμε τους σπουδαίους Bishops Green να μας παραμερίσουν προβλήματα και σκοτούρες της ρουτίνας, υπενθυμίζοντας στην εντέλεια τα βασικά του ιδιώματος. Καλό αντάμωμα σε παρόμοιες περιστάσεις στο μέλλον, οι οποίες ευχόμαστε να είναι αρκετές.

Photo credits: Dearohwell photography / Instagram: @dearohwell